ciągle kłuce się z meżem

i nadal go kocham to moja pierwsza i ostatnia miłość .choć musze przyznać że coraz bardziej mam dość

czy nikt nie ma małżeńskich problemów widze że wszyscy szczęśliwi

muj monsz to palant

To chyba dobrze, że wszyscy szczęśliwi :) A Ty opanuj się i nie krzywdz męża skoro on taki dobry :D

sie klocic, on walnal sie spac do sypialni, a ja przed komputer, niedziela palmowa, hahaha

nie napisałam że jest dobry

no i tak jest też u mnie nie gadamy od 4 dni ,on wyjechał do pracy nawet nie wiem czy żyje

mysle, ze bylabym w stanie go zabic, ale pracuje w wymiarze sprawiedliwosci i nawet zbrodnia w afekcie nie wchodzi w rachube:-)

To za co go kochasz ?

ja też nie raz miałam ochote go zabić już raz miałam nóż w ręku ,ale wiecie co nie wiem dlaczego ale ja nadal go kocham

przeraza mnie do jakiej nienawisci jestem zdolna, ponoc nikt nie potrafi tak nienawidziec, jak kobietza, ktora kiedys kochala...

jakby nie kłutnie to jest wspaniełym facetem

Chyba potrzebujesz pomocy psychologa. Ganianie za kimś z nożem nie jest naturalnym odruchem miłości :P

juz teraz wiem dlaczego - bo taka kobieta poswieca siebie dla tej milosci, a potem zostaje z pustymi rekami...

od miłości niedaleko do nienawisci a ja chyba się zbliżam

Nauczcie się pisać KŁÓTNIE! KŁÓCĘ!:O

to nie był odruch miłości tylko bezradności

anakonda chyba jesteś suką

Miedzy miloscia a nienawiscia jest tylko jeden krok. To dwa ogromnie mocne uczucia.

on brutalnie, czasem rekami jakiejs dziwki, zrywa jej klapki z oczu, a ona patrzy i nie moze uwierzyc, co stalo sie z tym chlopakiem, ktorego kiedys tak kochala, gdzie on jest?

a pomylić się każdy może

Suką nie jestem, ale ty się lecz koniecznie i u dobrego specjalisty :P

i przelatuje jej przed oczami cale zycie i mysli sobie - to ma byc zycie?

my się kłóciliśmy nawet przed ślubem,ale tak bardzo chcieliśmy być razem,tyle razy obiecywaliśmy że się zmienimy chyba teraz żałuje że się na to zdecydowaliśmy ale to uczucie było silniejsze od czego kolwiek myśleliśmy że możemy góry przenosić a tu figa

a mi się wydaje że jesteś

pamietam. jak uswiadomilam sobie, ze mnie nie ma, ze sie nie licze, ze wazny jest maz, potem dzieci, kot, kazdy ma swoje prawa, oprocz mnie, kazdy ma pretensje o wszystko wylacznie do mnie, jestem na uslugach i do dyspozycji wszystkich...

Witam :) Poczytałem sobie umieszczone tu teksty i wniosen nasuwa się sam: autorka ma problem ze sobą, co widać nawet w jej nicku. Z jedną z Was się zgadzam - z anakondą, która dobrze radzi autorce niniejszego topicku - leczenie jest konieczne bowiem w wypadku autorki, to już są zaburzenia na tle emocjonalnym, a to się leczy na szczęście. Pozdrawiam i życzę więcej spokoju w Waszych relacjach

zapomnialam, ze jestem kobieta, zapomnialam, ze jestem czlowiekiem, zapomnialam, ze w ogole jestem... i wszystkim to pasowalo, nie bylo mnie...

ja cyba też się powieciłam ale chyba leczyc się jeszcze nie musze bez przesady

ale zycie ma swoje prawa, nie znosi prozni, dzieci podrosly, hormony macierzynstwa - niewolnictwa popuscily... otwieram oczy, przypominam sobie, ze jestem czlowiekiem, jestem kobieta, po prostu jestem... i po kilkunastu latach wiezienia - znowu wolnosc...