nie wiedziałam, że tak trudno wyrwać się ze wsi...

Pochodzę z małego miasta, nie chcę tu zostać bo nie ma tu żadnych perspektyw. Chłopaka rzuciłam bo z nim to chyba bym pod mostem skończyła, mu w głowie bzdety, uczyć się nie chce i tylko by na dyskoteki jeździł. Postanowiłam wziąć sprawy w swoje ręce. W tym roku skończyłam licencjat, w mieście, który jest blisko mnie więc dojeźdzałam. Teraz przyszedł czas na mgr, postanowiłam, że pójdę i dam radę się wyrwać ze wsi. Uczyłam się całe wakacje bo egzaminy wstępne trudne, poświęciłam bardzo wiele i udało się :-) dostałam sie. Niestety, wiekszość moich przyjaciół się nie dostała... nie mam z kim mieszkać, bo chciałam wynająć mieszkanie (pracowałam, zęby trochę zaoszczędzić)... zostałam sama... póbowałam już się zwrócić do każdego, ale niestety.... chyba zgnije na tej wsi :-( Przepraszam, ze tak dużo napisałąm, ale nie mam się komu wyżalić. Za chwilę ktos spyta skąd mam internet... kuzynka na weekend pozyczyła mi laptopa... pozdrawiam wszystkich

a czy to jest mała wieś?pytam z ciekawośći? studiujesz w krakowie?

skad jestes kochana napisz!

mieszkać.... szukałam ogłoszeń "poszukuję współlokatorki".... i zamieszkałam z kimś zupełnie obcym.... nie widzę problemu, aby to była przeszkoda w wyjeździe na studia....

Mojej miejscowości na mapie nawet nie ma. A nazwa jest śmieszna. A chce isc do Poznania.

ja też nie miałam z kim -----> nie bałas się mieszkać z osobami, których w ogóle nie znasz ??????

a co miałam zrobić? zrezygnować z zyciowych planów? tylko dlatego że koleżanki poszły do innego miasta na studia? szukałam oczywiście studentek.... umawiałam się na spotkanie.... oceniałam, czy ok czy nie.... i ryzykowałam... bo kto nie ryzykuje ten nie ma ;) później mieszkałam też w akademiku....