grupy krwi rodziców a dzidziuś

Jak najbardziej w porządku,0RH(+)jest najlepszą grupę krwi,i dziecko wasze w przyszłości musi mieć tą samą,jaką wy macie i żadnej innej...

A w twoim przypadku,jeśli twoja mama ma,ORH(+),a twój tata ARH(-),to dzieci powinni mieć tylko A lub O,+lub - .! A jeśli ty i twój mąż macie tą samą ARH(+), dzieci powinni mieć,A lub O,+lub - .!Sprawdzałam na kalkulatorze grup krwi,ale mi się z tym minusem nie chce w to wierzyć,zbytnio dlatego że moi rodzice mają na (+) i my trójka dzieci taką samą na tym (+)... A 60%,gr.krwi odziedzicza po ojcu dziecko,tak jak wcześniej opisywałam....Pozdrawiam... I dam ci tą radę dobrą,lepiej sprawdz jaką mają gr.krwi pozostali dzieci twoje...

Głosowanie OK Dziwne.. 04.08.2005 14:29 ~gimnazjalistka to jest niemożliwe zeby syn mial b rh-, juz w 3 klasie gimnazjum uczą na biologii jak spawdzic grupę krwi jaką bedą mieć dzieci gdy znamy grupę krwi rodziców, czysta genetyka - tabeleczka z gametami ktorą najwieksze tempaki potrafia narysowac, po co do tego jakis kalkulator na onecie!

A tak poza tym,moja mama się pytała kiedyś pielęgniarki czy jak rodzice mają czynniki na (+),gr.krwi czy mogą mieć dzieci inne,a pielęgniarka powiedziała że innego nie mogą mieć,tylko na (+),taką jaką mają rodzice... A te kalkulatory na forum,są fałszywe bzdurne,nie wiadomo skąd wzięte...

Mam bardzo ważne pytanie a mianowicie mam grupę krwi B rH- a mąż AB rH+, w maju dostałam immunoglobuliny czyli te antyciała, teraz robiłam odczyn Cumbsa i wynik nie jest ani dodatni ani ujemny napisana jest tylko że we krwi są przeciwciała, nie wiem co to oznacza, to jest moja pierwsza ciąża, próbowałam się skontaktować z lekarzem ale jest na urlopie i nie odbiera a wizyta dopiero w poniedziałek

co do cholery znaczy najlepsza grupa krwi? :o Bo nie słyszalam, zeby były lepsze i gorsze :o

Nieznajoma. Nieznajoma. z KALKULATORA wychodzi,że rodzice z czynnikiem (+),mogą mieć dzieci (+) i (-),ale to są małe przypadki że są minusowe, dlatego że moi rodzice mają na (+) i my trójka dzieci też mamy (+).Tak mi się wydaje że ten kalkulator nie jest 100%,pewny... Nie chce mi się w go tak do końca wierzyć... 14:52 Nieznajoma. Jeszcze jest tak jeśli ma ktoś gr.krwi AB RH(+) i B RH(+),z rodziców to tylko mogą mieć dzieci takie jak :A lub B i AB i żadną inną... 15:05 Nieznajoma. Wtedy może dojść do konfliktu serologicznego (większa możliwość poronień lub urodzeniem dziecka z choroba hemolityczna noworodków). W dzisiejszych czasach, gdzie kobieta w ciąży od samego początku jest obserwowana i badana wystąpienie takiego konfliktu jest niewielkie. Jeśli ryzyko konfliktu jest duże wówczas podawane są matce p/ciała.Jeśli kobieta ma (-),a mężczyzna (+). 15:07 Nieznajoma. Silniejszy jest czynnik (+),od (-). 17:23 Nieznajoma. Nie martwcie się jak kobieta ma czynnik (+),a mężczyzna (-),w tym przypadku nie ma żadnego konfliktu serologicznego... Ani nie ma,jak mają oby dwójka (+),i (-)....

Urodzić zdrowe dziecko NA TOPIE 09.08.2008 KIEDYŚ DZIECI Z KONFLIKTU SEROLOGICZNEGO UMIERAŁY, DZIŚ MEDYCYNA SPIESZY IM NA RATUNEK Każda kobieta, która chce mieć dziecko, powinna wykonać badanie określające grupę krwi oraz czynnik Rh. Jeśli ma bowiem czynnik Rh–, a jej partner Rh+, musi być pod szczególną opieką ze względu na ryzyko konfliktu serologicznego, który może doprowadzić do uszkodzenia, a nawet śmierci płodu. W Polsce aż 85 proc. osób ma we krwi tzw. antygen D określany jako Rh+. A zatem większość przyszłych mam ma Rh+. Osoby nie mające tego antygenu, czyli Rh–, są w mniejszości, stanowią 15 proc. populacji. Gdy kobieta ma krew Rh–, wtedy ważne jest, jaki czynnik Rh ma ojciec dziecka. Jeśli też ujemny, to znaczy, że i dziecko będzie miało Rh– i niczym to nie grozi. Konflikt serologiczny może zaistnieć tylko wtedy, gdy matka dziecka ma krew Rh–, a ojciec Rh+ i kiedy płód odziedziczy czynnik Rh po ojcu, a tak dzieje się w 60 proc. przypadków. Kobiety w ciąży z niezgodnością Rh (matka Rh–, dziecko Rh+) narażone są na uczulenie (immunizację) antygenem D. W czasie ciąży, a szczególnie podczas porodu czerwone krwinki płodu mogą dostać się bowiem do krwiobiegu matki. W przypadku kiedy matka ma grupę krwi Rh–, a płód Rh+, matka może wytworzyć przeciwciała anty-Rh, które przenikając przez łożysko mogą wywołać groźną chorobę noworodków i doprowadzić do niedokrwistości płodu, a nawet do jego obumarcia. To efekt protestu układu odpornościowego matki, który uznaje krwinki płodu za „obce” i produkuje przeciwciała niszczące krwinki dziecka. Konflikt serologiczny Do konfliktu serologicznego dochodzi, gdy dziecko dziedziczy Rh+ ojca i krwinki płodu w czasie ciąży przenikną do krwiobiegu matki, która ma Rh–. Wówczas organizm matki zaczyna wytwarzać przeciwciała przeciwko krwinkom płodu. Do konfliktu rzadko dochodzi podczas pierwszej ciąży, gdyż organizm matki nie ma jeszcze tych przeciwciał. Czasem jednak kobieta może wytworzyć przeciwciała po przebytym poronieniu czy zabiegach wykonanych podczas ciąży. Stają się one groźne w kolejnej ciąży. Kiedy kobieta po raz kolejny zachodzi w ciążę (i dziecko także dziedziczy po ojcu Rh+), przeciwciała wytworzone wcześniej w jej organizmie uaktywniają się. Dostają się przez łożysko do krwiobiegu płodu i uszkadzają jego czerwone ciałka krwi. Przedostawaniu się krwi płodu do krwiobiegu matki sprzyja: poronienie, odklejenie się łożyska, ciąża pozamaciczna, krwotoki, zabiegi wewnątrzmaciczne, badania prenatalne, cesarskie cięcie i poród zabiegowy, np. z użyciem kleszczy. Badania krwi na ratunek Każda przyszła matka powinna do 12 tygodnia ciąży mieć oznaczoną grupę krwi, czynnik Rh, oraz (gdy ma Rh– poziom przeciwciał atakujących czerwone krwinki płodu. Powinna też znać grupę krwi oraz czynnik Rh ojca dziecka. Pozwoli to ocenić stopień ryzyka wystąpienia konfliktu serologicznego u kobiet z Rh– oraz odpowiednio wcześnie wprowadzić właściwą profilaktykę. Wskazane jest trzykrotne wykonanie badań laboratoryjnych wykrywających przeciwciała anty-Rh. Gdy specjalne badania krwi (tzw. odczyn Coombsa) wykażą, że we krwi przyszłej mamy są obecne przeciwciała anty-D, powinna ona zostać otoczona szczególną opieką lekarską i wykonać dodatkowe badania tych przeciwciał w 28., 32. i 36. tygodniu ciąży, a także badanie USG. Skuteczna profilaktyka Medycyna w przypadku wystąpienia konfliktu serologicznego potrafi, na szczęście, uratować dziecko (transfuzja krwi), ale przede wszystkim stara się do konfliktu nie dopuścić, zapobiegając powstaniu przeciwciał. W tym celu zaraz po porodzie, poronieniu lub zabiegach ginekologicznych kobietom podaje się specjalną immunoglobulinę anty-D, która niszczy krwinki Rh+, zanim układ odpornościowy matki zdąży na nie negatywnie zareagować. Dzięki temu kolejne dziecko w brzuchu matki będzie bezpieczne. Do tej pory immunoglobulina anty-D była podawana jedynie w szpitalach. Obecnie, po raz pierwszy produkt leczniczy zawierający immunoglobulinę anty-D jest dostępny w aptece na receptę w specjalnych ampułkostrzykawkach, gotowy do natychmiastowego podania drogą dożylną lub domięśniową w razie konieczności, przez lekarza.

