Dlaczego posiadanie partnera jest dla Was takie wazne?

i nie posiadanie!!! a wzajemna, dobrowalna, świadoma PRZYNALEŻNOŚĆ

wiesz ziuta jak zaczniesz oddychać, czuć i żyć tą drugą osobą to sama sobie odpowiesz na swoje pytanie:) i wszytko stanie sie tak proste - zobaczysz

Posiadanie - tak to ujelam, ale oczywiscie nie chodzi mi o to, zeby doslownie kogos posiadac, tylko miec tego dziewczyne/chlopaka czy tam meza/zone. Tak sie mowi "mam chlopaka", wiec tak to ujelam w pytaniu. Do ostatniego wpisu: mam kogos, a jakze, na dodatek jestem szczesliwa w zwiazku, ale nie jest to moj pierwszy zwiazek i jakos z kazdym kolejnym pozbywalam sie romantycznosci. Moze dlatego teraz jest bezproblemowo. Wiem jednak, ze moj chlopak nawet jutro moze stac sie obcym mi czlowiekiem, dlatego jednak bardziej sobie cenie posiadanie rodziny i przyjaciol, ktorzy caly czas sa w moim zyciu, nawet jesli sa daleko. Marzy sie o kims, kto bedzie z Toba na dobre i na zle, potem sie zakochuje, dostaje kwiaty, umawia na randki, odzywa, zaczyna z kims byc, przyzwyczaja, obojetnieje. Czasem sie odkochuje lub jest sie porzuconym. I nigdy nie jest tak, jak w marzeniach. Samemu mozna byc rownie szczesliwym jezeli tylko ma sie przy sobie oddanych ludzi i jezeli prowadzi sie ciekawe zycie. Tak przynajmniej ja uwazam, ale moze to kwestia charakteru.

Dla mnie posiadanie partnera jest związane tylko z tym , że wymaga tego ode mnie społeczeństwo :o Ja go wogóle nie potrzebuje, czuje sie szczęśliwa.Ale juz mam dosyć tych spojrzeń i ciągłych pytań czemu wciąż sama. Na co mi facet? Nie potrzebuje oparcia ani głaskania po głowie. Nie potrzebuje niczyjej akceptacji bo sama siebie kocham i akceptuje.

Posiadanie partnera jest przereklamowane. Nie uwazam zeby bylo konieczne do szczescia, bo szczescie zalezy od nas, a jezeli ktos je uzaleznia od drugiej osoby to zyje marzeniami i idzie na latwizne. Trzeba zycie brac za bary samemu, a nie liczyc na kogos. Czlowiek jest tylko czlowiekiem, ukochany chlopak moze nas zdradzic, odejsc, umrzec itd itp. A niektore dziewczyny pokladaja w nim cale swoje zycie. Fajnie z kims byc, ale czasem mniej fajnie. Nigdy nie sa to same plusy. Gadanie ludzi... rzeczywiscie jest uciazliwe, na dodatek narzuca pewne stereotypy i dziewczyny nawet sie nie zastanowia czy rzeczywiscie to jest dla nich dobre lub nie. Ech, zycie.

Fajnie z kims byc, ale czasami mniej fajnie. nigdy to nie sa same plusy. Tak samo jak bycie samemu oczywiscie. I dlatego szczescia nalezy szukac gdzie indziej.

\"mammaluca\" mylisz pojęcia: Życie z kimś, i czerpanie z tego radości i sił, nie znaczy, że przestajesz być samodzielna, i nie \"bierzesz\" życia za bary!!! Naturalnie NIEZALEŻNOŚĆ i przebojowość to jedna rzecz /i ona nie powina tracić na wartości nawet jeśli \'ma\' sie Kogoś/ a rozpychanie się przez życie we dwoje to zupełnie co innego. Nie mniej jednak, we 2. jest dużo łatwniej...ale to nie o to chodzi. Samotność bardzo męczy i nie pozwala się spełniać-nie! zawodowo, ale jako kobietka, parterka:O Jednak, ile ludzi tyle zdań. i powodzenia w szukaniu szczęścia na innej drodze

moze jesteś indywidualistką:) a może sama sie przed tym bronisz i uciekasz w takie pytania.. a moze po prostu to jeszcz nie "twój czas" zobaczysz kiedyś Cię ogarnie i nie będziesz umiała sie wyplątać:P

Chica - rozumiem ze pytanie zdeterminowalo Twoje podejscie jednostronne pt ''posiadanie'' partnnera - plusy minusy dla Ciebie. Jednak czlowiek o wiele bardzoej potrzebuje kochac niz byc kochanym. Nie masz potrzeby dawacczegos z siebie drugiej osobie? troszczyc sie o nia..? Mialam taka wyzwolona znajoma w wieku moich rodzicow. Kobietka cale zycie sama z wyboru, z kwiatka na kwiatek , wycieczki zagraniczne, wolna dusza smiejaca sie..ze jej kolezanki z wozkami zasuwaja.z worami pod oczami a ona pachnaca spiaca do ktorej chce. Jednak kiedy przestala przyciagac spojrzenia bo latka dla kobiety laskawe nie sa, a jej kolezanki cale rozpromienione z wnukami w wozeczkach zaczely wyjezdzac do parku, z dziecmi spedzac niedzielne popoludnia, obiadki, zyc ich zyciem - ona przybita i z poczuciem pustego, zmarnowanego zycia. Co z tego ze widziala piramidy, wieze Eiffla, ze lezala na plazach z palmami..zostaly tylko zdjecia..na kazdym z kims innym..nic nie znaczacym..Czlowiek poprostu nie jest stworzony do zycia w pojedynke, ale do tego by isc razem i razem dzwigac WSPOLNE zycie

Wnuki sa piekne, dzieci, rodzina, ale na faceta nie liczylabym, ze bedzie dzwigal tak z nami to zycie... :O

pewnie to jest ponad nami gdy nie mamy partnera/ki chcemy miec gdy juz mamy trudno jest być

Dla niektorych rzeczywiscie to jest ZBYT wazne. Priorytet zyciowy, ktory ma byc gwarancja szczescia. A to nie tedy droga. I jesli o to chodzilo autorce, to sie zgadzam.

ktoś mnie przytuli..:) przytuli gdy bede szcześliwa przytuli gdy zapłacze przytuli gdy bedzie miał ochote przytuli gdy ja bede mieć ochote przytuli bo chce.. i ja go bede mogła przytulać..

w pojedynkę.. to smutnawo jest we dwoje raźniej..

Stara prawda: jesli nie umiesz byc szczesliwa sama, milosc tylko pozornie Cie uszczesliwi. Zreszta przeczytajcie sobie, swietny artykul: http://polki.wp.pl/kat,2333,wid,8197924,wiadomosc.html Zgadzam sie z nim w 100% Ja tez odnalazlam szczesliwa milosc dopiero jak nauczylam sie byc szczesliwa, niezaleznie od tego czy kogos mam, czy nie. I kiedy wcale nie szukalam, bo bylo mi dobrze i olsnilo mnie, ze milosc jest tylko wisienka do deseru, a nie deserem. Bardzo czesto zepsuta wisienka.