kłótnia i wracająca przeszłość ....

Mam chłopaka, jesteśmy razem kilka lat. Dziś się pokłóciliśmy, ale nie o to mi chodzi... Nie pochodzę ze wspaniałej rodziny, takiej jak w filmach, ze wspólnymi obiadami, rozmową... Często były kłótnie (tzw. \"toksyczna rodzina\") i tu pojawia się problem. Wydawało mi się, że z przeszłościa w jakiś sposób sobie poradziłam, a Tymczasem kłócąc się ze swoim chłopakiem mówiłam dokładnie takie same słowa jak ojciec matce. Powielam schemat ? Jak się od tego uwolnić?? Dziś się przeraziłam bo nie chcę żyć tak, jak moi rodzice :((

Trudno, żebyś nie zachowywała się jak rodzice z którymi przeżyłaś pewnie dwadzieścia kilka lat. Twoja przewaga jednak polega na tym, że Ty sobie to uświadamiasz, a to już pierwszy krok na drodze aby temu zaradzić. Nie łudźmy się, że pochodząc z trudniejszych rodzin sami będziemy cudowni i kochani, ale skoro wiemy, jacy jesteśmy i jacy chcielibyśmy być to jest wielki pozytyw. Uwolnić od schematu możesz się jedynie poprzez ciagla kontrole swoich zachowan. Musisz byc zawsze swiadoma co mowisz i robisz i musisz to analizować.

no tak:) poza tym teraz jestes Ty i On i razem jestescie zatem wy macie na siebie wplyw a nie rodzice

Dzięki, Ale to jest strasznie trudne... To cały czas wychodzi ze mnie i nawet jak myślę, że już wszystko ok, to jakaś sytuacja, czyjeś słowa znów wszystko przypominają i najgorsze jest to, że ja wcale nie chciałam powiedzieć tego co powiedziałam. Wiem, że tak często robią ludzie jeśli są zdenerwowani... Ale ja w ogóle nie myśląc (byłam strasznie wkurzona) powiedziałam coś, co było stałym tekstem ojca. Coś, czego miałam nigdy nie powtarzać, bo to zbyt boli :( Mam całe życie walczyć? To jest nie sprawieliwe. A może jeśli ktoś ma problemy, które wyniósł z domu, i z którymi nie potrafi sobie poradzić, nie powinien sobie układać życia z drugą osobą ? bo i tak go zrani??

Wiesz, będzie to w Tobie już zawsze, bo to spora część Twojego życia. Niestety takie bagaże z dzieciństwa zostają i jedynie praca nad sobą może zniwelować ich balast. Nie przerazaj sie tym tak bardzo, z czasem odejdziesz od zlych nawykow jesli tylko bedziesz wiedziala ze sa one zle.

glowa do góry wcale nie musi byc tak jak u rodzicow.kontroluj swoje zachowanie i pamiętaj ,że nie musisz postępować jak rodzice.mój mąz też nie miał łatwo w domu ale nasza rodzina to zupełnie inna historia-oczywiście odpukac

No dobrze... Ale skąd mam wiedzieć, że dam radę?? A jeśli coś nieodwracalnie zepsuję?? A może potrzebuje czyjeś pomocy do poradzenia sobie z tym? Skąd mam to wiedzieć?? No i jak sobie poradzić z uczuciami do rodziców, szczególnie do ojca. Jak byś zareagowała, jak by ojciec powiedział, że jesteś ku..ą i masz wy....alać z domu??

muszę tez dodac ,ze od jego ojca mieszkamy dosyć daleko i wizyty sa żadkie.to pomaga bo jesteśmy tylko dla siebie i sami uczymy się na bledach........wiem to przykre ,że tak piszę ale czasem separacja od rodziny dobrze robi :(

znam takie sytuacje takie właśnie słowa usłyszała siostra mojego męża, i moj maz zresztą też-ale dobrze,że skończyło się wyprowadzką bo kto wie co by było

Separacja nie jest możliwa. Nie mogę zostawić mamy samej.

Zastanów się spokojnie. Czy potrafisz w kłótni myśleć? Czy potrafisz się kontrolować? To od Ciebie zalezy i nitk z nas Ci tego nie powie, czy potrzebna Ci rozmowa ze specjalistą. Jeśli chodzi o rodziców, to zupełnie inna bajka :/. Mieszkasz z nimi? Jeśli nie, to staraj się kontaktować na gruncie neutralnym. Jeśli zaś mieszkasz, to najlepiej abyś robiła to jak najkrócej :/ Tak naprawde trudno znaleźć tu radę......

Poza tym niedługo mamy spotkanie rodzinne i już się boję co to będzie...

Mama tez nie jest ubezwlasnowolniona. Mieszkasz z ojcem cale zycie, boisz sie ze to wplynie na Twoja przyszlosc i powinnas jak najszybciej cos z tym zrobic.

ja tez balam się ze mój mąz będzie przypominał pózniej tescia ale tak nie jest.......wystarczy aby byl cel w życiu np.praca,rodzina,dziecko-poprostu milość ,która wiele ulatwia. ........jeszcze na ślubie slyszałam ;uważaj\'\' od tzn. rzyczliwych ludzi

Moim szczęściem jest to, że już z nimi nie mieszkam. Ojciec właśnie powiedział tak gdy się dowiedział o mojej wyprowadzce. Nie podobało mu się to, że wolałam mieszkać ze swoim chłopakiem (gdzie mam o wiele lepsze warunki), niż z nimi w malutkim mieskanku. To jest chore :/

radze tez rozmowę z matką jezeli jest to naprawdę trudna sytuacja to zastanówcie się razem czy się nie wyprowadzić.......niechce straszyć ,ale na przykładzie mojego męża -dla jego mamy niedobrze to się skończyło

Z mamą jestem w stałym kontakcie. Jeśli będą jakieś problemy, to przyjdzie do mnie. mama wie, że czasami trzeba zaknąc drzwi od pokoju i siedzieć spokojnie :(

czasem naprawde lepiej wziąśc rozwód i uciekać niz ma się stac tragedia,i nie musi do tego doprowadzić twoj ojciec......poprostu matka może sie załamać i ........ oj nie moge- to takie bolesne bo odczułam to na wlasnej skuórze

Nie wiem, chyba musze to jeszcze przemyśleć i uporządkoać w głowie. Dzięki dziewczyny :) PS Nie ma lekko :(

mój mąz mówi bardzo często,,dlaczego zemna nie porozmawiala\'\' a ja mowie ,,mialeś zaledwie 18lat ,niechciala obarczac cię takim cięzarem\'\' do teraz jeszcze razem popłaczemy a to już 10lat temu

będzie dobrze-dbaj o mame :)