Prezent dla ukochanego na 40 urodziny??

nie podskakuj mała:D:D:D

Jasne, że mam 158 cm wzrostu, to mnie tu zaraz zwyzywają od małych :O :D:D

a ja myślisz ile mam???:D:D:D

159?? :D:D

:D:D:D Tyle kochana co TY:D albo 2cm mniej, kto by to liczył:D:D:D Spadam.Trzymaj się.Do poniedziałku. Lecę się upić

Tylko nie pij na pusty żołądek :P:P Baw się kobieto :D

A skąd ty dobra duszo wiesz,że jestem dziś bez jedzonka,tylko na samych kawach?:O

Kobieca intuicja... :O :D

(może stąd, że mam tak samo:O)

Witam serdecznie kobietki Jak tam po weekendzie? Wypoczęte?

Hej!Czowiek szybko zapomina o weekendzie,jak w poniedziałek na dzień dobry stoi w kilometrowych korkach...a zaraz potem widzi zwały roboty do przerobienia...

Uhuuu.... Powiało chłodem... ;) Jeszcze tylko jutro, pojutrze, itd... i będzie następny weekend :o Trzymaj się ;)

Spoko luzik, potrzebowałam się tylko wygadać...:)

Nie ma problemu ;) Bardzo chętnie posłucham :D Ja się wczoraj posprzeczałam z moim lubym o jego dzieci... :O

Coś musiało widać być w powietrzu, bo w weekend mój znajomy też się pokłócił o dzieci swojej kobiety i w efekcie się wyprowadził... Drażliwy i delikatny bardzo temat:O

Zgodze się, tyle, że ja nie miałam nic złego na myśli :O Dziewczyny przygotowały grila na działce. Byliśmy my i znajomi. Rzucił tekstem "młodziez się wszystkim zajmie a my odpoczywamy". Głupio mi było... "Dzieci" zaiwaniają a ja księżniczka siedze przy stole... Korona mi z głowy nie spadnie jak im pomoge, a nie chce, żeby miały jakieś poczucie, że muszą mnie obsługiwać. Co innego rodzice, co innego ja... A czy to TEN znajomy się wyprowadził?

TEN, dokładnie:O Sprawa zawiła bardzo, a moja głowa czasem na to wszystko za mała...

Taki moment kiedy nie wiesz czy masz się cieszyć, czy mu współczuć... Ciężko... Jak się poznaliście? Bo z tego co pamętam to on mieszka za granicą.

Znamy się już ładnych parę lat i już różne etapy ta znajomość przybierała i wciąż przybiera. A że nasze sytuacje rodzinne itd. są jakie są, to ten nasz "związek dusz" nie należy do najłatwiejszych. Ale, co nas czasem zastanawia, wciąż istnieje...:O

Widocznie COŚ w tym musi być ;)

coś musi, PRZYPADEK czy PRZEZNACZENIE... Dobra starczy tego tematu, bo to mnie jakoś dziwnie nastraja. Mało optymistycznie. A ty prezent wrzuć czasem na luz, poprostu, musisz zbudować sobie zdrowe relacje i pomiędzy twoim mężczyzną i pomiędzy jego dziećmi, może to wymagać cierpliwości i czasu, ale przy dobrych chęciach wszystkich stron jest duża szansa,że wszystko będzie o.k.

Goździku to jest cholernie trudne. Mam z nimi dobre koleżeńskie układy, ale dobrze wiem jak podchodzą do kwestii mojego wieku. Sama chyba wiesz, że 19 letniej dziewczynie trudno pogodzić się z tym, że ojciec spotyka się z dziewczyną niewiele starszą od niej. Dlatego chce żeby traktowały mnie jak koleżanke, a nie tylko i wyłącznie jak kobiete ojca. W momencie kiedy one będą "zmuszone", żeby skakać dookoła mnie z pewnością mnie nie polubią...

Musisz znaleźć złoty środek, nie możesz być pewnie tak do końca koleżanką, jak już to starszą koleżanką, którą darzy się szacunkiem i ze zdaniem której będą się liczyć. I przy tym nie zapominaj nigdy, że to u jego boku zamierzasz spędzić życie, a nie z córkami, bo one za parę lat rozejdą się w swoje strony, założą swoje rodziny, najważniejsze to co między Wami, dbajcie o to i pielęgnujcie.

Zgadzam się z Tobą, ze nigdy nie będe z nimi miała takiego kontaktu jak ze swoimi znajomymi. Ciągle szukam tego złotego środka ;) W każdym razie atmosfera wczoraj w domu była dość niesympatyczna ;) Na szczęście przyjechał mój brat z moją chrześnicą ;) Oj mała zdobyła serce mojego lubego :D A brat przerażony co ciocia z wujkiem wyprawiają z małą :D

Niejeden powód do zgrzytu jeszcze przed Wami:O Byle końcowy wynik wychodził na plus

uuuu goździku... Ja jestem jakby to ładnie ująć, dość impulsywna ;) Czasem dziękuje Bogu, że on potrafi mnie na ziemie sprowadzić, bo nie raz wybucham z byle powodu. Gratuluje mu cierpliwości :O

mówią,że skrajności lubią się przyciągać, i ja się zgadzam że coś w tym jest ale na początku, potem trzeba mieć/znaleźć wspólne punkty,wystarczy kilka,ale dotyczące newralgicznych punktów życia, wtedy to na resztę swoich słabostek będziecie spokojnie i bezstresowo patrzeć i sielskie życie...:D:D:D

Staram się zawsze iść na jakiś kompromis ;) to o co najczęściej się sprzeczamy wynika z jego troski o mnie. Szkoła, to, że np kiedy spotykam się z koleżankami późno wracam do domu (i nie chodzi o to, że on sam został, tylko o to, że może mi się cos stać itd), o kwestie zdrowotne, itp ;) Pierwszy raz w życiu mam poczucie, że ktoś troszczy się o mnie i jest ze mnie dumny :D

o.k. ale musisz z nim ustalić i to szybciutko niektóre tematy, nie jest twoim ojcem, rodziców posiadasz, więc troska troską ale w zdrowych granicach opiekuńczość/troskliwość/szacunek itd. oczywiście tak, ale jak w związku partnerskim!!!

to ja pisałam, to piętro wyżej...:O