Kochani powiedźcie mi ile czasu od zaręczyn minęło,

aż do Waszego ślubu? Ja bym chciała tak 2 lata od zaręczyn ślub. a u Was jak było? lub będzie?

sprawdzalas;) juz Ci sie oswiadczyl?:) odpoiadajac na pytanie to mysle, ze tyle ile potrzebujecie, zeby zgromadzic finanse na ten slub...;)

hehehe :) a takie sprawdzanie. ;) wiem, że chce się oswiadczyć. :) ja bym chciala tak o zareczyn z 2 lata.on uwaza, ze maks rok. bo jak juz sa zareczyny, to niedlugo powinien byc slub. ja uwazam inaczej

hehehe :) a takie sprawdzanie. ;) wiem, że chce się oswiadczyć. :) ja bym chciala tak o zareczyn z 2 lata.on uwaza, ze maks rok. bo jak juz sa zareczyny, to niedlugo powinien byc slub. ja uwazam inaczej

ja też tak to rozumiem, znaczy od zaręczyn tyle czasu ile potrzeba na zorganizowanie ślubu. W moim przypadku od 14 lutego do 8 lipca. Nie mamy na co czekać - oboje jesteśmy zdecydowani

Dokładnie 1,5 miesiąca. Jak mi sie oświadczył to nie chciałam czekać :). Fakt, że mieliśmy tylko cywilny, więc o wiele mniej przygotowań. Ale i tak było super.

Ciesze sie :) ale my chcemy sie pobrac tak za 2-3 lata. teraz chcialabym byc zareczona

narazie nie stac nas na slub, ale bardzo chcialabym by mi sie juz oswiadczyl :)

zaręczyny są po to, żeby brać po nich ślub. inaczej nie mają sensu i można się z nimi wstrzymac.

no wlasnie a mi sie wydaje, ze zareczyny to cos pieknego i chcialabym by trwaly jak najdluzej :(

U nas w ogóle nie było zaręczyn. Wymysliliśmy , że się pobierzemy , zanieśliśmy papiery i raz dwa było z głowy

4 lata po zaręczynach rzuciłam go i wyprowadziłam się :-) więc za długo z tym ślubem nie warto czekać, bo różnie bywa hehe

u nas się przyjęło że jak ktoś się zaręcza to od razu z nastawieniem na ślub i ustaleniem jego daty. Mieszkalismy ze sobą chyba ze 2 lata bez \"pierścionka\". A jak już sie zdecydowaliśmy to w lutym były zaręczyny, ślub w sierpniu. Czyli po pół roku.

zazdroszcze :)

Popieram te osoby, ktore pisza, ze nie powinno sie zbyt dlugo czekac po zareczynach na slub. Z moim niedoszlym mezem zareczylismy sie i...po trzech latach wszystko poszlo w rozsypke...i dobrze. A teraz od 5 lat jestem z mezem, zareczylismy sie dwa tygodnie po pierwszym spotkaniu, slub odbyl sie niecaly rok pozniej.I jest fajnie.Nie znaczy, ze nie ma klopotow.Malzenstwo to nie jest sielanka...ale nie zamienilabym go na zadnego innego faceta:D

Nam dokładnie zajeło pół roku.Zaręczyliśmy się 31 grudnia a ślub odbył sie 1 czerwca.Uważam ,że to był wystarczający czas ,żeby wszystko pozałatwiać ,nauki,kościół,urząd , odpowiednio zorganizować wesele i wynająć restauracje. Wydaje mi sie ,że zbyt długie zwlekanie ze ślubem tez nie ma sensu.Znam wiele par , które rozstały sie po długim narzeczeństwie.

ale jaka jest roznia, jezeli bede z nim, bez \'pierscionka\' czy z \'pierscionkiem\'? jak sie zareczymy i poczekamy dluzej to znaczy ze sie rozjedziemy? nie..

to najpiekniejszy okres w zyciu:):) nie uwazam, by fakt, ze dlugo jest sie 'tylko' zareczonym mial wplyw na rozstanie sie...jesli cos sie bardzo nie uklada to przeciez i malzenstwo moze sie rozsypac....no chyba, ze ktos tkwi z przymusu w nieudanym malzenstwie:O nie ma to jak planowac, wspolnie o tym rozmawiac, ogladac suknie slubne, czekac z niecierpliwoscia:):) to najpiekniejszy okres i jak dla mnie moglby trwac jak najdluzej;).....bez przesady oczywiscie;)

PS osobiscie sie zareczylam 2 miesiace temu i wiem, ze slub raczej nie wczesniej niz za 2 lata....i wcale mi to nie przeszkadza;) im dluzej sie czeka na cos, tym lepiej potem to smakuje;) a jakze wspaniale w tym okresie nosic sliczny pierscionek od ukochanego na znak, ze zawsze bedziemy razem:)

A co wy tak tego ślubu wyczekujecie ? Dla mnie to jakoś nie ma w ogóle żadnego znaczenia , mogłabym i całe życie żyć na kocią łapę , tylko malżeństwom jest latwiej - ze wzgledów prawnych i finansowych. A co to za różnica , czy to mąż , czy chłopak , dzieci można miec i bez ślubu , spać można ze sobą bez slubu - to co w tym ślubie widzicie takiego nadzwyczajnego ?

