Przeszłość niszczy piękną teraźniejszość

Tak wiele w życiu wycierpiałam..tyle nieudanych związków,znajomości..tylu popapranych facetów..później dobrze było mi samej i podnosiłam tylko poprzeczkę,stawałam się coraz bardziej wybredna.Wkońcu spotkałam ideał,ucieleśnienie moich marzeń.Wszystko toczy się normalnym tępem.Ale..nie umiem wyzbyć się przeszłości.Szukam dziury w całym.Boję się,że przez ten bagaż przykrych doświadczeń stracę kolejną szansę. On jest cudowny,uwielbiam na niego patrzeć..na to jak słodko się uśmiecha..zatapiać się w jego cudownych oczach..wsłuchiwać w Jego magnetyczny głos..uwielbiam gdy jest obok..czuję jakbym znała Go od zawsze.dzieli na pewna odległośc,która nie jest tak naprawdę żadnym problemem bynajmniej dla mnie. On zachowuje się tak jakby był mną zainteresowany na dłuższą metę.Ale wprost nic nie mówi..przez złe doświadczenia przeszłości..potrzebuję pewności..boję się zaangażowania a poźniej upadku z chmur..z dugiej strony nie chcę naciągać Go na poważne rozmowy,boję się że go zwyczajnie spłoszę.. Czekać cierpliwie??A jesli tak..jak uciszyc przeszłość..??

przestan sie bac, bo stracisz w koncu sznanse, pamietaj kazdy material ma swoja wytrzymalosc... bedziesz zalowac.. jaki upadek? przeciez to ciaglosc waszego zwiazku, bedzieic razme, rozmowy, spacery, jaki upadke? chyba nareszcie w kraine szczescia:)

uwierz w swoje szczescie i sie nim z nim dziel reszta sie nie martw :)

Istotko.. też tak mam... najpierw człowiek wpakuje się w jakieś dziwne układy... a potem boi się rozczarowań, kolejnych cierpień, bo to tak bardzo boli i tak bardzo trudno podnieść się po raz kolejny.. im więcej takich przypadków, tym gorzej... doskonale rozumiem... i czytam Twoją historię, prawie tak jak moją... tylko, że ja jestem z kimś już od roku i mimo ze kochałam rok temu zupełnie kogoś innego to on mnie powoli i bardzo efektywnie zarażał swoją miłością... był bardzo ciepliwy tolerował każde moje przykre słowa.. bo było ich dużo... tłumaczyłam sbie, że jeśli mnie ktoś ranił w przeszłości, to teraz ja muszę tak robić, żeby wytworzyć wokól siebie taką tarczę, płaszcz, który mnie ochroni przed pociskami.. chore,wiem, ale inaczej nie potraafiłam... on sprawił, że tarcza powoli się zmniejsza... nie potrafię jeszcze zaufać, tak jak on tego by oczekiwał i nie potrafię też uwierzyć nadal, że mogę być dla kogoś najważniejsza... ale bardzo chcę... "Miłość to jest to, co pozostaje, gdy już zabrane jest wszystko, nawet nadzieja." Trzymaj się kochana. Pamiętaj trzeba dużo czasu ,żeby rany się troszeczkę chociaż zagoiły( bo zniknąć nie znikną nigdy...)... czasu i tego kogoś obok, którego oczy mówią to, co czuje serce i usta... miłość...

SKORO MOWI TAK JEST, SKORO CZUJE TAK JEST:) ZAUFAJ:)

Dziękuje bardzo za wsparcie.Postaram się wyzbyć postrzegania tego co jest szukając na siłe analogii do tego co było..bo tak naprawde nie ma takowej..To prawda,że taki tok rozumowania może sprawić,że przez tych debili,których kiedyś spotkałysmy-możemy stracic naprawdę wyjatkowych facetów.Nie możemy na to pozwolić.Już i tak wystarczająco nas skrzywidzili,zniszczyli wspomnienia-nie możmy pozwolić,aby rujnowali wszystko co chcemy zbudować..teraz i w przyszłości. Dziewczynki trzymajmy się i cieszmy sie tym co mamy w danej chwili,bo jutro może nas nie być..Wierzę w to,że ludzie rodza się dobrzy,świat wyzwala w nas podłe uczucia...chociaz są jednostki które się temu oparły..tak jak my..jesteśmy przecież dobre ;-) i na takich facetów trafimy wkońcu ..a może już trafiłyśmy..śpijcie dobrze..pozdrawiam was wszystkie..