Samotna wśród ludzi.

mam mieszkanie, samochód, kochanego chłopaka, mam ciepłą i kochająca rodzine, pocieszną suczke, którą uwielbiam, mam pracę którą naprawde lubie, kończe studia. od sierpnia mieszkamy z moim chłopakiem razem, oboje pracujemy ale czegoś mi brakuje.. kiedyś byłam optymistyczną wariatką, uwielbiałam imprezy do białego rana, spotkania z przyjaciółmi, życie, a teraz..od kąd mieszkam juz na swoim, jakoś dziwnie się zmieniam.. mało rzeczy mnie cieszy, wracam zmęczona z pracy, nie mam na nic ochoty, nie ciesza mnie tak jak kiedyś małe szczęścia. czuje , że "zkapciałam", postarzałam się, jestem zmierzła kiedy wracam z pracy, najchętniej siedziałabym przed telewizorem, na komputerze albo wylęgiwała w łóżku. nie mam ochoty, nie chce mi się jeździć do szkoły, chociaż mam zajecia tylko 2 razy w tygodniu, nie potrafie o siebie zadbać, próbuje się cieszyć ale mi nie wychodzi.. odgoniłam od siebie przyjacioł. juz nie wpadają do nas niespodziewanie, nie odwiedzają i chyba wiem dlaczego..za każdym razem jak gdzieś chcieli mnie wyciągać ja odmawiałam, bo nie miałam ochoty, bo jest nowe mieszkanie, w nim czuje się bezpiecznie, w moich 4 scianach. przyjaciółka wyjechała do pracy za granice, kiedy przyjeżdża zapomina o mnie, nie ma czasu, nie odzywa się, poznała tam faceta duzo starszego od siebie i jakoś chyba o mnie zapomniała. teraz czuje, że jedynie rodzinie na mnie zalezy, moim najbliższym. wole posiedziec u mamy niż wyjśc do ludzi.. nie wiem co się dzieje, wiem jestem sama sobie winna.. nie wiem co się we mnie stało? czuje, ze w środku dalej jestem taka sama jak kiedyś, a przynajmniej taka chce być, bo z taką sobą było mi najlepiej tylko trudno mi to przychodzi. nie wiem gdzie popełniłam błąd, zatraciłam się troche i nawet nie mam z kim o tym porozmawiać, przepraszam za moje żale. musiałam sie wygadac pozdrawiam

no to chyba już sobie odpowiedziałaś na pytanie. siedź tak dalej, a wszyscy już zapomną jak masz na imię.

chyba już zapomnieli..

a ja mam 24 lata i nigdy nie mialem dziewczyny

bver :) ja w sumie też nie a mam 30 :)

nie smuć sie ! To nie starość to chyba charakret i temperament człowieka sei zeminia w sumie masz faceta to z nim wolisz posiedzeic w waszym przytulnym mieszkanku niz isc na impreze skoro pracujesz to pewnie jesteś zmeczona to po co impreza od 21 do 5 jak mozna pobyc z ukochanym :)

podnies sie jestes za mldoa na starosc

moze jest tak jak mowisz ze bezpiecznie czujesz sie w swoich 4 scianach tylko dlaczego odsuwasz sie od ludzi? tego nie rozumiem :o

dziwne ze takiego tematu nikt nie komentuje ;)

dziwne ze takiego tematu nikt nie komentuje ;)