PRZECZYTAJCIE I PORADŹCIE. PROSZĘ!!!

Witam wszystkich. Od pewnego czasu zastanawiam się nad sensem swojego zycia. Skończyłam studia, mam pracę, faceta od 5 lat. No i właśnie w tym jest problem. Mieszkam w nieduzym miasteczku. Poznałam go w czasie studiów i wróciłam do tego zadupia tylko ze względu na niego. Od 2 lat czekałam aż on zrobi coś w moim kierunku - i nie chodziło mi o żadaen ślub ale przynajmniej o jakieś mieszkanie razem. Napłakałam się przez to nawet nie jestem w stanie powiedziec ile - i wkońcu mu o tym powiedziałam - że nie czuję tego że trakuje mnie poważnie. No to w te wakacje tj. 2005 rok - dał mi pierścionek i zapytał o to sławetne tak. A ja? Powiwedziałam: nie wiem!!! Pierścionek przyjęłam ale nie jestem z tego powodu szczęsliwa. Czuję że wymusiłam to na nim w jakiś sposób. Teraz w tym roku kupił mieszkanie. Mieliśmy się od razu brać za remont - ale znowu musiałam na ten temat z nim pogadać bo nie robił nic??? Dziś byliśmy w tym mieszkaniu spotkac się z majstrem który po świętach zaczyna działa w tym mieszakniu - a jak tak naprawde to nie wiem czy chcę się w to angażować. 5 lat czekania , starania się i nagl;e coś się we mnie po prostu wypaliło. Nie wiem czy jestem w stanie z tym człowiekiem planować przyszłość, nie wiem czy chce z nim być niec nie wiem??? I z czego jeszcze zdałam sobie spawę???!!! Że w jego obecności nie czuję sie jak prawdziwa kobieta, czuję się jak jakaś niedowartościowana szara mysz! Mam ochotę stąd wyjechac, zaryzykować, ułożyć sobie zycie na nowo. Mam 26 lat i czuję że życie "przecieka" mi pzez palce, że przelatuje koło nosa. Nioe wiem co robić. Mam gigant doła!!! Bardzo proszę - napiszcie co o tym myslicie!

masz odp nie jestes szczesliwa.. zatem labo odnajdz z nim i w nim szczescie labo zrob jak mowisz

I dodam jeszcze że nie jestem jakąś rozpieszczoną laleczką, nie mam pusto w głowie - i bardzo przeżywałam to że facet którego kocham nie chciał mieć ze mną nic wspólnego. A teraz gdybym chciała go zostawić to nie mam odwagi - bo wiem że bardzo bym go skrzywdziła!!! Ja naprawdę bardzo mocno to wszystko przeżyłam - wyczerpałam sie psychicznie.

ale zaraz on nie cche moec z toba nic wspolnego, a ty uwazasz ze go skrzywdzisz? jakby kochal a ty bys go zostawial to by czul zal.. ale tak?no chyba ze on cche przyjazni..

pojedź sama na pól roku albo i rok za granicę- będzie miala okazję sprawdzić co naprawdę do niego czujesz.... jeśli boisz się pojedźcie razem- zmiana otoczenia może wiele pokazać nie ma sensu żebyś kiedykolwiek miala zarzucić mu że przez niego coś w życiu stracilaś a co do tego że czujesz się szarą myszką...to myślę, że tak naprawdę problem jest w Tobie, musisz popracować nad swoją samooceną, nie sądzę by Twój facet mógl w tej kwestii wiele zrobić "wymuszaniem" pierścionka nie martw się- myślę, ze facet gdyby naprawdę nie chcial (i nie musial...bo np. bylabyś w ciązy) nie oświadczylby się wbrew swojej woli

A wejdz na inny temat i zobacz jak kobiety mowia ze im zycie ucieka bo z nikim nie sa. Kazdy wie co dla niego powinno byc najlepsze. Ja Ci powiem ze kiedys zaryzykowalam myslalam ze sobie jakos poukladam zycie i nic bardziej mylnego. Nie udalo sie. Zerwanie tego zwiazku to najgorsza rzecz jaka zrobilam-tez czulam sie wypalona i myslalam ze moze powinnam przerzywac pardziej szczenieca milosc a nasz zwiazek juz byl taki ulozony. Naprawde bardzo zaluje bo juz z nikim mi nie bylo tak dobrze. jesli chodzi o ten pierscionek to mysle ze nie wymoglas tego na Nim. Znam wiele par gdzie to raczej kobieta musiala "marudzic" ze juz by wypadalo isc dalej w zwiazku. Moze On po prostu o tym nie myslal nie wiedzial ze to takie wazne, nie wiem, ale wiem ze mezczyzni czesto nie "zaprzataja" sobie tym glowy :) . Życze Ci szczescia w życiu jakakolwiek droge obierzesz.

Uwazam,ze odpowiedz masz w tym co napisalas.Juz wiesz,ze nie jestes szczesliwa wiec co Cie trzyma??? Nie ma sie czego bac.Wez zycie we wlasne rece i zyj.Z tym czlowiekiem nie bedziesz zyla dlugo i szczesliwie bo juz tak nie jest a byc z kims tylko z przyzwyczajenia to jest bez sensu!!!! Bierz nogi za pas!!!!

pogadaj z nim poważnie. Powiedz, ze musisz wyjechać, pobyć sama przmeyśleć. Zastanowić się. wyjedź, choćby na krótko i spróbuj życia bez niego. Wtedy będziesz mogłą podjąć decyzję i powiedzieć mu, zeby na Ciebie czekał, albo i nie. spróbuj pobyć trochę sama, w innym mieście etc. a potem porozmawiaj z nim i z czystym sumieniem zostań. Albo - odejdź.

zagubiona duszo, a co powiesz na mój problem?? opisałam wczesniej. po części Cię bardzo rozumiem.

Dziękuję za wpisy. Do: no to wyjedź i zaryzykuj Facet ma wielki wpływ na to jak czuje się jego kobieta, na to czy jest dowartościowana czy tez nie. Nie zgadzam się z Tobą pod tym wzgledem. Nie jestem szarą myszą a mimo to w jego obecności momentami tak się czuję. Właśnie ode mnie wyszedł. Od października choruje - żle się czuje, niewiadomo co się z nim dzieje. dziś próbowałam go pocałować a ona mnie ZNOWU odepchnął. Zapytałam go dl;aczego, ż ejuż nie mam siły, że nei jestem z kamienia i że serce mi peka. Zapytałam go: "Moze Ty już nie chcesz ze mną być-powiedz, nie bój się, ja to przeżyję". On na to że badzo mnie kocha, że nawet nie wiem jak bardzo i rozstanie to ostatnia rzecz jakiej by chciał. Widac po nim że coś jest nie tak. Pół roku - rozumiecie to już pół roku - jak mnie odpyca - nie moge do niego dotrzeć!!!!

AIDS?

TO NIE AIDS - ROBIŁ TESTY 2 RAZY - MIAŁ 2 OPERACJE I PODEJRZEWALISMY ZE PRZEZ TRANSFUZJĘ KRWI MOGL SIE ZARAZIC. TO JEST W PEŁNI WYKLUCZONE! TO TEZ MNIE DUŻO KOSZTOWAŁO!