Choroba sieroca ??

Moja przyjaciółka bardzo często siedząc - zwłaszcza gdy się nad czymś zamyśli, albo rozmawia ze mną - " buja się " - kiwa - zupełnie jak te malutkie dzieci w domach dziecka [smutek] Nie przeszkadza mi to w sumie, ale tak żałośnie wtedy wygląda :( Tak jakby chciała sama siebie utulić.. hymm ukołysać...? Mówi że to ją uspokaja... Jakoś niepokoi mnie ten widok, ona ma już 30 lat, wychowywała się w normalnej rodzinie. Czy ja przesadzam, to jest normalne ? W końcu każdy z nas ma jakieś tam swoje dziwne nawyki :)

ja tez się bujam, rodzinę miałam pełną, swoje lata tez mam nie wiem dlaczego

a powiesz coś więcej ? :) w jakichś szczególnych okolicznościach to robisz ? ( np. stres, smutek, złość itp. ? ) jesteś szczęśliwą osobą ?

bujam się gdy jestem zdenerwowana, niektórzy w takim wypadku chodzą w kółko a ja sie bujam, gdy nad czyms rozmyślam, czytam, oglądam telewizję czy jestem szczęśliwa? życie mi w dupe róznie bywa jestem osobą nerwową, ale nie widać tego po mnie, to siedzi we mnie w środku i moze w ten sposób to wychodzi nigdy się nad tym nie zastanawiałam dlaczego to po prostu jest sama juz tego nie zauwazam, ze się bujam uświadamiam to sobie dopiero jak ktoś mi zwróci uwagę

życie mi w dupę dało-miało być sory:)

tez tak mam, nie wiem czy wszyscy wiedzą co to jest choroba sieroca i co daje takie bujanie się? otóż wtedy do mózgu dociera taka sama informacja jak podczas przytulania... mama teoretycznie normalną rodzinę, ale przytulania nie pamiętam wcale, dopiero teraz przestała się bujać jak się szczęśliwie zakochałam i mam jego dotyk kiedy tylko chcę...

Ciekawe :) wiesz, jesteście bardzo podobne do siebie.. Czy czujesz się może bardzo samotna i wyalienowana ?

Martiko no cieszę się bardzo!! Więc to jest uleczalne :) :)

tak to chyba potrzeba czułości, miłości i akceptacji...... czuję się samotna :(

ja tam wole w przód i w tył na boki mi nie wychodzi :)

Smutne wnioski mam z tej naszej rozmowy.. Maratiko dzięki za wyjaśnienie " mechanizmu " bujania :) Napisałaś " mam teoretycznie normalną rodzinę " hymm......... TEORETYCZNIE :o Bujaczku :) Tak Cię bedę nazywać. Widzę, że technika bujania też jest ważna ;) moja przyjaciółka opanowała obydwie, tak jak Ty i tak jak P. Nożyczki, bujane szleństwo ;) Papierowe Nozyczki --> :D Masz normalną, kochającą rodzinę ?

myslę, że te nasze potrzeby są takie same jak u każdego człowieka tylko u nas te potrzeby są bardziej hm... widoczne może to taki mimowolny sygnał- "przytul mnie"

przy dużym stresie, ta sama sytuacja-teoretycznie dobra rodzina, tylko bez przytulania, minęło mi jak był przy mnie mój facet, jak go zabrakło - niestety wrócilo

tak w sumie to w czasie mojego dzieciństwa też tego przytulania zbyt wiele nie było, ale czułam się przez rodziców kochana, tyle ze nas paru do przytulania było...

może jednak fizyczny dotyk jest bardzo potrzebny? mimo że czujesz się kochana na boki sie bujam jak rozmyślam nad problemem, a w tył i w przód jak mam mega stres

oj jest potrzebny, ale nie winie moich rodziców, ze mnie nie przytulali gdyby tak kazdemu z nas poświęcili parę minut na przytulenie to z godzinka by zeszła za to moje dzieciaki teraz przytulam często choc to juz duże chłopy i już się nie dają :)

maja szczęście :) to jedna z rzeczy, które sobie obiecałam: jak będę miała dzieci, to będę je często przytulać, bo tego naprawdę brakuje, sto razy powtarzane kocham, nie zastąpi jednego przytulenia

właśnie zauważyłam, ze rodzice coraz rzadziej przytulaja dzieci w miarę jak one rosną o nastolatkach juz nie wspomne i zrobiło mi się kiedyś ogromnie smutno jak uświadomiłam sobie, ze z kolei osoby starsze (szczególnie samotne) juz prawie wogóle nie mają tego kontaktu cielesnego, przytulenia, czy choćby dotyku rąk :(

jako nastolatka bardzo potrzebowałam przytulania, więc Twoje duże chłopy :) mają szczęście :) masz rację, chyba zacznę przytulać czasem moją mamę :)

Hym.. ja żyję już prawie 30 lat bez żadnego przytulania i nigdy nie wpadłam na to, żeby się bujać ;) Ciekawe od czego to zależy ? Za to uwielbiam głaskać, dotykać, patrzeć na zwierzęta, uspokajam się wtedy, łagodnieję i wyciszam :) też to mam --> fajny pomysł, z tym przytulaniem mamy :) :) moja niestety reaguje na takie gesty agresją, więc wolę się nie zbliżać ;) Bujaczku fajnie piszesz..:) Wydaje mi się, że jest w Tobie dużo ciepła i.. tęsknoty..

teoretycznie - bo jest mama, tata, którzy się nie kłócą, nie brakuje pieniędzy, rozmawiamy ze sobą... tylko że mama czasem pije, do czego nawet przed samą soba nie potrafi sie przyznać :( a na słowa ojca "ile wypiłaś, co?" odpowiada "no co ty! ja? no wiesz?!?!".., dlatego teoretycznie... a przy tym nikt tego nie widzi, bo skrzętnie to ukrywa... i skutecznie (chodzi o pracę)

ja wręcz uwielbiam się bujać...zarówno na boki jak i w przód i w tył ;) nie wiem skąd to bo rodzinke mam normalną :)

jest tęsknota, jest i ciepło, którego nie ma komu dać.........no poza synami :) ale to nie to samo:( teraz to mi chyba tego dawania czułości bardziej brakuje.......ehh

Maratiko czemu Twoja mama wstydzi się przyznać do nałogu i poprosić o pomoc ? Tak bardzo chce wygladać w waszych oczach " idealnie ", może boi się że nie okażecie jej zrozumienia i wsparcia Bujaczku --> " czułość "... hmmm... to takie ładne słowo..:) Papierowe_Nozyczki - każdy z nas jest troszkę takim dużym dzieckiem, ale nie wszyscy się do tego przyznają ;)

ja też się bujam ;) Ale tylko jak się kładę spać :) leżę na boku,i się bujam,jak sie buja dziecko do spania :) rodzinę niby mam szczęśliwą,ale.....nie pamiętam zeby mama kiedykolwiek mnie przytuliła :(

babcie :)

czy mage sie wlaczyc do was?

plotkara-witam mój facet zwracał mi uwagę ,ze ciągle się bujam, drazniło to go zdawał pewnie sobię sprawę z tego, ze potrzebuję tej czułości, ale jemu nie chciało mu się mi jej dać to zły facet był papierowe nożyczki-fajnie , że masz kogos takiego, kto cię zawsze utuli miło się to czyta :) ja też tak chcę!!!!! :(

odświeżę topik, może ktoś zechce coś ciekawego dopisać do tematu ? :) o dotyku, emocjach, tęsknocie....

bujaczków :) to dobrze.