mam 24 lata, jestem sama, zaczynam czuc uplywajacy czas

i ciagle jestem sama... :(

podobno im bardziej szukamy tym trudniej znaleźć...

jak miałam 25 lat , a nawet 25.5 , to właśnie rzucił mnie chłopak; teraz mam 29 , mam nowego faceta , jakos tak szybko poszło , że to nawet juz mąż :P nic się nie martw , samo sie ułoży , tylko si.ę nie zamykaj w domu ; baw sie dobrze

a moja znajoma rozstała się ze swoim facetem jak miała 23 lata , potem następny był dopiero w wieku 29 , przez rok , teraz ma 30 i właśnie z nim zerwała , bo jakiś dziwny się okazał , i chyba się kroi coś nowego - jakby ona to miała widziec przez pryzmqt jakiegoś magicznego terminu na ślub , 25 czy 27 lat , to by chyba musiała się załamać - a robi swoje , zajmuje się swoim życiem , a historie damsko-męskie idą osobnym torem i nic w tym złego

Mam 21, jestem sama, ale od zawsze ... dziwne prawda ? Tak naprawde sama tego nie rozumiem , a raczej siebie nie rozumiem. Ogólnie nie moge narzekac na brak zainteresowania ze strony facetow,jednak jak do tej pory balam sie zaryzykowac -zwiazac sie z kims. Nie wiem z czego ten strach wynikal. Juz od dluzszego czasu czuje sie jak jakis ufoludek ...(wszyscy moi znajomi maja doswiadczenie, poza mna )Coraz czesciej mysle o tym.... a najbardziej dreczy mnie jedna mysl, jesli zjawi sie odpowiednia osoba , jak ja przyznam sie jej do tego, ze z nikm wczesniej nie bylam :( ach....okrutne i dziwne to zycie jest ....:/

24 to młody wiek!!!!!!!!!!!!!!!!!

Strachliwa cos ty dziewczyno to nie jest wcale dziwne czym ty sie martwisz- ja swojego pierwszego i jak dotad jedynego faceta poznalam jak mialam 23 lata. Czym ty sie przejmujesz :-)

a ja mysle ze ze mnie jakis dziwolag jest :(

ale wielkie dzieki Daiva za pocieszenie