Boję sie powrotu

Ostatnio odezwałam sie do swojego byłego. Chciałam ratować przyjaźń,myślalam ze jeszcze mozemy ze soba rozmawiac. On jednak niespodziewanie powiedzial ze chce wrocic i nie chce przyjazni jako takiej. Kilka dni niepewnosci i powiedzialam mu ze nie moge sie przemoc. Potem płakałam cały wieczor, połowe nocy i ranek.Śnił mi sie nawet. A pomimo to nie potrafie zadzwonic i prosic o szanse. Mimo ze jest mi z tym wszystkim bardzo zle to jednak boje sie uczucia uwiązania do jednej osoby. Teraz ide na studia, poznam tyle nowych osob, a jemu pewnie znowu przeszkadzalyby moje wyjscia. A chyba głównie mi przeszkadzałaby swiadomosc ze z kims jestem i musze sie z nim liczyc. Niby powod banalny (trzeba przyzac ze brzmi fatalnie), ktory wskazywalby na to ze mi na nim nie zalezy. A jednak strasznie to przezywam, zupelnie jakby to on mnie zostawil i nie mialabym juz na to wplywu. A najgorsze jest to ze stracilam przyjaciela. Czy jest tu ktos kto mnie rozumie(bo ja nie rozumiem :])? Czy mieliscie podobna sytuacje? I co zrobiliscie? Wiem, to brzmi infantylnie. Ale to mój 1. chłopak i ja chyba sama nie wiem czego chce od zycia :(