niezwykłe 26- latki łączmy się

mam 26 lat i chyba jestem niezwykła.mam wiele wspomnień i niesamowita przeszłość za sobą. a ty?

hm ja też troszke przeszłam...chyba nikt mnie nie pobije :(

Ja cie chyba pobije, przeszlam baaaardzo duzo jak na swoj wiek:) Pozdrawiam 26-latki.

no to licytujmy się;)

Skad piszecie?

o pietra

no oki... jako nastolatka cudem uniknęłąm śmierci z rąk szalenca... do tej dory sie o tym mówi w okolicy..potem kłopoty z facetami...i ze zdrowie...z pozoru jestem wesołą niesamowita dziewczyna a wewnatrz....tragedia

Ja z opolszczyzny...też mam 26 lat,nieudane związki conajmniej 3 a nawet 4....zawsze pod górę we wszystkim....nie mogę znaleść pracy,mimo iż inni mają nawet dwie....długo by pisać..

Ojej, to nie dobrze :( Naprawde jest Ci tak ciezko?Masz wokol siebie ludzi ktorym mozesz zaufac?

ha a ja jetem dobrze wykształcona a mam totalnego pecha...chyba jestem femme fatale...pracowałam tylko przez niedługi okres ale trafiłam potwornie... szkoda gadać :( do tego jestm z kims kogo nie jestem pewna

A jakie studia skonczylas?Nie moze byc az tak zle. Szukasz pracy czy dalas sobie spokoj?

Facetow to nigdy nie mozna byc pewnym :P

no to mam identycznie też wykształcenie zdobyłam..po przebojach przed i na obronie,nawet certyfikat zdałamz ang. byłam na stazu to mnie baby znienawidziły odrazu...też mam kogoś teraz ale też pewna go wogóle nie jestem...praktycznie mało koleżanek,znajmości raczej pobieżne...

Ja tez nie mam zadnych znajomych, jestem po studiach, mam prace, ale moje zycie to tylko praca, dom, praca, dom, dzien podobny do drugiego :(

Niby zyje i jest fajnie, mam prace powinnam sie cieszyc, ale dla mnie to jest wegetacja nie zycie.

no to mamy podobne przezycia,ja byłam bliska załatwienia pracy już miałam ją mieć i w ciągu jednego dnia wszystko obróciło się o 360 stopni....lepiej nie mówić..ma nadzieję,że to ten rocznik 1980 nie jest jakiś pechowy..

A moze postaramy sie zeby jednak nie byl pechwy, ja urodzilam sie 13-go :)

wierz mi ja się staram...ale wszystko wychodzi na odwrót,więc może się lepiej nie starać..

Za bardzo to sie nawet nie wrto starac, bo nie wszystko od nas zalezy i pozniej sie tylko zawiedzeni czujemy. A mieszkacie w duzych miastach czy w mniiejszych? Naprawde tak trudno z praca?

ja mieszkam w średnim ani nie jest małe ani duże,widzisz jest trudno,ale jakoś znajomi dostają prace a nawet maja po dwie,więc wydaje mi się,ze ja też powinna znaleść...a Ty w jakim mieście mieszkasz?

idę spać..dobranoc

halo, halo dziewczyny jesteście jeszcze?Ja też 26 lat i podobne problemy jak wy:(:(:(

skonczyllam dosc popularne i ciezkie studia...a mieszkam w wiekszym miescie ale pochodze z malego...nawet jabym chciala cos zmienic w zyciu...to nie mam jak...nie stac mnie na wynajem kawalerki samej wiec jestem z nim... a do tego ciagle cos mi sie wali ze zdrowiem...

ja też jestem 26 latką i zadzierając nosa uważam, że jestem wyjtkowo wyjatkowa. jestem prawie 3 lata poślubie (ochajtałam się jako pierwsza z mojego pokolenia w całej famili), miesiąc po ślubie mój mąż miał wypadek z którego ledwo się wykaraskał (8 tygodni walki o życie), wydoroślałam wtedy z dnia na dzień, mimo tego wszystkiego uwaliłam na uczelni wtedy tylko jeden przedmiot. poźniejsze obciążenie sprawiły niestety, że wziełam rok dziekanki i broniłam się z rocznym opóźnieniem...a tak wogóle to skończyłam matmę...od pół roku pracuje w naprawę fajnej firmie i zarabiam naprawdę fajne pieniążki...a pracę znalazłam dzięki kursowi na pokierowano mnie w organizacji do której trafiłam, bo nieradziłam sobie ze zmęczeniem przewlekłym i wiecznym brakiem humoru...a w między czasie zdążyłam z mężem kupić i wyremontować (3 misiące harówy) jacht...generalnie dobre ze złym mi się przeplata nonstop :D do tego mam masę pasji: żagle, fotografia, praca, robienie biżuteri, robienie świec, statystyka, zwiedzanie nowych miejsc, czytanie książek fantasy. ehh życie jest piękne

Ja jestem, nogdzie sie nie wybieram .

Ja tez jestem 2 lata i 3 miesuace po slubie i jest super, chyba coraz lepiej, choc nigdy nie bylo zle:) Dziewczyny, musicie isc do przodu, nie ogladac sie na innych, w koncu musi sie udac.

ja mam mase dylametów..chyba wyjade z kraju, znowu. tam nic zlego mnie nie spotkalo..a tu okazalo sie że mam małe szanse na dziecko- prawie nie umarlam przy skręcie jajnika...potem wynalezli u mnie dwie śledziony a ostatnio wrodzoną dyskoptię haaa co mnie jeszcze spotka?

A gdzie bys wyjechala, do jakiego karaju? Przykro mi w zwiazku z twoim zdrowiem.

z tym moim zdrowiem to na pozór juz jest oki...fakt- nie mam jednego przydatku :( i kregoslup tylko czasem mnie boli...zawsze mozna szukac czegos pomyslnego we wszystkim... bylam w Anglii i chyba tam wroce...jakos polubilam tamten kraj i ludzi a tu jak wspominalam mam ciagle pecha

A ja? No cóż, 5 lat w związku z kimś kogo znacie:) Początki były cudowne wielka miłość i jeszcze większa namiętność, dziś już nieco więcej prozy. I coraz częściej zadawanie sobie pytania czy ta walka o niego z całym światem miała sens;(. Poza tym skończone "cudowne" studia, bardzo orginalne i ciekawe, z pracą w zawodzie jednak bez szans!!! Boże jak ja dziś postąpiłabym inaczej! Praca niby jest, lecz to ciągle nie to... Znajomi - naprawdę niewielu, kontakt raczej sporadyczny.