Wyróżnia się 4 klasy fenotypowe grup krwi: A, B, AB, 0. GENOTYPY: Dla grupy krwi A: (homozygota) lub (heterozygota) Dla grupy krwi B: (homozygota) lub (heterozygota) Dla grupy krwi AB: Dla grupy krwi 0: Ponad to allel lub dominuje nad allelem . Allele i wykazują kodominację. !!! Dziedziczenie to nie ma związku z płcią, gdyż locus genu znajduje się w autosomie. Quote: Allel zawiera informacje dotyczące syntezy glikoproteiny- antygenu A (występuje on na powierzchni krwinek czerwonych). Ekspresja allelu prowadzi natomiast do wytworzenia glikoproteiny- antygenu B. Allel natomiast nie koduje żadnego białka antygenowego. Zródło: Biologia- C.Villee Zad 1) Jakie jest prawdopodobieństwo urodzenia dziecka z grupą krwi 0. Matka ma grupę krwi A, ojciec B (rodzice są heterozygotami). P: Matka: G: , Ojciec: , W pokoleniu F1 jest dziecko z grupą krwi 0 ( )- tak więc prawdopodobieństwo urodzenia dziecka z taką grupą krwi wynosi 25%. Zad. 2) Jakiej grupy krwi nie może mieć ojciec, jeśli matka ma grupę krwi AB, a dziecko grupę krwi B. Genotyp matki: Genotyp dziecka: lub (w zadaniu nie jest podane, czy to homozygota czy heterozygota, więc bierzemy pod uwagę 2 możliwości). Wiadomo, że dziecko dziedziczy po 1 allelu od matki i od ojca. Dziecko ma genotyp lub , tak więc ojciec na pewno nie miał grupy krwi A- ale tylko o genotypie (homozygota)- gdyż tylko takie allele ( , ) nie występują w genotypie dziecka. Należy to jednak sprawdzić wszystkimi możliwymi kombinacjami :grin: Żeby więc określić jakiej grupy krwi ojciec mieć nie może, sprawdzamy po kolei każdą z grup: 1.Mężczyzna- grupa krwi A ( lub ) Matka- grupa krwi AB ( ) Mozliwość I Mężczyzna: G: , Matka: G: , B Wniosek: Mężczyzna z genotypem nie może być ojcem dla dziecka z grupą krwi B. Możliwość II Mężczyzna: G: , Matka: G: , Wniosek: Mężczyzna z genotypem może być ojcem dla dziecka z grupą krwi B (dziecko będzie wówczas heterozygotą o genotypie . 2. Mężczyzna- grupa krwi B ( lub ) Matka- grupa krwi AB ( ) Możliwość I Mężczyzna: G: , Matka: G: , Wniosek: Mężczyzna z genotypem może być ojcem dla dziecka z grupą krwi B (dziecko będzie wówaczas homozygotą o genotypie ). Możliwość II Mężczyzna: G: , Matka: G: , Wniosek: Mężczyzna z genotypem może być ojcem dziecka z grupą krwi B ( dziecko będzie wówczas heterozygotą z genotypem lub homozygotą z genotypem ). 3. Mężczyzna z grupą krwi AB ( ) Matka- grupa krwi AB ( ) Możliwość I (i ostatnia:)) Mężczyzna: G: , Matka: G: , Wniosek: Mężczyzna z genotypem może być ojcem dziecka z grupą krwi B (dziecko będzie wówczas homozygotą z genotypem ). 4. Mężczyzna z grupą krwi 0 ( ) Matka- grupa krwi AB ( ) Możliwość I (i ostatnia;]) Mężczyzna: G: , Matka: G: , Wniosek: Mężczyzna z grupą krwi 0 może być ojcem dla dziecka z grupą krwi B (dziecko będzie miało wówczas genotyp ). Tak więc tylko mężczyzna z genotypem nie może być ojcem dla dziecka z grupa krwi B (jeśli matka ma grupę krwi AB). Uwagi, błedy, zastrzeżenia i wszelkie takie bajery- na PW. serwisy tematyczne Biblioteka Biografie Ciekawostki Forum Naukowe Matura 2009 Wynalazki Nowości w Servis.pl! Zyskaj nowe możliwości... * Współtworzenie Kompendium Servis.pl... Więcej informacji znajdziesz tutaj * Dodawanie artykułów i newsów... - już wkrótce! * Zintegrowane konto Użytkownika Servis.pl oraz Forum Servis.pl * Brak wyskakujących reklam * Zapraszamy do zarejestrowania się patronujemy reklama Dodane przez Gość w dniu - 2008-08-14 08:00:09 Wakacje z Wikipedią – w walce o jakość Przeciwciało Z Wikipedii Skocz do: nawigacji, szukaj Schemat przeciwciała:1. fragment wiążący antygen2. region Fab3. region Fcniebieskie - łańcuchy ciężkieżółte - łańcuchy lekkieciemnoniebieskie/żółte - regiony zmiennejasnoniebieskie/żółte - regiony stałeszare - mostki dwusiarczkowe Schemat przeciwciała: 1. fragment wiążący antygen 2. region Fab 3. region Fc niebieskie - łańcuchy ciężkie żółte - łańcuchy lekkie ciemnoniebieskie/żółte - regiony zmienne jasnoniebieskie/żółte - regiony stałe szare - mostki dwusiarczkowe Przeciwciałami albo immunoglobulinami nazywa się specyficzny rodzaj białek wydzielanych przez komórki plazmatyczne (czyli pobudzone limfocyty B) w przebiegu odpowiedzi immunologicznej typu humoralnego, które mają zdolność do swoistego rozpoznawania antygenów. Jako część układu odpornościowego u człowieka i innych kręgowców przeciwciała odgrywają zasadniczą rolę w obronie organizmu przed bakteriami i pasożytami zewnątrzkomórkowymi oraz w znacznie mniejszym stopniu, pasożytami i bakteriami wewnątrzkomórkowymi. Głównym zadaniem przeciwciał jest wiązanie antygenu, co umożliwia z kolei zachodzenie innych procesów: * opsonizacji, w wyniku której patogen zostaje zneutralizowany i może być łatwiej usuwany na drodze fagocytozy * aktywowania dopełniacza, co skutkuje zniszczeniem niektórych typów patogenów oraz pobudzeniem odpowiedzi odpornościowej * cytotoksyczności komórkowej zależnej od przeciwciał * neutralizowania toksyn * neutralizowania wirusów * oddziaływania bakteriostatycznego * blokowania adhezyn bakteryjnych Produkcja przeciwciał jest główną funkcją humoralnego układu odpornościowego. Spis treści * 1 Historia odkryć związanych z przeciwciałami * 2 Terminologia * 3 Budowa przeciwciał * 4 Klasyfikacja przeciwciał * 5 Kinetyka reakcji przeciwciał o 5.1 Powinowactwo o 5.2 Zachłanność * 6 Tworzenie kompleksów immunologicznych * 7 Zastosowania w medycynie o 7.1 Diagnostyka o 7.2 Stosowanie immunoglobulin w terapii o 7.3 Terapia prenatalna o 7.4 Terapia biologiczna * 8 Zastosowanie w badaniach naukowych * 9 Przeciwciała u noworodków * 10 Zobacz też * 11 Bibliografia * 12 Przypisy Historia odkryć związanych z przeciwciałami Przeciwciała zostały odkryte na przełomie XIX i XX wieku. W 1890 r. Emil Behring opisał zbawienny wpływ surowicy zwierząt zakażonych krztuścem na chorych ludzi. To właśnie odkrycie spowodowało, że narodziła się nowa dziedzina wiedzy, immunologia. Przez następne pół wieku immunologia była jedynie nauką zajmującą się przeciwciałami. Paul Ehrlich, niemiecki uczony i immunolog, przyrównał przeciwciała do "magicznego pocisku" – średniowiecznego ideału leku, wypędzającego diabła z ciała opętanego, bez czynienia pokrzywdzonemu szkód. Przeciwciała miałyby w podobny sposób zapewnić usunięcie patogenu bez szkód dla organizmu. Ehrlich zwrócił uwagę na fakt, iż przeciwciała nie mogą reagować z własnymi tkankami, gdyż doprowadzałoby to do ich zniszczenia (uczony określił to mianem horror autotoxicus). Obecnie wiadomo, że nie jest to do końca prawdą, gdyż przeciwciała mogą odgrywać znaczną rolę w chorobach autoimmunizacyjnych. Niemniej jednak, immunoglobuliny rzeczywiście działają podobnie do magicznego pocisku i stanowią jeden z głównych czynników zaangażowanych w obronę naszego organizmu. Przełomem w badaniach przeciwciał było opracowanie pod koniec lat 50. teorii selekcji klonalnej, która z jednej strony pokazała ich rzeczywiste znaczenie w odporności, z drugiej jednak wzmocniła zadawane jeszcze od czasów Ehrlicha pytanie: skąd bierze się tak duża liczba wariantów przeciwciał? Wiadomo było od dawna, że dla każdego niemal patogenu istnieją specyficzne przeciwciała. Rozwój genetyki spowodował, iż uczeni zdali sobie sprawę z faktu, że wariantów przeciwciał jest więcej, niż genów w organizmie, co z definicji genów i białek nie mogło mieć miejsca. Wyjaśnienie tego zawdzięczamy immunogenetykom, szczególnie japońskiemu uczonemu Susumu Tonegawie (za te właśnie prace uzyskał on w 1987 r. Nagrodę Nobla). Immunogenetyka pozwoliła obalić także pewne dogmaty genetyki, wcześniej uznawane za niepodważalne. W roku 1975 Cesar Milstein oraz Georges Köhler odkryli metodę produkcji przeciwciał monoklonalnych, które są dziś używane w laboratoriach naukowych do licznych badań naukowych, w diagnostyce (ELISA) oraz w wynajdywaniu nowych terapii, np. przeciwnowotworowych. Jak niewiele innych przedsięwzięć przeciwciała monoklonalne połączyły ze sobą świat biologii i biznesu. Terminologia Omawiane w tym artykule białka określa się kilkoma nazwami, które wbrew powszechnym opiniom nie są synonimami. Termin immunoglobulina odnosi się do faktu, że białka te pełnią funkcję odpornościową, zaś w wyniku przeprowadzenia elektroforezy białek osocza lokują się m.in. w paśmie γ-globulin. Dlatego przez długi czas immunoglobuliny określano γ-globulinami. Teraz wiemy, że w pasmie γ po elektroforezie są także inne białka (np. białko C-reaktywne) i że immunoglobuliny lokują się także poza pasmem γ w pasmie β i α2 (patrz: proteinogram). Tak więc określenie γ-globulina w tym przypadku należy do przeszłości i nie należy go stosować. Termin przeciwciało ma natomiast węższe znaczenie, oznacza bowiem immunoglobulinę skierowaną przeciwko konkretnemu antygenowi, a więc immunoglobulinę o określonej swoistości. Użycie wymienionych terminów jako synonimów nie jest jednak rażącym błędem, chodzi raczej o to, żeby nie używać stwierdzeń w rodzaju "immunoglobulina przeciwtężcowa", ale "przeciwciało przeciwtężcowe", w momencie, kiedy określamy swoistość danego przeciwciała. Warto także zwrócić uwagę na fakt, iż określenie γ-globulina odnosi się do wszystkich przeciwciał, nie tylko do przeciwciał klasy IgG (podział na klasy omówiony jest dalej), które zawierają łańcuch γ. Zbieżność nazw jest tutaj przypadkowa, jednak całkiem trafna, ponieważ po przeprowadzonej elektroforezie, główną immunoglobuliną pasma γ jest właśnie IgG. Budowa przeciwciał Schemat budowy przeciwciał 1. Fragment Fab 2. Fragment Fc 3. Łańcuch ciężki (zawiera VH, CH1, zawias, regiony CH2 i CH3: licząc od N-końca) 4. Łańcuch lekki (zawiera regiony VL i CL: licząc od N-końca) 5. Miejsce wiązania antygenu 6. Regiony zawiasowe (*) -S-S- oznacza mostki disiarczkowe Schemat budowy przeciwciał 1. Fragment Fab 2. Fragment Fc 3. Łańcuch ciężki (zawiera VH, CH1, zawias, regiony CH2 i CH3: licząc od N-końca) 4. Łańcuch lekki (zawiera regiony VL i CL: licząc od N-końca) 5. Miejsce wiązania antygenu 6. Regiony zawiasowe (*) -S-S- oznacza mostki disiarczkowe Budowa przeciwciał wszystkich klas jest podobna. Są to białkowe cząsteczki o kształcie zbliżonym do litery "Y", o masach cząsteczkowych od 150 do 970 kDa, złożone (w formie monomerycznej) z czterech glikozylowanych łańcuchów peptydowych. Dwa z tych łańcuchów, określane mianem łańcuchów ciężkich (H, od ang. Heavy – na rysunku kolor niebieski) są dłuższe i związane ze sobą wiązaniami dwusiarczkowymi. Pozostałe dwa łańcuchy, nazywane lekkimi (L, od ang. Light – kolor zielony) są związane z łańcuchami ciężkimi również za pomocą mostków dwusiarczkowych. Obydwa łańcuchy ciężkie