po co ślub? to proste. aby stworzyć rodzinę. Na związek nieformalny rodzina zawsze patrzy z ukosa, nie traktuje takiego związku powaznie. Bo jedną dziewczynę szybko mozna zmienic na drugą :-P i cos w tym jest. Rodzice krzywo patrzą gdy spicie ty i on w jednym łóżku ... Gdy jestes \"dziewczyną \" swojego faceta, nikt z jego rodziny nie traktuje cie poważnie. Gdy bedziesz jego żonką, należysz do rodzinki :-) tak to juz jest w naszym chorym spoleczenstwie. inny powód... Twoj facet leży chory w szpitalu. Myslisz ze Cie do niego wpuszcza? Takich przykladow sa tysiace... to a propos poprzedniej wypowiedzi.

wracajac do tematu - u nas 7 m-cy minie od zareczyn

albo inna sprawa... mieszkamy na kocią łapę, wspólnie dorabiamy się mieszkania, samochodu i innych mniejszych gadżetów. Nie daj Boże cos mu się stanie... Po synie dziedziczą w pierwszej kolejnosci rodzice, skoro nie ma zony i dzieci. Życzę miłego szarpania się o swoje... A na koniec warto dodac ze ślub i wesele to cudowne uroczystości, niezapomniane przeżycie :-) Ukoronowanie miłosci....

a co do tematu :-) u nas minie jakies 15 miesiecy od zareczyn do ślubu :-) (mam narzeczonego od walentynek tego roku). pozdrowionka dla wszystkich szczesliwych narzeczonych :-D

U nas krotko:) Zareczyny byly w lutym, a slub w sierpniu;)

Czyli jak mówię - ze względów praktycznych ślub jest dobry - wpuszczą do szpitala , sprawy spadkowe , podatkowe. Co do patrzenia z ukosa - można patrzyć , proszę uprzejmie . Jak ktoś ma dobrze w glowie , to wie , że ceremonie , płacze , rozdzieranie szat i tym podobne nie mają żadnego wpływu na jakość związku. A ci , ktrzy nie mają dobrze ułożone pod czapeczką , nie są warci zawracania sobie nimi głowy. A wracając do tematu - wiele moich koleżanek robi ślub 1-2 lata po zaręczynach. Zwykle to im się samym nie spieszy , ale rodzice poganiają.

upiorna bodziu :-D piszesz ze nie trzeba sie przejmowac tym, co mówią Ci \"ktorzy mają zle poukladane w głowie\".... okey, ale jesli to dotyczy akurat całej rodziny? nie przejmowac sie tym, jak traktuje was rodzina? wiesz, takie sytuacje sa przykre....

Może ja jestem nadwrażliwa na punkcie niezależności i tolerancji dla przekonań innych i dlatego tak mocno do tego podchodzę , ale nigdy w życiu bym sięnie zgodziła , żeby rodzina czy ktokolwiek inny nakłaniał mnie na siłę do czegokolwiek. Zostałam wychowana w duchu tolerancji i poszanowania poglądów innych. Mam męża niewierzącego , obcokrajowca do tego. W mojej dalszej rodzinie jest ksiądz , bardzo konserwatywny. JTa strona rodziny cała jest konserwatywna i uważa , że ślub to tylko w kościele , po nim wielkie wesele, rok potem musi być dziecko , dziecko oczywiście katolickie. Dopóki mi nikt nie próbuje wciskać swoich przekonań , nie przeszkadza mi , że takie ma , nawet jeśli są całkiem różne od moich. Mój mąż jest niewierzący , więc ślub wzieliśmy cywilny , ale żadnego wesele , ślub minimalny(chcieliśmy wziąć ślub , bo podatki i tak dalej , a też nie jesteśmy jakimiś przeciwnikami ślubów , może być , może nie byc , po prostu) , wcześniej mieszkaliśmy dość długo razem , jak będziemy mieli dzieci , to pewnie je ochrzczę , ale na razie na dzieci jeszcze nie mamy ochoty. Moi rodzice akceptują każdą moją decyzję , są zachwyceni moim mężem , bo to świetny facet. Wiedzą , że jakaś tam oprawa , taka czy taka , nie ma znaczenia. Jeden lubi , drugi nie lubi. Za to rodzina dalsza , z tym księdzem , na razie jeszcze nic nie wie , ale jak się dowie , to będzie młyn. Trudno. Od osób , które chcą byc ze mna blisko , oczekuję zrozumienia i szacunku. To samo oferuję w zamian. Jeśli tamte osoby nie potrafią uszanować mojego wyboru , to ich problem , nie mój. Ja im niczego nie narzucam. Jeżeli są zdania , że muszą mnie za to oczerniać , to znaczy , że nigdy nie byli moimi przyjaciółmi i kij im w nery. Jak na razie spotkałam się tylko z akceptacją , od najbliższych - to dla mnie ważne i cieszę się z tego.