drogie szcesliwe mamusie,prosze was o wsparcie

....to bylby istny cud gdybym dzis zobaczyla te dwie upragnione krechy....po takich dlugich staraniach,po uzyskaniu prawidlowej owulacji,po monitoringu cyklu,naprawde liczylam na te chwile szczescia upragniona,jestem kobieta, ktora nie zalamuje rak....ale dzis jest mi naprawde przykro...teraz kolejny etap badania,droznosc jajowodow,walka o kolejna szanse.....nie ma chyba nic piekniejszego na swiecie niz usmiech wlasnego dziecka przytulonego do piersi...wy to wiecie moje drogie....niczego tak w zyciu nie pragne...zyje nadzieja,ze i ja dolacze do waszego grona, nie jestem juz mlodka i wiele juz przeszlam...ale wiem co w zyciu jest najwazniejsze....dlaczego los nie chce mi podarowac tak cudownego skarbu??????????pozdrawiam was mamusie

Żeby nosic pod sercem moje maleństwo,które ma się urodzic na dniach musiałam też wiele przejść leczyc się na niepłodność,stracic w 3 miesiącu mój największy skarb,leczyc się z depresji, i obiecywac męzowi i sobie,że kiedyś będziemy mieć nasz skarb. I tak się stało po 2 latach walki,cierpień i innych przykrych rzeczy. w głowie miałam zapisane słowa,które często powtarzałam jak wiersz.... czy kiedyś do nas przyjdziesz i wywrócisz nasze życie do góry nogami maluszku?

Wierzę głęboko,że do ciebie los też się usmiechnie. PAMIĘTAJ NADZIEJA UMIERA OSTATNIA

no tak wiem....sama sie pocieszam,nie jestem z gatunku osob,ktore sie latwo poddaja,ale przyznam, ze w tej kwestii to mieczak ze mnie straszny,,,odrazu ryki jak beksa pierwsza...ech....dzieki za wsparcie:))))