w danej cząsteczce są identyczne, podobnie jest z łańcuchami lekkimi. Region, w którym występują wiązania dwusiarczkowe pomiędzy H (miejsce zgięcia łańcuchów) nazywamy regionem zawiasowym, gdyż warunkuje on tzw. zmienność segmentalną, czyli możliwość rozchylania się ramion przeciwciała. Przeciwciało rozcięte przez papainę Przeciwciało rozcięte przez papainę Zastosowanie papainy umożliwia rozcięcie przeciwciała i uzyskanie z pojedynczej cząsteczki dwóch fragmentów Fab (ang. Fragment, antigen binding – wiążących antygen) oraz jednego fragmentu Fc (ang. Fragment, crystallizable – krystalizującego). Miejsce cięcia enzymu wypada nieco powyżej regionu zawiasowego. Na podstawie takiego trawienia enzymatycznego udało się potwierdzić istnienie dwóch funkcjonalnych części: * fragmentów Fab, odpowiadających ramionom przeciwciała i wiążących się z antygenem * fragmentu Fc, pełniącego funkcję efektorową, czyli odpowiadającego za różne zjawiska, które zapoczątkowuje związanie antygenu, np. immunofagocytozę. Fragment Fc jest związany z cytofilnością przeciwciał. Badania nad budową przeciwciał pozwoliły wniknąć głębiej w budowę ich łańcuchów peptydowych. Okazało się, że każdy łańcuch posiada część stałą (ciemniejszy kolor na schemacie), która jest taka sama u wszystkich przeciwciał danej klasy, oraz część zmienną (jaśniejszy kolor na schemacie), różniącą się wśród przeciwciał o różnej swoistości. Część zmienna łańcucha ciężkiego nosi nazwę VH, zaś łańcucha lekkiego – VL (V od ang. Variable). Części stałe zaś są oznaczone symbolami CH (w łańcuchu ciężkim, C od ang. Constant) i CL (w łańcuchu lekkim), przy czym każda domena części stałej łańcucha ciężkiego jest oznaczona cyfrą. Jak widać, w skład fragmentu Fc wchodzi wyłącznie część stała H, zaś w skład fragmentu Fab – fragment części stałej łańcucha ciężkiego oraz kompletne łańcuchy lekkie. Każde z ramion przeciwciała (Fab) zawiera więc część wiążącą antygen, zwaną paratopem (na rysunku otoczona czerwonym, przerywanym okręgiem), który złożony jest zarówno z fragmentów H, jak i L, funkcje efektorowe natomiast zależą jedynie od H. Klasyfikacja przeciwciał Klasy przeciwciał Nazwa Typy Opis IgA 2 Odgrywają rolę w mechanizmach odpornościowych w obrębie błon śluzowych przewodu pokarmowego, dróg oddechowych, układu moczowo-płciowego, zapobiegają kolonizacji patogenów. IgD 1 Działanie niezbyt dokładnie zbadane. Odgrywają rolę jako receptory na komórkach B dla antygenów. IgE 1 Odpowiedzialne za reakcje alergiczne typu natychmiastowego. Powodują uwalnianie histaminy z mastocytów. Odgrywają rolę w zwalczaniu pasożytów. IgG 4 Podstawowa w odporności klasa immunoglobulin. IgM 1 Wydzielane wcześnie w przebiegu reakcji immunologicznej. Eliminują patogeny we wczesnych stadiach odporności zależnej od limfocytów B, zanim zostaną wyprodukowane wystarczające ilości IgG. Monomeryczna forma IgM znajdująca się na powierzchni limfocytów B pełni rolę receptora dla antygenów. Przeciwciała można sklasyfikować ze względu na budowę łańcuchów lekkich oraz ciężkich, przy czym różnice dotyczą wyłącznie części stałych. Klasyfikacja na podstawie budowy łańcuchów lekkich nie ma praktycznego znaczenia, niemniej jednak należy o niej wspomnieć. Łańcuchy lekkie mogą występować w dwu podstawowych formach: κ i λ. W zależności od tego, jaki rodzaj łańcucha występuje w danej cząsteczce przeciwciała, można wyróżnić typ przeciwciała. Ze względu na fakt, że łańcuch λ występuje w kolejnych dwu formach, w obrębie typu λ można wyróżnić dwa kolejne podtypy. Typy przeciwciał Typy przeciwciał Istotny z punktu widzenia immunologa jest natomiast podział na klasy, zależny od łańcucha ciężkiego, pozwala on bowiem odróżnić "zachowanie" określonych przeciwciał od "zachowania" innych przeciwciał, co wiąże się z faktem, iż tylko łańcuch ciężki odpowiada za funkcje efektorowe. Łańcuch ciężki występuje w pięciu formach: α, γ, δ, ε, μ, co pozwala wyodrębnić odpowiednio pięć klas: immunoglobuliny A (IgA), immunoglobuliny G (IgG) i analogicznie IgD, IgE i IgM. Poszczególne klasy i podklasy różnią się układem specyficznych dla immunoglobulin domen białkowych, tzw. splotów immunoglobulinowych oraz obecnością lub brakiem regionu zawiasowego. Ponadto przeciwciała klasy IgA mogą łączyć się w dimery, zaś IgM – w pentamery i heksamery. Ze względu na wspomniane różnice w budowie poszczególnych łańcuchów lub ich fragmentów można wyróżnić trzy rodzaje markerów przeciwciał: * izotypy – rozróżnia się je na podstawie zasadniczych różnić w planie budowy łańcuchów. Podział na izotypy polega na podziale na klasy i podklasy oraz typy i podtypy; * allotypy – są to drobne zmiany w obrębie danego izotypu, warunkowane zmiennością genetyczną. Przeważnie chodzi tutaj o występowanie takiego czy innego aminokwasu w określonej pozycji łańcucha; * idiotypy – to grupy przeciwciał o takiej samej swoistości. Różnią się one budową części zmiennej (patrz: zmienność przeciwciał), mimo posiadania tej samej części stałej (czyli mogą to być te same izotypy, choć nie muszą). Kinetyka reakcji przeciwciał Reakcja przeciwciała z antygenem przebiega podobnie, jak każda inna reakcja równowagowa typu A+B--->AB. Opierając się na takim równaniu w immunologii wyróżnia się powinowactwo i zachłanność. Powinowactwo Powinowactwem przeciwciała nazywamy siłę wiązania antygenu przez pojedynczy paratop, co odpowiada reakcji, w której pojedyncze paratopy przeciwciał reagują z monowalentnymi antygenami. Reakcja jest przedstawiona poniżej: Grafika:Przeciwcialo powinowactwo.png Jak dla każdej innej reakcji równowagowej, także dla tej można obliczyć stałą równowagi, która wynosić będzie: K= gdzie: – stężenie przeciwciał; – stężenie antygenu; – stężenie kompleksu przeciwciała z antygenem. Stała K, obliczona dla przeciwciał o jednakowej swoistości jest wprost proporcjonalna do powinowactwa, gdyż jej duża wartość informuje nas o tworzeniu dużej ilości kompleksów z antygenem. Przy małym powinowactwie tworzy się mniej kompleksów, a przeciwciała takie są mniej skuteczne. Wynika to z faktu, iż przeciwciała o dużym powinowactwie zwiążą dużo antygenów już przy ich małym stężeniu, a więc szybciej zareagują na ich obecność. Powinowactwo zależy zarówno od szybkości tworzenia się wiązań między epitopem i paratopem, jak również od siły tego wiązania. Należy także pamiętać, że czasami powinowactwo danego przeciwciała względem antygenu może być niższe od powinowactwa dla innego antygenu, względem którego przeciwciało nie było produkowane (patrz: przeciwciało heteroklityczne). Zachłanność Zachłanność jest pojęciem podobnym do powinowactwa i oznacza ona siłę wiązania poliwalentnego antygenu z kilkoma paratopami przeciwciała. Jest to stała reakcji przedstawionej poniżej i jest obliczana w podobny sposób jak w przypadku powinowactwa: Grafika:Przeciwcialo zachlannosc.png Najistotniejsze jest to, że zachłanność nie jest prostą sumą powinowactw (w powyższym przykładzie dwóch), lecz jest od nich większa. Wynika to z faktu, że rozerwanie kilku wiązań naraz (w reakcji przeciwnej) wymaga większej siły niż oderwanie pojedynczego wiązania przeciwciało-antygen. Tworzenie kompleksów immunologicznych Kompleksem immunologicznym nazywamy połączenie przeciwciała z antygenem. Po utworzeniu kompleksu może nastąpić usunięcie antygenu, lecz czasami tworzenie kompleksów może przynieść więcej szkody niż pożytku. Dzieje się tak, gdy rozmiary kompleksów są duże i wytrącają się one w tkankach (patrz: kompleksy immunologiczne). Następuje wtedy nadmierna, niekontrolowana aktywacja dopełniacza oraz silna aktywacja komórek żernych, co powoduje zniszczenie otaczających tkanek. Przykładem takiej patologii może być zapalenie kłębuszków nerkowych towarzyszące wirusowemu zapaleniu wątroby typu C. Duża ilość wirionów uwalnianych do krwi powoduje, że powstają duże kompleksy, gromadzące się w naczyniach nerek. Aktywacja dopełniacza powoduje silne zapalenie trwale uszkadzające nerki. Zastosowania w medycynie Diagnostyka Wykrywanie konkretnych przeciwciał jest powszechną formą diagnostyki medycznej i m.in. serologia zależy od tego typu metod. Przykładowo, w oznaczeniach biochemicznych służących do ułatwienia postawienia diagnozy, określa się miano przeciwciał z krwi skierowanych na wirusa Epsteina-Barr lub boreliozę. Nieobecność tych przeciwciał oznacza, że osoba nie była zakażona lub zakażenie nastąpiło bardzo dawno temu i limfocyty B produkujące specyficzne przeciwciała zniknęły. W chorobach autoimmunologicznych często można wykryć w badaniach krwi autoprzeciwciała, które wiążą się z epitopami własnego ciała. Przeciwciała skierowane przeciwko powierzchniowym antygenom erytrocytów w autoimmunologicznej anemii hemolitycznej można wykryć za pomocą testu Coombsa. Test Coombsa jest także używany w przesiewowych badaniach związanych z transfuzją krwi oraz w badaniach prenatalnych u kobiet. Poziomy różnych klas immunoglobulin są czasem użyteczne w określeniu przyczyn uszkodzenia wątroby u pacjentów, których rozpoznanie jest niepewne. Przykładowo, podniesiony poziom IgA wskazuje na marskość alkoholową, a podniesione poziomy IgM wskazują na wirusowe zapalenie wątroby oraz pierwotną marskość żółciową, podczas gdy poziom IgG jest podniesiony wirusowym zapaleniu wątroby, autoimmunologicznym oraz w marskości. Stosowanie immunoglobulin w terapii Dożylne preparaty immunoglobulin są stosowane w dwóch zasadniczych wskazaniach: * leczenie substytucyjne - uzupełnianie niskiego stężenia IgG, * działanie modyfikujące działanie układu immunologicznego (duże dawki immunoglobulin). Celowana terapia przeciwciałami monoklonalnymi jest stosowana w leczeniu takich chorób, jak reumatoidalne zapalenie stawów, stwardnienie rozsiane, łuszczyca, oraz w różnych postaciach nowotworów złośliwych, w tym w chłoniakach nieziarniczych raku jelita grubego, rakach głowy i szyi oraz raku piersi. Niektóre niedobory odporności, jak sprzężona z chromosomem X agammaglobulinemia oraz hipogammaglobulinemia wynikają odpowiednio z całkowitego i częściowego niedoboru przeciwciał. Te choroby można leczyć poprzez wywoływanie krótkotrwałej postaci odporności, zwanej odpornością bierną. Odporność bierną uzyskuje się poprzez przekazanie choremu gotowych przeciwciał w ludzkiej lub zwierzęcej surowicy. Terapia prenatalna Przeciwciała przeciwko czynnikowi Rh są specyficzne dla ludzkiego antygenu D rezusów. Czynnik Rh jest antygenem znajdującym się na krwinkach czerwonych; osoby (Rh+) posiadają ten antygen na erytrocytach, a osoby (Rh-) nie. W czasie ciąży z komplikacjami, a także w wyniku urazu okołoporodowego, krew płodu