DOROSLOSC jest FATalnA!!!!!!!

MAm 28 lat i wrazenie, ze wszystko co cudowne juz za mna........ Spontaniczne zrywy z przyjaciolmi, wloczenie sie popoludniami "po szkole" z kumpelami, wielkie milosci, ploteczki.... Teraz czeka mnie już tyko kierat i smutna starosc

takie życie

dzieki za pocieszenie

mam takie odczucia :( zero znajomych tylko dziecko, maz, dom i nuuuuudaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa

Taka prawda, będzie już tylko gorzej. Cierpki smak przegranego życia.

a wcale ze nie :P mi sie to wlasnie podoba!, za rok koncze studia, i wkoncu bede zyla normalnie :) jakas praca, rodzinka, wlasne mieszkanie itp...a nie to co to kilkunastu lat to samo ciągle szkoła i szkoła..

a mi sie wydawało ze jak bede miła 27 lat to dopiero zaczne życ ale myliłam sie :O

aganioczek;)

nie am co srac w gacie tylko wziac sie za siebie :p zycie sie nie konccy na wychowywaniu dzieci i gotowaniu obiadkow. nie dolujcie mnie ! ;)

Zgadzam się z hocka, ja też mam 28 lat i cały czas spotyka mnie coś nowego, ciekawego.................................\"każdy jest kowalem swego losu\"

i w krzyżu łupie....

powiatowy teraz przynajmniej wiem ile masz lat:D

setunia :D ale wpadka :P

?

a jak !!!!!!!!! w końcu mamy równouprawnienie :P

ja niestety w doroslym zyciu nie spotykam juz takich swietnych ludzi jak za czasow szkoly sredniej... A tamci przyjaciele za granicą :-( Nowi jacys sztywni, nudni... Do dupy z tym wszystkim... wczoraj poszlam przywitac Bemedykta XVI, obserwowalam harcerzy i studentow... kurde, to bylo zycie, a teraz to harowa i nic wiecej...

do 30estki wszystkich zaliczam do starszej mlodziezy;) faceci maja tyle lat na ile sie czuja a kobiety to chbya tyle na ile wygladaja:D

w takim razie ja mam 20 latek :D

:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D:D z tym magicznym usmiechem to moze nawet mam 18 :D

mieszkania z obcymi ludzmi, fatalnego zarcia, ciaglego zycia na torbie, traktowania jak gowno przez wykladowcow, proszenia sie o kase...chce wreszcie miec swoj wlasny kąt...dziecko tez juz niedlugo, nie chce pozniej do 40 siedziec w pieluchach i nie miec sily podniesc wlasnego wnuka...mam 24 lata i rzygam zyciem studenckim...masowe imprezy dawno wyszly mi bokiem, wole domowki albo grile, nieregularny tryb zycia na zdrowiu mi sie odbija...te smieszne dorywcze prace gdzie gowno zarabiasz i traktuja Cie tez jak gowno...nic stalego...chce zaczac zyc!

ale moze sie okaze ze nie bedziesz miec komu tych donmowek czy grilli wyprawiac...

ale o to trzeba samemu zadbac...

Ja mam 18 lat i żyję w obłudzie,że gdy pójdę wreszcie na studia to rozpocznę prawdziwę egzystencję,bowiem teraz wegetuję jak roślina....A co to znaczy żyć-brać każdy dzień,takim jaki jest,carpe diem..Nie jestem zadowolona ze swojego nastawienia,mimo że dobrze się uczę,jestem ukierunkowana przyszłościowo,brakuje mi czegoś..Mam kilka celów,ktore realizuję..Za rok skończy się kojeny etap mojego zycia..a ja nieustannie szukam czegoś..Nie boję się już cierpień,może dlatego,ze się do nich przyzwycziałam i w gruncie rzeczy polubiłam..

Tutaj funkcjonuje stereotyp 18nastki,zbyt wyidealizowany..Nie wiem,ale dla mnie to chyba najtrudniejszy okres w życiu-koniec liceum,przeniknięcie do innego świata..

Gdy ja mialam 18 lat zaczal sie dla mnie jeden z cudowniejszych etapow w zyciu... Poznalam wspaniala paczke znajomych, zaangazowalam sie w pewna organizacje, szkola byla tylko dodatkiem do zycia... Zdalam mature, na ktora wlasciwie nie mialam czasu, bo wciaz znajomi, rozne ciekawe sprawy itd... Potem zaczelam studia... Studia to duzo luzu, dosc fajni ludzie, facet... Bylo kolorowo, wesolo, wyjazdy zagraniczne, m.in. wakacje w USA itd... A teraz NUDA!!!!!!!!!!!!!!!!!!