Jak żyjecie samotni 29-latkowie??? Można tak żyć??

Ja dzis spedzam sobote, patrzac w wózki 3 par, ktore zaszczyca urodzinki ( w rodzinie) na ktore sie wybieram;/ Koszmarek

ja proponuje zakupy:) prawie kazdemu poprawiaja humor

Nio tak....:) ale czasem kasy brak. Ale idea jest dobra.

hmm to moze spacer z jakas przyjazna dusza?? albo wieczor pieknosci

Hm....jeszcze miesiąc temu myślałam podobnie, że udany związek nigdy mnie już nie spotka. Naprawdę przyzwycziłam się do myśli, że będę sama zawsze. Zaakceptowałam ( z bólem) że samotne wieczory, poranki, weekendy to będzie moja codzienność. Nie wierzyłam w nic i nikogo..................... A tu nagle pojawił się ON........właśnie taki jakiego sobie kiedyś wyśniłam w marzeniach.............. Do dziś rano po przebudzeniu przez ułamek sekundy zastanawiam się, czy On to jawa czy sen........ Też trudno mi było wcześniej uwierzyć w "pocieszenia" innych.......ale teraz mogę powiedzieć, że warto wierzyć, czekać (ale na tego jedynego, a nie na byle jakiego).........bo miłość przychodzi wtedy, kiedy najmniej się jej spodziewamy.......... Taka z niej dziwaczka;););)

A skad wiesz, że to ta jedyna miłość? Po miesiącu znajomości?? Ja miałam coś takiego przez 3 miesiace. Byłam pewna na 100%, że on mnie kocha. Był idealny. I co? Wrócił do poprzedniej. Nawet mnie nie poinformował. A ja głupia czekałam miesiące, myśląc że wróci, bo jeszcze wczoraj mówił, że kocha.