może się przedostać do układu krążenia matki. W przypadku, gdy matka jest Rh-, a dziecko Rh+, może dojść do uczulenia na antygen Rh, co stwarza ryzyko hemolitycznej choroby noworodka (wzrastające z każdą następną ciążą). Aby zapobiec wystąpieniu uczulenia matki na antygeny płodu, podaje się przeciwciała przeciw czynnikowi Rh. Leczenie matki za pomocą przeciwciał przed i po porodzie niszczy antygeny Rh przedostające się do matki od płodu. Następuje to zanim limfocyty B matki zostaną zastymulowane do "zapamiętania" antygenu Rh i wytworzenia komórek pamięci. Dzięki temu układ odpornościowy matki nie zareaguje produkcją przeciwciał anty-Rh i nie zaatakuje antygenów D dziecka. Leczenie za pomocą przeciwciał anty-Rh zapobiega wystąpieniu hemolitycznej choroby noworodka, ale nie leczy przyczyny, jaką jest niezgodność układów Rh matki i płodu. Przeciwciała stosowane w terapii prenatalnej dostępne są pod kilkoma nazwami handlowymi. Terapia biologiczna Zobacz więcej w osobnym artykule: leki biologiczne. Zastosowanie w badaniach naukowych Immunofluorescencyjny obraz eukariotycznego cytoszkieletu. Filamenty aktynowe są przedstawione na czerwono, mikrotubule na zielono, a jądro komórkowe na niebiesko. Immunofluorescencyjny obraz eukariotycznego cytoszkieletu. Filamenty aktynowe są przedstawione na czerwono, mikrotubule na zielono, a jądro komórkowe na niebiesko. Specyficzne przeciwciała produkuje się poprzez wstrzykiwanie antygenów ssakom takim jak myszy, szczury, króliki, od których uzyskuje się niewielkie ilości przeciwciał oraz owiec, koni, kóz, od których pozyskuje się większe ilości przeciwciał. Krew wyizolowana od tych zwierząt zawiera przeciwciała poliklonalne, czyli niejednakowe przeciwciała, które wiążą się z tym samym antygenem w surowicy krwi. Antygeny wstrzykuje się również kurom, aby uzyskać poliklonalne przeciwciała w żółtku. Aby uzyskać przeciwciała specyficzne dla danego epitopu antygenu, izoluje się produkujące przeciwciała limfocyty od zwierząt i łączy się z linią komórek rakowych. W ten sposób otrzymuje się hybrydy, które będą produkować w hodowli przeciwciała. Pojedyncze hybrydy są izolowane poprzez klonowanie dylucyjne dające klony komórek, które produkują jednakowe przeciwciała, zwane przeciwciałami monoklonalnymi. Wyprodukowane przeciwciała mono- i poliklonalne są często oczyszczane przy pomocy białka A/G oraz chromatografii powinowactwa do antygenów. W badaniach, oczyszczone przeciwciała mają wiele zastosowań. Najczęściej stosuje się je do odnalezienia i zidentyfikowania wewnątrz- i zewnątrzkomórkowych białek. Przeciwciała są używane w cytometrii przepływowej do różnicowania typów komórek na podstawie białek, jakie ulegają w nich ekspresji. Różne rodzaje komórek produkują różne zestawy białek CD, które trafiają na ich powierzchnię, a także odmienne białka wewnątrzkomórkowe i te, które ulegają sekrecji (wydzielaniu). Używa się ich także w immunoprecypitacji do rozdzielenia białek i wszystkiego z czym są połączone (koimmunoprecypitacja) od innych cząsteczek w lizacie komórkowym, w analizie Western blotu do zidentyfikowania białek rozdzielonych w elektroforezie, oraz w immunohistochemii lub immunofluorescencji do zbadania ekspresji białek w skrawkach tkankowych lub do zlokalizowania białek wewnątrz komórek przy pomocy mikroskopu. Białka moża wykryć i określić ich ilość z użyciem technik ELISA oraz ELISPOT. Przeciwciała u noworodków Wymienione na wstępie mechanizmy ochronnego działania przeciwciał mogą także pojawiać się u noworodków, które wprawdzie produkują nikłe ilości przeciwciał (głównie klasy IgM), ale uzyskują dodatkowo przeciwciała poprzez: * Przekazywanie matczynych IgG przez łożysko w czasie trwania ciąży. Od ok. 6. miesiąca ciąży matka może przekazywać IgG do krwi pępowinowej, przy czym dzieje się to z udziałem mechanizmów aktywnego transportu. Noworodek posiada dzięki temu wyższe stężenie IgG we krwi niż człowiek dorosły. W konsekwencji, wcześniaki są mniej odporne od noworodków urodzonych w terminie, gdyż uzyskały mniej przeciwciał od matki. * Przekazywanie matczynych przeciwciał w mleku matki. W mleku występują przeciwciała IgA (u człowieka; u świni są to np. IgG), które są wydzielane bezpośrednio przez gruczoł sutkowy. Ciekawe jest to, że w mleku odnajdujemy przeciwciała skierowane przeciwko patogenom układu pokarmowego, z którymi zetknęła się matka. Wynika to z istnienia swego rodzaju łączności pomiędzy błoną jelit a gruczołem sutkowym, możliwą dzięki istnieniu MALT, tkanki limfatycznej związanej z błonami śluzowymi. W tym momencie najbardziej istotne jest to, że dziecko otrzymuje przeciwciała, które służą eliminacji patogenów, które z dużym prawdopodobieństwem może spotkać w swoim środowisku, gdyż spotkała je już matka. Przeciwciała zawarte w mleku są więc jednym z argumentów popierających karmienie piersią. Noworodek zaczyna produkować na większą skalę IgG dopiero dwa miesiące po urodzeniu. Równocześnie z biegiem czasu maleje liczba przeciwciał otrzymanych od matki w trakcie ciąży, i noworodek jest najsłabiej chroniony około trzeciego miesiąca życia. Brak syntezy własnych przeciwciał jest jednym z powodów pewnej nieskuteczności szczepień tuż po urodzeniu. Zobacz też Commons Zobacz kategorię na Wikimedia Commons: Przeciwciało * zmienność przeciwciał * ELISA * immunologia * immunosupresja * przeciwciała monoklonalne Bibliografia * Włodzimierz Ptak, Maria Ptak, Podstawy immunologii, 2000, ISBN 83-233-1218-4 Przypisy 1. ↑ 1,0 1,1 Rhoades RA, Pflanzer RG: Human Physiology. Thomson Learning, 2002. ISBN 0-534-42174-1. 2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Pier GB, Lyczak JB, Wetzler LM: Immunology, Infection, and Immunity. ASM Press, 2004. ISBN 1-55581-246-5. 3. ↑ Underdown B, Schiff J. Immunoglobulin A: strategic defense initiative at the mucosal surface. Annu Rev Immunol, 389-417. 1986. PMID 3518747. 4. ↑ 4,0 4,1 Geisberger R, Lamers M, Achatz G. The riddle of the dual expression of IgM and IgD. Immunology, 429-37. 2006. PMID 16895553. 5. ↑ Animated depictions ofhow antibodies are used in ELISA assays. W: Cellular Technology Ltd.—Europe . [dostęp 2007-05-08]. 6. ↑ Animated depictions of how antibodies are used in ELISPOT assays. W: Cellular Technology Ltd.—Europe . [dostęp 2007-05-08]. 7. ↑ 7,0 7,1 Chapter 4: Hemolytic disease of the newborn. W: Laura Dean: Blood Groups and Red Cell Antigens. NCBI Bethesda (MD): National Library of Medicine (US),, 2005. 8. ↑ Feldmann M, Maini R. Anti-TNF alpha therapy of rheumatoid arthritis: what have we learned?. Annu Rev Immunol, 163-96. 2001. PMID 11244034. 9. ↑ Doggrell S. Is natalizumab a breakthrough in the treatment of multiple sclerosis?. Expert Opin Pharmacother, 999-1001. 2003. PMID 12783595. 10. ↑ Krueger G, Langley R, Leonardi C, Yeilding N, Guzzo C, Wang Y, Dooley L, Lebwohl M. A human interleukin-12/23 monoclonal antibody for the treatment of psoriasis. N Engl J Med, 580-92. 2007. PMID 17287478. 11. ↑ Plosker G, Figgitt D. Rituximab: a review of its use in non-Hodgkin's lymphoma and chronic lymphocytic leukaemia. Drugs, 803-43. 2003. PMID 12662126. 12. ↑ Vogel C, Cobleigh M, Tripathy D, Gutheil J, Harris L, Fehrenbacher L, Slamon D, Murphy M, Novotny W, Burchmore M, Shak S, Stewart S. imię-line Herceptin monotherapy in metastatic breast cancer. Oncology, 37-42. 2001. PMID 11694786. 13. ↑ LeBien TW. Fates of human B-cell precursors. Blood, 9-23. 2000. PMID 10891425. 14. ↑ Ghaffer A: Immunization. W: Immunology - Chapter 14 . 2006-03-26. [dostęp 2007-06-06]. 15. ↑ 15,0 15,1 Fung Kee Fung K, Eason E, Crane J, Armson A, De La Ronde S, Farine D, Keenan-Lindsay L, Leduc L, Reid G, Aerde J, Wilson R, Davies G, Désilets V, Summers A, Wyatt P, Young D. J Obstet Gynaecol Can, 765-73. 2003. PMID 12970812. 16. ↑ Urbaniak S, Greiss M. Blood Rev, 44-61. 2000. PMID 10805260. 17. ↑ Tini M, Jewell UR, Camenisch G, Chilov D, Gassmann M. Generation and application of chicken egg-yolk antibodies. Comp. Biochem. Physiol., Part A Mol. Integr. Physiol., 569-74. 2002. PMID 11867282. 18. ↑ Cole SP, Campling BG, Atlaw T, Kozbor D, Roder JC. Mol. Cell. Biochem., 109-20. 1984. PMID 6087121. 19. ↑ Kabir S. Immunol Invest, 263-78. 2002. PMID 12472184. 20. ↑ 20,0 20,1 Brehm-Stecher B, Johnson E. Microbiol Mol Biol Rev, 538-59. 2004. PMID 15353569. 21. ↑ Williams N. Methods Cell Biol, 449-53. 2000. PMID 10503210. 22. ↑ Kurien B, Scofield R. Methods, 283-93. 2006. PMID 16483794. 23. ↑ Scanziani E. Methods Mol Biol, 133-40. PMID 9711649. 24. ↑ Reen DJ.. Methods Mol Biol., 461-6. 1994. PMID 7951745. 25. ↑ Kalyuzhny AE. Methods Mol Biol., 15-31. 2005. PMID 15937343. Źródło: "http://pl.wikipedia.org/wiki/Przeciwcia%C5%82o" Kategorie: Białka • Immunologia Widok * artykuł * dyskusja * edytuj * historia i autorzy osobiste * Logowanie i rejestracja Szukaj nawigacja * Strona główna * Kategorie artykułów * Bieżące wydarzenia * Losuj stronę zmiany * Zgłoś błąd * Zgłoś złą grafikę * Częste pytania (FAQ) * Kontakt z Wikipedią * Wspomóż Fundację dla edytorów * Ostatnie zmiany * Zasady edycji * Pomoc * Portal wikipedystów narzędzia * Linkujące * Zmiany w dolinkowanych * Prześlij plik * Strony specjalne * Wersja do druku * Link do tej wersji * Cytowanie tego artykułu W innych językach * العربية * বাংলা * Български * Català * Česky * Dansk * Deutsch * English * Español * فارسی * Français * 한국어 * Bahasa Indonesia * Italiano * עברית * Hrvatski * Lietuvių * Magyar * Nederlands * 日本語 * ‪Norsk (bokmål)‬ * Português * Русский * Simple English * Slovenčina * Slovenščina * Српски / Srpski * Srpskohrvatski / Српскохрватски * Suomi * Svenska * ไทย * Tiếng Việt * Türkçe * Українська * اردو * 中文 Powered by MediaWiki Wikimedia Foundation * Tę stronę ostatnio zmodyfikowano 20:31, 2 sie 2008. * Tekst udostępniany na licencji GNU Free Documentation License. (patrz: Prawa autorskie) Wikipedia® jest zarejestrowanym znakiem towarowym Wikimedia Foundation. Możesz przekazać dary pieniężne Fundacji Wikimedia. * Zasady ochrony prywatności * O Wikipedii * Informacje prawne Dodane przez Gość w dniu - 2008-08-14 07:53:39Wtedy może dojść do konfliktu serologicznego (większa możliwość poronień lub urodzeniem dziecka z choroba hemolityczna noworodków). W dzisiejszych czasach, gdzie kobieta w ciąży od samego początku jest obserwowana i badana wystąpienie takiego konfliktu jest niewielkie. Jeśli ryzyko konfliktu jest duże wówczas podawane są matce p/ciała.Jeśli kobieta ma (-),a mężczyzna (+). 15:07 Nieznajoma. Silniejszy jest czynnik (+),od (-).Przeczytaj tu sobie.Lekarz powinien ci powiedziec co to są przeciwciała

