podpowiedzcie mi coś takiego

hej, jeśli macie czas to podpowiedzcie mi w takiej sprawie. Nie chcę w przyszłości zakładać rodziny i w związku z tym mam pytanie: w jaki sposób mogę dać siebie innym, żeby nie poświęcać jedynie pracy zarobkowej i nie zostać na starość osobą samotną? I drugie pytanie: czy ktoś z Was orientuje się może czy osoba samotna moze adoptować dziecko?

widzę, ze nikt nie ma tego typu planów. Cóż, rozumiem.

Skoro chcesz pomagac to moze jakis dom opieki itp? Jesli jestes wierzaca to moze zakon? Co do adopcji to nie wiem ale naprawde chcialabys sama wychowywac dziecko,bez ojca? A moge zapytac czemu nie chcesz kiec rodziny??

uup

w jaki sposób można ofiarowac swoj czas w takim domu opieki?

Praca z ludźmi starszymi wymaga niewiarygodnej odporności psychicznej. Nie polecam jej osobom bez ustabilizowanego życia emocjonalnego. Nie będziesz miala gdzie odreagowac, a odreagowac będziesz musiała, uwierz mi. To odreagowanie w przypadku osoby samotnej może się skonczyć bardzo tragicznie, z depresją włącznie. Wiem o czym mówię. pracuję z ludźmi umierającymi na co dzień. Nie polecam osobom samotnym.

kkkuuuuiiii --->jak sobie z tym radzisz?

nie chcę wiązać się z mężczyzną, nie chcę być traktowana jak własność. Całe życie byłam ptaktycznie sama, no i dochodzą do tego koszmarne wspomnienia z domu rodzinnego.

poza tym sytuacja w Polsce nie sprzyja takim ludziom jak ja. Pod względem kariery jestem daleko w tyle za wieloma kobietami w moim wieku i obawiam się, ze nawet za kilka lat nie będę mogla pozwolić sobie na zalozenie rodziny.

sobie na pytanie, czy nie chcesz założyć rodziny, czy chcesz, ale z jakichś powodów sie tego boisz. To różnica. Jesli będziesz tak naprawdę chciała, ale będziesz się bała i zaczniesz wmawiać sobie, ze nie chcesz, to wszelka praca charytatywna próbą odsunięcia swoich własnych pragnień - a to nigdy nie kończy się dobrze. Koćzy się tragicznie. Bac się czegoś, jeszcze nie znaczy tego nie chcieć.

wszelka praca charytatywna stanie się próbą...

a na wychowanie dziecka bedzie cie stac??

Odpowiedz... --->nie chciałabym takiej rodziny jaką miałam. Szkodliwe konsekwencje tego co działo się w moim domu przestałam ponosić niedawno, i niedawno dopiero umiem się nie dać krzywdzić. Na terapii poznalam ludzi, wsrod ktorych czuję się bezpiecznie. Do tego jestem po 30ce, dopiero teraz nauczylam się nie wchodzić w krzywdzące relacje. Dojrzała do zalozenia rodziny będę najwcześniej za jakieś parę lat. A oprócz tego, ze panicznie boję się urodzić chore dziecko, to boję się zależnosci od kogoś podczas porodu a malo który facet zechce adoptować dziecko. To są wlasnie powody moich rozważań.

rację - co innego nie chcieć a co innego chcieć w głębi duszy ale się bać. Musisz zastanowić się, kogo mozesz pokochać, bo miłość trzeba miec w domu a obcy ludzie jej nie dadzą.

:( sluchaj, nie oprzejmuj się, na pewno ci się zmieni ...:)

dziękuję wam za cieple slowa zbyt często czuję bezsilność, kiedyś czułam ją bo zamykałam się w sobie a potem bo zaufałam. A ufać trzeba wiedzieć komu. Pozdrawiam i piszcie, jeśli mozecie jeszcze coś podpowiedzieć.

która adoptowała dziecko...ale nie znasz szczegółów jak to załatwiała ale wybacz- wydaje mi się, że zanim zdecydujesz się na tego typu krok- popracuj trochę nad swoją psychiką, lękami, samooceną, stosunkiem do mężczyzn itd...bo na razie jesteś materiałem na mocno sfrustrowaną matkę...

"ale nie znam szczegółów jak to załatwiała"- miało być

Jesli jesteś po świeżo po terapii, to poczekaj. Nie szukaj na siłę, gdzie mogłabyś się zaangażować. Poczekaj, posłuchaj siebie. Nawet jesli przez kilka lat nie zaangażujesz się w nic, to nie bedą lata zmarnowane. Zmarnowane to będą, jak nie dotrzesz do swoich pragnień...pozdrawiam.

wiesz u mnie na osiedlu mieszka kobieta co tez byla samotna i jakies 3 lata temu (nie pamietam dokladnie) ale adoptowala mała dziewczynke..i jak je widze to naprawde jest godne podziwu to jak Ta Kobieta poswieca sie dla tej dziewczynki...A fakt faktem nie xle zarabia..POZDRAWIAM..

a ta pani sama wychowuje tę dziewczynkę?