Do porzuconych kobiet i mężczyzn.

Będziecie cierpieć i płakać,ale to minie.Ile Wam to zajmie czasu,jest to sprawa indywidualna.Mnie zajęło 4 miechy.Przez ten czas miałam wzloty i upadki,na początku sięgnęłam dna,potworna deprecha,nadużywanie alkoholu,agresja wobec życzliwych mi ludzi.Raz wydawało mi się,że nic już do niego nie czuję,następnie wszystko wracało z powrotem.Teraz to,co złe już za mną i w moim przypadku nie sprawiła tego nowa miłość.Znalazłam sobie hobby,dużo robię z myślą o sobie,o moich rodzicach,bratu i znajomym,którzy dawali mi oparcie w trudnych chwilach. Głowa do góry-wszyscy porzuceni ponieważ najlepsze jeszcze przed Wami.

ja wracałąm myslalmi ok 8 miesiecy, czyli dwa razy dluzej doszlam do wniosku, ze faceci to jedynie kumpel i.. po jakims zcasie znalazl sie kumpel, ktory cchial czegos wiecej, powoli.. powoli.. teraz razem :)

ja właśnie płaczę i cierpię, dzisiaj padło słowo "koniec" :( ból niesamowity...juz bym chciała mieć to za sobą

u mnie mija 3 miesiąc... i jeszcze nie mogę powiedzieć, że dałam sobie w pełni z tym radę. bo niby czuję się idealnie, dawno nie było u mnie tak dobrze, poznaję nowych ludzi, nie siedzę w domu i portrafie myśleć o moich kochanym już bez wycia z rozpaczy i płaczu w ogóle, mimo to czuję, że jeden mały impuls (zobaczyłabym go, przypomniało mi się coś szczególnego z czasu jak byliśmy razem, jego opis skierowany w stronę innej dziewczyny itp) i mogłabym się rozkleić... mam nadzieję, że w moim przypadku będą to 4 a nie 8 jak już mam porównywać do Was :) dobrze, że przynajmniej mamy świadomość że kiedyś to na pewno minie :) trzymam kciuki, żeby u kazdej z nas, która jeszcze zmaga sie z rozstaniem, ten czas dochodzenia do siebie i \'regeneracji\' był jak najkrótszy! :*

ka.milka poradzisz sobie :* nie ma innego wyjścia, musisz to przejść. jak już będzie po wszystkim, będziesz silniejsza :* trzymam za ciebie kciuki :)

Nie wiem co zemną jest nie tak .Jestem rozwiedziona, mam 52 lata przez dwanaście lat byłam sama wydawało mi się że tak już zostanie . Nie byłam w stanie nikogo poznać ponieważ po dwudziestu latach małżeństwa zostałam zdradzona, oszukana i poniżona. Miesiąc temu poznałam ROBERTA . Tak pięknie pisał i mówi był tak cudowny. Przez trzy tygodnie pisaliśmy do siebie _byłam w sanatorium. Po powrocie przyjechał po mnie ,wydawało się ze wszystko jest tak wspaniałe nadawaliśmy na tych samych falach, bardzo się w nim zakochałam .Umówiłam się z nim na randkę. To był cudowny wieczór ,później kochaliśmy się namiętnie i czule. Mówił że jestem wspaniała niesamowita cud natury a ja czułam się jak w niebie . Nagle czar prysnął ,już nie pisał słodkich sms-ów przesuwał spotkanie aż przestawał oddzwaniać i odbierać telefony . Pozostawił mnie bez słowa wyjaśnienia wykorzystał i porzucił .Teraz widzę że on o mnie wiedział wszystko ja natomiast nic . Nie wiem gdzie mieszka czy to co mówił było prawdą . Poradźcie co mam robić . Znowu to samo ,siedzę i płaczę. Zadaję pytanie dlaczego .Jestem przecież atrakcyjną , zadbaną kobietą , czy ja muszę trafiać na takich facetów. Pomóżcie mi bo chyba sobie coś zrobię. znowu nie widzę sensu życia porzucona M,