A tak poza tym,moja mama się pytała kiedyś pielęgniarki czy jak rodzice mają czynniki na (+),gr.krwi czy mogą mieć dzieci inne,a pielęgniarka powiedziała że innego nie mogą mieć,tylko na (+),taką jaką mają rodzice... A te kalkulatory na forum,są fałszywe bzdurne,nie wiadomo skąd wzięte... Dodane przez Nieznajoma w dniu - 2008-08-15 04:41:31 Kompendium - Biologia Informacje o opracowaniuPoziom podstawowy Autor: majka0503 (link do profilu) Data opublikowania: 19.05.2008 23:50 Jednym ze sposobów dziedziczenia określonych cech jest dziedziczenie, gdzie 1 gen determinuje 1 cechę- jest to dziedziczenie jednogenoweŕ w jednej diploidalnej zygocie występują 2 allele danego genu. Wyróżniamy tu: A) Dominację: w obecności allelu dominującego- A, allel recesywny- a nie ujawnia się; homozygota (AA) pod względem fenotypowym jest taka sama jak heterozygota dominująca (Aa); np. barwa kwiatów grochu. B) Niepełną dominację: w obecności allelu recesywnego- a allel dominujący- A nie jest w stanie w pełni wykształcić swojej cechy. Heterozygota (Aa) wykazuje pośrednią wartość danej cechy. C) Kodominację: allele są równowartościowe i każdy z nich prowadzi do ujawnienia się swojej cechy obok drugiego. Heterozygota wykazuje mozaikowatość cechy (np. dziedziczenie grup krwi).

* Tematy * Zdrowie * Uroda * Dziecinada * Odżywianie * Ciąża * Qzetynki radzą * Historie * Różności * Seksolubnie Sobota 23 sierpnia 2008 roku Ciąża Więcej o ciąży Konflikt serologiczny U człowieka wyróżniamy cztery główne grupy krwi: A, B, AB, 0, ale ważnym jest również antygen krwinek małpich, który nazwano antygenem (czynnikiem) Rh (Rhesus). Antygen ten występuje u 85% populacji ludzkiej (Rh +), pozostałe 15% ludzi nie posiada tego czynnika i dlatego określamy ich Rh ujemnymi. Niezgodność w zakresie czynnika Rh (kobieta z grupą krwi Rh ujemną a partner posiadający grupę Rh dodatnią) zagraża konfliktem serologicznym, który może wywołać chorobę hemolityczną płodu. Do konfliktu serologicznego dochodzi wtedy, kiedy matka wytwarza przeciwciała przeciwko krwinkom płodu. Rozróżniamy konflikt serologiczny w układzie Rh oraz w układzie grup głównych krwi A, B i O. Konflikt serologiczny w układzie grup głównych A, B i O Częstość występowania niezgodności serologicznej stwierdza się u około 20-25 % ciąż, natomiast do konfliktu serologicznego dochodzi w około 10% tych ciąż i dotyczy on głównie układu 0-A1 (matka - dziecko). Do konfliktu może dojść już w pierwszej ciąży. Do niezgodności serologicznej dochodzi w następujących sytuacjach: # Grupa matki 0 (przeciwciała anty A, anty B)---------Grupa noworodka A, B # Grupa matki A (przeciwciała anty B) -----------Grupa noworodka B, AB # Grupa matki B (przeciwciała anty A) ----------Grupa noworodka A, AB # Grupa matki AB (brak przeciwciał) -------------Konfliktu nie ma Naturalne przeciwciała anty A i anty B nie przechodzą przez łożysko, a więc nie mogą spowodować rozwoju choroby hemolitycznej. Natomiast u około 10% kobiet stwierdza się przeciwciała anty A i anty B, które mogą przechodzić przez łożysko i to one są odpowiedzialne za objawy konfliktu serologicznego. Objawy choroby hemolitycznej u płodu w konflikcie serologicznym są bardzo słabo nasilone, gdyż do pełnego ukształtowania antygenów na krwinkach płodu dochodzi na krótko przed porodem. U noworodka głównymi objawami konfliktu serologicznego grup głównych jest wzrost stężenia bilirubiny już w 1 lub 2 dobie życia oraz narastająca nawet do 3 miesięcy niedokrwistość. Postępowanie w konflikcie grup głównych polega na leczeniu podwyższonego poziomu bilirubiny naświetlaniem lampami, podawaniem albumin oraz w rzadkich przypadkach transfuzji krwi. Konflikt serologiczny w układzie Rh Konflikt serologiczny w układzie Rh ma miejsce, kiedy u matki, która ma Rh- powstają przeciwciała przeciwko antygenom krwinek płodu Rh+ (Rh+ jest odziedziczone po ojcu). Ciężkość przebiegu choroby hemolitycznej płodu zależy od ilości przeciwciał wytwarzanych przez matkę oraz od okresu ciąży, w którym rozpoczyna się proces chorobowy. Im wcześniej dochodzi do hemolizy krwinek, tym gorsze jest rokowanie, natomiast jeżeli matka zaczyna wytwarzanie przeciwciał w zaawansowanej ciąży zazwyczaj przebieg choroby jest łagodniejszy. Wyróżniamy trzy postacie kliniczne choroby hemolitycznej noworodków: # - Uogólniony obrzęk płodu - to najcięższa postać choroby hemolitycznej, # - Ciężka żółtaczka hemolityczna. # - Ciężka niedokrwistość noworodków (anemia). Każda kobieta ciężarna powinna mieć oznaczony przed 12 tygodniem ciąży poziom przeciwciał oraz grupę krwi i czynnik Rh, jeżeli nie miała wykonanych tych oznaczeń przez ciążą. Kobiety Rh ujemne oraz z brakiem przeciwciał powinny mieć wykonane ponowne badanie w 28 tygodniu ciąży w celu stwierdzenia, czy nie doszło w trakcie jej trwania do pojawienia się przeciwciał. Kobiety Rh ujemne, u których stwierdzono przeciwciała, powinny mieć wykonane ponowne badania w 28, 32 i 36 tygodniu w celu określenia swoistości przeciwciał i ich poziomu oraz powinny mieć co 2-3 tygodnie wykonywanie badanie USG w celu poszukiwania cech rozwijającego się konfliktu serologicznego. Badanie to ocenia wielkość łożyska i płodu, obrzęki i przesięki do jam płodu oraz żywotność płodu. Leczenie choroby hemolitycznej noworodka z konfliktu serologicznego ma na celu: - usunięcie wolnych przeciwciał i przeciwciał związanych z erytrocytami, - usunięcie nadmiaru bilirubiny, - podanie erytrocytów za pomocą transfuzji wymiennej do żyły pępowinowej, - unormowanie parametrów hematologicznych. Zapobieganie konfliktowi serologicznemu polega na podaniu matce Rh ujemnej, która nosiła płód Rh dodatni, immunoglobuliny w pierwszej dobie po porodzie. Znalazła gosia45 źródła: www.mediweb.pl; www.maluchy.pl Artykuł dodany: 2008-06-16 01:15:41 Autor: gosia45 Ilość komentarzy: 45 Ilość punktów: 40 ▪ góra strony ▪ UWAGA - wprowadzanie komentarzy jest możliwe tylko dla zalogowanych użytkowników. 2008-08-07 20:12:53 bozia: ja miałam konflikt serologiczny, mam grupę krwi RH ujemny;) 2008-08-01 14:35:07 p4sqdk4: ja konfliktu nie bede miala:D 2008-07-21 23:19:48 o-l-a23: pianiwo ...przy starym dowodzie bylo miejsce na wpis grupy krwi ..teraz mozna kupic naklejke na allegro 2008-07-09 00:06:46 teska_1: pianiwo...masz stary dowod :) 2008-07-04 20:39:36 martita11: moja mama ma rh+ i ja też 2008-06-28 13:30:17 pianiwo: ja mam przy dowodzie :) 2008-06-27 06:57:00 promyczek959: ja w ksiazeczce ubezpieczeniowej nosze grupe krwi 2008-06-27 00:06:34 o-l-a23: bardzo jest wazna grupa krwi powinno sie znac ,klopot teraz z nowymi dowodami nie ma gdzie wpisac 2008-06-25 13:20:07 babcia: ludzie jesli sie decyduja na dziecko ton apewno pamietaja o takich waznych sprawach jak rozne grupy krwi więcej komentarzy >> 2008-06-25 13:04:18 promyczek959: to prawda bo to jest wazne 2008-06-25 10:34:40 jerzyk: trzeba znac grupe obojga 2008-06-25 09:02:11 promyczek959: my tez nie wiedzielismy jaka grupe ma maz ale zrobilismy badania krwi i juz wiemy 2008-06-25 09:00:45 puncowianka: a ja nie wiem jaka grupe krwi ma moj chłop :/ 2008-06-23 23:17:51 agu_ś: to dobrze ze tak wyszlo , dawniej krew dziecku przetaczali przy konflikcie ... 2008-06-22 18:03:03 o-l-a23: moja mama tez miala zestawienie konfliktowe , i bylo oki 2008-06-22 14:30:17 teska_1: pewnie, ze tak .....chwala im za to , ze radza sobie 2008-06-21 14:56:41 borsoniusz: no i dobrze moze wieulu ludziom to na dobre wyjdzie :) 2008-06-20 13:48:51 promyczek959: dzis lekarze radza sobie z konfliktem 2008-06-20 11:26:13 monipolka: babcia moja mama urodziła trójkę dzieci z konfliktu i wszyscy jesteśmy zdrowi:) miki powinnaś znać grupe krwi męża ponieważ do konfliktu może dojść nie tylko przy różnych czynnikach Rh ale również przy różnych grupach krwi. "Pomimo braku niezgodności serologicznej badania na obecność przeciwciał powinny być wykonywane u każdej ciężarnej ze względu na to, iż konflikt może pojawić się nie tylko przy niezgodności w zakresie czynnika Rh, ale również w zakresie grup głównych lub podgrupach". Ja mam grupę 0 Rh+ a mąż ma B Rh+ i w szpitalu po urodzeniu maluszka miałam robione badania, czy nie doszło do konfliktu w grupach krwi:) 2008-06-20 08:34:04 bomberman: dobrze ze moja nie miała konfliktu 2008-06-19 23:51:29 teresica: nie strasze :) ........tsk im sie udalo 2008-06-18 22:22:49 alexia_82: teresica nie strasz mnie, kurcze 2008-06-18 21:34:25 agu_ś: czasem musza krew przetaczac 2008-06-18 21:31:21 promyczek959: jedno dobre bo mnie ten problem ominol na szczescie 2008-06-18 21:30:35 agu_ś: my mielismy konflikt , a raczej zestawienie konfliktowe , i jest oki, dzieci maja moja krew O rh + 2008-06-17 23:14:05 teresica: mam kolezanke z konfliktem z mezem...maja dwoje dzieci sprawnych inaczej ..... 2008-06-17 22:19:24 sarna: babcia to też nie jest stereotyp to zależy od organizmu ja jestem ze związku z konfliktem bo mama ma 0rh- a tata Arh+ i jakoś nie czuję sie "chora" 2008-06-17 21:54:00 alexia_82: ja z mężem mamy konflikt, boję się drugiej ciąży 2008-06-17 20:51:45 rogalik36: a u mnie nie ok 2008-06-17 20:50:59 teresica: u mnie jest OK. 2008-06-17 13:22:16 promyczek959: u mnie tez jest oki ale balam sie ze cos bedzie nie tak bo maz nie znal swojej grupy 2008-06-17 12:25:01 michalina2901: ja mam RH+ i moj facet tez wiec jest ok 2008-06-17 12:24:07 sm: najgorzej jest dla kobiet które mają RH- a facet RH+ wtedy występuje konflikt ja miałam szczęście mój mąż ma RH- 2008-06-17 12:18:00 miki1: u mnie niema konfliktu zreszta jak mialam na 0rh+ to mój amz niemusial robic badan na grupe krwi bo mialam na plusie jak bym mialam na minusie to by musial wtedy 2008-06-17 10:08:37 babcia: z konfliktu chore dzieci sie rodzą 2008-06-16 21:59:21 promyczek959: maz musial zrobic grupe bo nie wiedzial 2008-06-16 16:47:14 puncowianka: a ja nawet nie wiem jaka grupe ma mój facet. zapytam go jutro. i sie dowiem czy z dzidzi bedzie ok. 2008-06-16 15:08:24 promyczek959: dokladnie anita dzis sobie z tym radza 2008-06-16 15:07:27 Anita: u mnie bedzie :P ale w tych czasach to juz nie taki problem 2008-06-16 14:22:39 promyczek959: ja mam RHh+ i maz Rh+ 2008-06-16 12:44:10 michalina2901: u mnie konfliktu serologicznego nie ma 2008-06-16 12:42:11 majka6: a ja nie znam nawet swojej grupy krwi... 2008-06-16 11:21:28 sm: ja mam właśnie RH- ale nasz szczęście mój mąż ma również RH- i nie musiałam przchodzić tych wszystkich badań i wiadomo ciąża mniej stresująca 2008-06-16 10:43:24 justpink: u mnie jest,a raczej bedzie.na szczescie nauka idzie naprzód 2008-06-16 07:08:01 promyczek959: z tego co wiem to u mnie konfliktu nie ma ▪ góra strony ▪ Szukaj na QZ.pl Na QZ jest 117 osób: - czarna_kobyla - laura17 - monipolka oraz 114 czytających Dołącz się ;-) >> Najnowsze artykuły Różności ▪ Miłość z Sieci Samej nie udało mi się jeszcze stworzyć idealnego związku (aktualna próba to jeszcze jedna wielka niewiadoma), ale mam już niemałe doświadczenie w poszukiwaniu mojej drugiej połówki. Bardzo chciałabym podzielić się z innymi poszukującymi moimi spostrzeżeniami i wymienić doświadczeniami. Odżywianie ▪ Czarne jagody Jagoda czarna, nazywana też borówką, dojrzewa w drugiej połowie czerwca i możesz zbierać jej owoce do końca września. Granatowe, silnie barwiące kuleczki o lekko kwaskowatym smaku i przyjemnym aromacie Dziecinada ▪ Pięciolatek Energiczny, towarzyski i chętny do współpracy. Mamusia jest centrum wszechświata. To wiek, kiedy dziecko z reguły jest stabilne emocjonalnie. Miły czas. Zdrowie ▪ Glistnik, jaskółcze ziele Rośnie przy drogach, nad brzegami rzek, w lasach i parkach. Po przełamaniu łodygi wypływa z niej pomarańczowy sok. Według ludowej tradycji jego nazwa “jaskółcze ziele” pochodzi stąd, że kwitnie od przylotu do odlotu jaskółek. Uroda ▪ Włosy na plaży włosy. Zdrowy włos pokryty jest szczelną otoczką, która chroni jego rdzeń przed urazami mechanicznymi i nadmierną utratą wilgotności. Ta bariera nie wystarcza jednak wtedy, kiedy całe dnie spędzamy na plaży. Seksolubnie ▪ Jak to zrobić pierwszy raz? Nie wpadać w panikę gdy coś-podczas tego pierwszego razu ( a nawet kolejnego...)- nie wychodzi. To prawie norma. Ponad 3/4 pierwszych stosunków seksualnych bywa nie udana lub nie zupełnie zadowala partnerów. QZ.pl poleca ▪ L-karnityna w żelu Kochanego ciała nigdy za dużo, ale jego nadmiar może być przyczyną zmartwień. Urlop tuż-tuż,a Ty zastanawiasz się czy wyjść na plażę w dwuczęściowym kostiumie? Zdążysz wyszczuplić sylwetkę, aby bez kompleksów pokazać się na plaży. Dobre rady ▪ Kupuj mądrze i bezpiecznie Z zakupów będziemy zadowoleni, gdy uda nam się dostać to, czego szukaliśmy, a towar będzie wart swojej ceny. Dotyczy to i małych, i wielkich wydatków. W wyborze pomogą nam oznaczenia na opakowaniach. Nasi eksperci radzą, jak je odczytywać i ustrzec się przed kupnem bubla. Design by Multimedia Image

uSTRONIE Rumburaka :: dział ARTYKUŁY :: « powrót Strona główna Biblia Hebrajski Logodzwonki Humor Gry Czynnik RH a ty Punkt Podwyższony poziom bilirubiny - powód do transfuzji? Lekarze od dawna bardzo się boją skutków podwyższenia poziomu bilirubiny u dzieci i kiedy tylko zaczyna on wzrastać - zwłaszcza gdy zbliża się do stężenia 20 mg/100 ml-często stanowczo mówią o konieczności zastosowania transfuzji wymiennej, która ma „zapobiec uszkodzeniu mózgu" (kernicterus). Czy ich obawy, jak również podanie transfuzji są uzasadnione? Doktor Anthony Dixon zauważa: „Badania przeprowadzone u takich dzieci nie ujawniły żadnych następstw - ani natychmiastowych, ani późniejszych -spowodowanych poziomem bilirubiny między 18 a 51 mg/100 ml". Doktor A. Dixon mówi dalej o „lęku przed 20". Chociaż nie dowiedziono, by leczenie podwyższonego poziomu bilirubiny przyniosło jakieś efekty, dr Dixon oświadcza na koniec: „Problem jest oczywisty. W wypadku podwyższonego poziomu bilirubiny w surowicy - standardową metodą jest obecnie intensywne leczenie. Standardowych metod nie należy kwestionować, dopóki się nie dowiedzie, czy są złe; jednaże już każdą próbę wykazania tego uważa się za nieetyczną!" (Canadian Family Physician z października 1984 roku, strona 1981). Natomiast włoska specjalistka w tej dziedzinie, dr Ersilia Garbagnati, pisze o zabezpieczającej roli bilirubiny i o „potencjalnych, niespodziewanych zagrożeniach, związanych z niewłaściwym, niskim poziomem bilirubiny w surowicy" (Pediatrics z marca 1990 roku, strona 380). Doktor Joan Hodgman posuwa się nawet krok dalej, oświadczając w pewnym czasopiśmie medycznym: „Transfuzja wymienna nie zapobiegnie zabarwieniu komórek w mózgu przez bilirubinę przy jej niskich poziomach i jak wykazują wspomniane wyżej badania, może być wręcz szkodliwa" (Western Journal of Medicine z czerwca 1984 roku, strona 933). DUMNY ojciec radośnie spogląda na swoje nowo narodzone dziecko, śpiące spokojnie w ramionach matki. Wydawało się, że ta noc w sali porodowej nigdy się nie skończy, ale teraz to już przeszłość. Wchodzi lekarz, by zbadać swe pacjentki i wszystkim pogratulować. „Pozostała jeszcze tylko jedna rzecz" - mówi - „zwykły rutynowy zastrzyk". Matka ma krew z ujemnym czynnikiem Rh, a dziecko - jak wykazały badania - z dodatnim, więc matce trzeba będzie wstrzyknąć pewien preparat. „To po prostu zastrzyk sporządzony z ludzkich przeciwciał, ale bardzo ważny, żeby zapobiec komplikacjom, które mogłyby się pojawić przy następnych ciążach" - zapewnia lekarz. Możliwe, że lekarzowi chodzi o rutynowy zastrzyk, lecz sama wzmianka o nim oraz o ewentualnych „komplikacjach" nasuwa zatroskanym rodzicom sporo pytań. Właściwie czemu służy taki zastrzyk? Czy rzeczywiście jest konieczny? Co by się stało, gdyby się na niego nie zgodzili? A chrześcijanie stają przed jeszcze jedną kwestią: Skoro Biblia nakazuje 'powstrzymywać się od krwi', czy chrześcijanka może z czystym sumieniem przyjąć preparat zawierający przeciwciała z krwi innego człowieka? (Dzieje 15:20, 29). Historia konfliktu Rh Kilkadziesiąt lat temu naukowcy odkryli, iż krew każdego człowieka zawiera wiele czynników, inaczej antygenów, dzięki którym jej skład jest niepowtarzalny. Z czasem stwierdzili, że większość problemów medycznych, do których dochodzi w wyniku zetknięcia się krwi różnych osób, powodują dwa układy antygenowe w krwinkach czerwonych. Jeden z nich określa się mianem „AB0 ", a drugi - „Rh". Krótkie omówienie układu Rh pozwoli nam odpowiedzieć na istotne pytania, które zadają sobie zaniepokojeni rodzice i nad którymi może ty też się zastanawiasz. W 1939 roku lekarze opublikowali opis pewnego zagadkowego przypadku 25-letniej kobiety. Jej drugie dziecko zmarło podczas ciąży. Po porodzie martwego płodu, kobiecie kilkakrotnie podano transfuzję i mimo że krew pochodziła od jej męża i była zgodna pod względem antygenów AB0 - u pacjentki wystąpiły ostre powikłania. Lekarze podejrzewali później, iż jakiś nieznany czynnik z krwi płodu przedostał się do jej własnej i ją „uczulił", co doprowadziło zarówno do reakcji na krew męża, jak i do utraty drugiego dziecka. Ten nieznany czynnik odkryto później podczas doświadczeń na rezusach (po angielsku Rhesus), dlatego nazwano go „czynnikiem Rh". W latach sześćdziesiątych stał się on przedmiotem żywego zainteresowania środowiska medycznego, gdyż dowiedziono, że jest przyczyną dość rozpowszechnionej i często śmiertelnej choroby dzieci - erytroblastozy płodowej. W miarę prowadzenia badań nad czynnikiem Rh i nad tą chorobą, tworzył się fascynujący wątek w historii medycyny. Rh, genetyka i chore dzieci Większość ludzi nie pozostaje obojętna, gdy nowo narodzone dziecko poważnie choruje lub umiera. Sam widok chorego lub cierpiącego noworodka jest dla wielu trudny do zniesienia. Lekarze nie reagują inaczej. Zabójczym dla dzieci czynnikiem Rh zainteresowano się żywo z jeszcze dwóch innych powodów. Pierwszym było to, że lekarze dostrzegli pewną prawidłowość w przebiegu choroby i zaczęli rozumieć, jaką rolę w jej powstawaniu i śmiertelnych następstwach odgrywa czynnik Rh. Antygen ten zawierają krwinki od 85 do 95 procent ludzi - zarówno mężczyzn, jak i kobiet - których określa się mianem „Rh dodatnich". Pozostałe 5-15 procent to osoby „Rh ujemne". Jeżeli do krwiobiegu człowieka Rh ujemnego dostanie się krew Rh dodatnia, może on wytworzyć cząsteczki zwane przeciwciałami, które niszczą krew o dodatnim czynniku Rh. Jest to po prostu normalna odpowiedź układu odpornościowego, zwalczającego obce ciała. Problem polega na tym, że matka o ujemnym Rh może mieć dziecko, które po swym ojcu dziedziczy dodatni czynnik Rh. Nic by to nie przeszkadzało, gdyby łożysko funkcjonowało idealnie i krew płodu nie mieszała się z krwią matki (porównaj Psalm 139:13). Ponieważ jednak nasze organizmy nie są doskonałe, niewielka ilość krwi dziecka może czasem przeniknąć do krwiobiegu matki. Niekiedy następuje to w wyniku jakiegoś zabiegu medycznego, na przykład amniocentezy (pobrania próbki płynu z worka płodowego otaczającego rozwijające się dziecko). Również w czasie porodu część krwi dziecka może zmieszać się z krwią matki. Tak czy inaczej, matka wówczas się uczula i wytwarza przeciwciała, niszczące krew z dodatnim Rh. Przedstawmy zatem cały problem: Kiedy matka raz wytworzy takie przeciwciała, wszystkie jej kolejne dzieci - jeśli odziedziczą po ojcu dodatni czynnik Rh - są narażone na niebezpieczeństwo. Dzieje się tak, ponieważ w organizmie matki występują już teraz przeciwciała przeciwko krwi Rh dodatniej. Prawdą jest, że niektóre rodzaje przeciwciał przenikają swobodnie przez łożysko. Jest to proces korzystny, gdyż dzięki niemu wszystkie dzieci rodzą się z pewną miarą tymczasowej, naturalnej odporności, otrzymanej od matki. Jednakże w wypadku niezgodności grup w układzie Rh przeciwciała wytworzone przez matkę uczuloną na ten czynnik przedostają się przez łożysko i atakują krew dziecka z dodatnim Rh. Rzadko zdarza się to przy pierwszym dziecku, częściej przy kolejnych. Wywołuje to tak zwaną chorobę hemolityczną noworodka (a jeśli uszkodzenie jest poważne - erytroblastozę płodową). Chociaż istnieje wiele metod leczenia tej choroby, to jak się przekonamy, często nie przynoszą one zadowalających rezultatów. A teraz skupmy uwagę na jednym z medycznych aspektów tego problemu - na profilaktyce. Przełom w zapobieganiu Jak zapewne pamiętamy, wspomniano tu o dwóch powodach, dla których lekarze tak żywo zainteresowali się ową chorobą. Po pierwsze, poznano i zrozumiano jej mechanizm. Jaki był drugi powód? Wyłonił się on w roku 1968. Po latach badań i często nieudanych prób leczenia ciężko chorych dzieci odkryto sposób skutecznego zapobiegania konsekwencjom niezgodności w układzie grupowym Rh. Były to dobre wieści. Ale na jakiej zasadzie działa ta metoda? Przypomnijmy sobie, że do konfliktu Rh (u drugiego dziecka i następnych z dodatnim Rh) dochodzi, gdy krew pierwszego Rh dodatniego dziecka „przecieknie" do Rh ujemnej krwi matki i pobudzi ją do wytworzenia przeciwciał. Czy można by jakimś sposobem zniszczyć czerwone krwinki dziecka w krwiobiegu matki, zanim zdążyłyby ją uczulić? Metoda ta polega na podawaniu matce preparatu zwanego immunoglobuliną anty-RhD (IgG anty-D), znaną w niektórych krajach pod nazwami handlowymi RhoGAM lub Rhesonativ. Składa się ona z przeciwciał przeciwko antygenowi Rh. Działanie tego preparatu jest złożone, a nawet niejasne, ale zasadniczo można je chyba przedstawić w następujący sposób: Kiedy zachodzi podejrzenie, że Rh ujemna matka miała kontakt z krwią o dodatnim Rh, na przykład po porodzie dziecka z takim czynnikiem, podaje się jej zastrzyk z IgG anty-D. Przeciwciała te szybko atakują i niszczą wszystkie Rh dodatnie krwinki dziecka, zanim te uczulą matkę. A zatem matka nie wytworzy żadnych przeciwciał przeciw krwi Rh dodatniej i w ten sposób skutecznie zostaje wyeliminowane zagrożenie dla następnego dziecka. Prawdziwej zalety tej metody lekarze upatrują w tym, że zapobiega ona zachorowaniu, a nie jest jedynie próbą leczenia rozwiniętej już choroby. Teoria brzmi przekonująco, ale czy sprawdza się w praktyce? Najwyraźniej tak. W latach siedemdziesiątych w samych tylko USA liczba noworodków z chorobą hemolityczną zmniejszyła się o 65 procent. Chociaż mogło się do tego przyczynić wiele rzeczy, w 60-70 procentach stało się to dzięki zastosowaniu IgG anty-D. W pewnej prowincji kanadyjskiej liczba dzieci umierających na chorobę hemolityczną spadła z 29 w roku 1964 do 1 między rokiem 1974 a 1975. Środowisko medyczne uznało to za potwierdzenie zasady: „Lepiej zapobiegać niż leczyć". Te podstawowe informacje pozwolą nam rozważyć niektóre pytania, nasuwające się często w związku z konfliktem Rh. Jakie jest prawdopodobieństwo, że u matki i dziecka wystąpi niezgodność czynnika Rh ? Obecność czynnika Rh we krwi matki i ojca może wykazać zwykłe badanie krwi. Średnio w co siódmym małżeństwie kobieta ma krew z Rh ujemnym, a mężczyzna dodatnim. Budowa genotypu ojca zmniejsza ryzyko niezgodności mniej więcej do 10 procent.* [Dane te różnią się w zależności od ras. Wśród większości białych ujemne Rh ma 15 procent ludzi, wśród czarnoskórych mieszkańców Ameryki - 7 do 8 procent, wśród Indoeuropejczyków - około 2 procent, a wśród azjatyckich Chińczyków i Japończyków - prawie nikt (Transfusion Medicine Reviews z września 1988, strona 130).] Są to jednak dane ogólne. Jeżeli jesteś kobietą o ujemnym Rh, a twój mąż o dodatnim, to prawdopodobieństwo urodzenia się wam dziecka z dodatnim czynnikiem Rh wynosi 50 albo 100 procent, zależnie od genotypu mężczyzny.* [Niektóre kobiety w takiej sytuacji miały sporo dzieci, ale okazało się, że wszystkie były Rh ujemne, więc matka się nie uczuliła. W innych jednak wypadkach pierwsze dziecko było Rh dodatnie i matka została uczulona] (Nie ma pewnego sposobu ustalenia jego genotypu, jak również do tej pory niełatwo sprawdzić, czy dziecko w macicy jest Rh dodatnie). Kiedy matka z ujemnym czynnikiem Rh nosi w łonie Rh dodatnie dziecko, to przy każdej ciąży istnieje 16-procentowe ryzyko, że się uczuli, i wtedy przyszłe ciąże będą zagrożone. Oczywiście są to dane przeciętne. Jeżeli matka nie otrzymała nigdy transfuzji ani w żaden inny sposób nie podano jej krwi, to pierwszemu dziecku zwykle nie grozi niebezpieczeństwo konfliktu Rh. Właściwie trudno też przewidzieć prawdopodobieństwo jego wystąpienia przy kolejnych dzieciach. Jedna kobieta może się uczulić przy pierwszym dziecku o dodatnim Rh. Inna może mieć pięć lub więcej Rh dodatnich dzieci i nigdy się nie uczuli. Kiedy jednak matka jest już uczulona, prawdopodobieństwo śmierci kolejnych Rh dodatnich płodów wynosi 30 procent i nie zmienia się mimo przerw pomiędzy ciążami. A zatem problem należy traktować poważnie. Czy badania laboratoryjne mogą wykazać, że rozwijającemu się dziecku grozi niebezpieczeństwo ? Tak, do pewnego stopnia. Podczas ciąży można zmierzyć poziom przeciwciał we krwi matki, by sprawdzić, czy produkuje ona przeciwciała przeciwko krwi dziecka. Również amniocenteza pomaga w ustaleniu, czy krwinki dziecka są niszczone i czy znajduje się ono w niebezpieczeństwie. Jednakże sam ten zabieg może spowodować różne komplikacje, należy więc stosować go ostrożnie. Czy podanie preparatu IgG anty-D pociąga za roba skutki uboczne ? Wprawdzie wciąż istnieją sprzeczne poglądy na temat stosowania IgG anty-D podczas ciąży, z powodu możliwości immunologicznego uszkodzenia rozwijającego się embrionu - jednak większość specjalistów uważa, iż preparat ten jest względnie bezpieczny zarówno dla matki, jak i dziecka w jej łonie. Jak często zdaniem lekarzy należy przyjmować zastrzyk z tego preparatu ? Specjaliści twierdzą, że za każdym razem gdy mogło dojść do przeniknięcia Rh dodatniej krwi do krwiobiegu Rh ujemnej kobiety. Dlatego obecnie zaleca się, by preparat ten podać przed upływem 72 godzin po porodzie dziecka, jeśli się okazało, że jego krew jest Rh dodatnia. To samo zalecenie odnosi się do amniocentezy albo poronienia. Ponadto, odkąd badania wykazały, iż niewielka ilość krwi dziecka może się dostać do krwiobiegu matki podczas normalnie przebiegającej ciąży, niektórzy lekarze zalecają podanie tego zapobiegawczego zastrzyku w jej 28 tygodniu. W tym wypadku zastrzyk byłby pożądany również po porodzie. Czy istnieje jakaś metoda leczenia dziecka z chorobą hemolityczną ? Owszem. Chociaż choroba hemolityczna noworodka jest sprawą bardzo poważną - istnieją dowody, które potwierdzają skuteczność leczenia, nie wymagającego transfuzji wymiennej u dziecka. Komplikacja budząca największe obawy wiąże się z nagromadzeniem związku zwanego bilirubiną, Czy preparat IgG anty-D otrzymuje się z krwi ? Tak. Przeciwciała, z których składa się ta immunoglobulina, pochodzą z krwi osób uodpornionych lub uczulonych na czynnik Rh. Być może w przyszłości, dzięki inżynierii genetycznej, stanie się dostępny preparat niekrwiopochodny. Czy chrześcijanie mogą świadomie przyjmować immunoglobulinę anty-RhD ? Chodzi o możliwość niewłaściwego użycia krwi. Pismo Święte stanowczo zakazuje spożywania krwi lub posługiwania się nią w jakiś inny niestosowny sposób (3 Mojżeszowa 17:11-12; Dzieje 15:28-29). Skoro IgG anty-D produkowana jest z krwi, to czy przyjmując ją, chrześcijanka nie narusza biblijnego nakazu powstrzymywania się od krwi ? Kwestię tę zgodnie skomentowano, zarówno w tym czasopiśmie, jak i w siostrzanej publikacji, Strażnica.* [Strażnica z 1 czerwca 1990r oraz numer 5 z roku 1979] Zwrócono w nich uwagę, że przeciwciała zawsze przechodzą swobodnie przez łożysko między matką a płodem. Z tego powodu dla wielu chrześcijan przyjęcie przeciwciał, na przykład immunoglobuliny anty-RhD, nie jest pogwałceniem prawa biblijnego, gdyż przypomina coś, co się odbywa w sposób naturalny. Jednakże ostateczną decyzję o przyjęciu preparatu IgG anty-D musi podjąć każde chrześcijańskie małżeństwo, zgodnie ze swym sumieniem. Ale jeśli mąż i żona w obliczu konfliktu Rh postanawiają nie przyjmować immunoglobuliny anty-RhD, zalecanej im przez lekarzy - muszą liczyć się z wystąpieniem u przyszłych dzieci poważnej choroby, której prawdopodobnie można było zapobiec. W takiej sytuacji mogą nawet uznać, że mądrze będzie podjąć dodatkowe środki ostrożności, by nie mieć więcej dzieci i w ten sposób nie narażać się na tragedię. Przed podjęciem tak ważnych decyzji troskliwi chrześcijańscy rodzice powinni z modlitwą rozważyć wszystkie aspekty tego problemu. Źródło: "Przebudźcie się!" nr 12 z 8 grudnia 1994 ©2003 uSTRONIE Rumburaka Wizytówka • Fotogaleria • E-kartki • Download • Linki • Księga Gości

mam grupę grwi B RH+ i mój mąż tak samo to czy to źle czy nasze dzieci będą zdrowe????????????

Kochane Mamcie! powstał portal specjalnie dla rodziców mojmalec.pl ogromnie polecam bo można wrzucać fotki naszych pociech za darmo bez limitu, dodawać ogłoszenia i najfajniejsze - stworzyć pamiętnik naszych skarbów:) zalogujcie się i chwalcie się swoimi szczęściami!:)

Jeśli macie,taką samą grupę BRH+ , to świetnie,dzieci będą zdrowe i będą mieć taką samą BRH+ i ORH+,też mogą mieć i żadnej innej....Pozdrawiam....Moi Rodzice mają taką samą , jak wy,a Ja i mój brat też,a siostra ORH+ i my też + ,ale BRH....

mam pytanie jeśli ja mam grupe krwi B Rh- UJEMNY A MOJ MĄŻ A Rh dodatni i jak wykryto mi przeciwciała anty-M to wystąpi konflikt serelogiczny... ?????

Wiec jeżeli oboje z rodziców mają tą samo grupę krwi O Rh + występuje konflikt serologiczny??

A jezeli ja matka mam BRH+ a mąż ARH+ to wszystko jest w pozadku????

ja mam grupe krwi O RH+ a mój mąż ma B RH+. jaką grupe krwi będzie miało dziecko???

grupa krwi dziecka B lub 0 rh + albo -

Czy występóje konflikt , gdy oboje rodziców ma grupe krwi ujemną (czyli matka ArhD- i ojciec 0rh- ) ??????????????

mik Czy występóje konflikt , gdy oboje rodziców ma grupe krwi ujemną (czyli matka ArhD- i ojciec 0rh- ) ?????????????? Konflik serologiczny nie wystąpi (może wystąpić tylko wtedy gdy matka ma rh- a ojciec rh+ i wtedy prawdopodobieństwo konfliktu wynosi ok 65% czyli także nie jest pewne), dodatkowo w takim przypadku gdy rodzice mają rh- wiadomo że dziecko też musi mieć rh- a w podanym przypadko dziecko może mieć grupę krwi Arh- lub 0rh-

Nieznajoma. A tak poza tym,moja mama się pytała kiedyś pielęgniarki czy jak rodzice mają czynniki na (+),gr.krwi czy mogą mieć dzieci inne,a pielęgniarka powiedziała że innego nie mogą mieć,tylko na (+),taką jaką mają rodzice... A te kalkulatory na forum,są fałszywe bzdurne,nie wiadomo skąd wzięte... Pielęgniarka popełniła błąd informując o takim fakcie, w przypadku rh+ matki i rh+ ojca istnieje prawdopodobieństwo wystąpienia u dziecka rh- na poziomie 25%

Spanielka ja sie wtrace... bo nie mam bladego pojecia o tym temacie, nie planuje na razie dzieci ale dobrze wiedziec... czy to w porzadku ze ja i moj maz mamy taka sama grupe krwi: 0 RH+ ? Kobieta która napisała pod tym postem że grupa krwi dziecka będzie taka sama myli się, ponieważ czynnik rh dziecka może być ujemny (czyli brak występowania czynnika rh we krwi) co wykluczy transfuzję rh+ do rh- w sytuacji odwrotnej transfuzja możliwa podsumowując: dziecko będzie miało grupę 0 rh+ lub 0rh- czyli można je uważać za uniwersalnego dawcę w przypadku gdy będzie miało grupę 0rh- ale wtedy bardzo trudno w razie wypadku zdobyć dla niego krew ponieważ do transfuzji nada się tylko krew 0rh-

23:52 [zgłoś do usunięcia] jaaa___ moja mama ma gr 0rh- tata 0rh+ a ja mam Arh- !! jest to mozliwe, jestem srodkowym dzieckiem. starsza i mlodsza siostra maja 0rh+ "tata" nie jest ojcem biologicznym możliwe grupy krwi takich rodziców to: 0rh- i 0rh+

21:08 [zgłoś do usunięcia] anabart (BARTOSIK01@GMAIL.COM) witam mam pewien problem otóż ja mam krew B rh+mąż AB rh-a dziecko 0 rh+czy to możliwe? możliwe tylko w przypadku gdy mąż nie jest ojcem biologicznym, aby dziecko mogło mieć grupę krwi 0 w pani przypadku ojciec dziecka musiałby mieć grupę A, B lub 0, w przypadku rodziców B rh+ i AB rh- mozliwe grupy krwi dziecka to: A, B, AB każda z czynnikiem rh+ lub - czyli 6 możliwości

http://zdrowie.onet.pl/1219199,2413,,,,sprawdz_grupe_krwi_dziecka,kalkulator.html