trudna sytuacja...

Mam pewnien problem, jesli można to tak nazwać. Od kilku miesięcy spotykam się z pewnym facetem. Jest ode mnie starszy prawie 20 lat. Sama mam 20. Od początku zaiskrzyło między nami. Mamy podobne zainteresowania, rozumiemy się bez słów. On nie ma rodziny, jest po rozwodzie. Kilka miesięcy temu wyznał, ze mnie kocha, ale też, ze nie może ze mną być, ze względu na dużą przepaść wiekową między nami. Ja niestety też się w nim zakochałam. Ale jestem już psychicznie wykończona. Mówi mi, ze mnie kocha, że jestem najważniejsza kobietą, jaką kiedykolwiek spotkał, ze marza mu się poranki że mną itp. Że zgłupiał już z tej miłości i chce mu się ryczeć bo wie, ze nie stworzymy związku. Jednocześnie często do mnie dzwoni, pisze, nalega na spotkania. A potem dodaje, że z nim nie będe szczęśliwa, bo ja jestem młoda, całe zycie przede mną, a on... Teraz nie wiem na czym stoję. Co mam robić? Kocham go ale ta miłość mnie wykańcza. Wiem, ze to facet, na którego czekałam, ze to własnie ten. On tak samo mówi o mnie. Więc dlaczego nie widzi szans dla nas? Czemu nie chce spróbować? Przecież widze jak się bije z myślami...Co mam robić? Zabić te miłośc, zapomnieć o nim, uciekać?

Znajdź sobie kogoś starszego góra 5 lat

jest strasznie zakompleksiony, wstydliwy albo chce Cie po prostu przeleciec i z gory szuka dla siebie usprawiedliwienia. Stawiam na trzecia opcje.

wiej od niego !!! bajeruje cie i tyle !!! chce byc w zwiazku bez zobowiazan !!! gdyby dyl porzadnym facetem nie rozwiodlby sie !!! dszukuje sie !!!! nie daj sobie mudlic oczu!! bo bedziesz cierpiec do konca zycia !!!

z opcją o seksie nie ma mowy, bo sam wielokrotnie mówił, ze nie o to mu chodzi. Jetsem pewna, ze gdyby zdarzyła się taka sytuacja, to ja musiałabym się na to zgodzić, bo on bez mojej zgody nie pozwoliłby sobie na coś takiego. To nie taki typ. tego jestem pewna na 100%

Sa tu jacys faceci okolo18-25. Bo jestem chetna na jakis romansik. To co bylo w przeszlosci mnie nie interesuje. Patrze w przyslosc z optymizmem.

Facet naprawdę obawia sie tego związku, nie chce Cie zranić a jednocześnie nie potrafi zyć bez Ciebie, to normalne rozterki przy takiej różnnicy wieku. Mój facet też jest dużo starszy i takie same były z nim przeboje, raz chciał a a raz nie, aż wreszcie sie zdecydował i dobrze :)

prosze się nie podszywać!!! Pepeline--> a ten mój chyba się nie zdecyduje...a ja nie umiem tak dłuzej. To jak czekanie na cud:(

współczuję bo znam to z autopsji ,ale to poważny krok i trzeba takie sprawy przemyśleć

owszem..ale ja narazie tylko cierpię. Jak mnie chce, to mnie ma. Tak ta sytuacja wygląda. Z drugiej strony boje się go stracić bo wiem, ze mnie kocha..a ja jego :(

wiesz co jest najlepsze? daj sobie na wstrzymanie, wiem że to trudne ale pokaz mu że nie tędy droga, nie możesz za każdym razem być na jego zawołanie, niech zrozumie co może stracić

Myślisz, że to najlepsze rozwiązanie? Zastanawiałam się nad tym...i chyba rzeczywiście tak zrobię...Po prostu nie mam teraz innego pomysłu. Męczę się z tym..

Najlepsze jakie znam, to nie metoda gonić za każdym razem gdy zadzwoni. Trzeba sie wreszcie określić.Powodzenia bo na pewno będzie ciężko.

Podziwiam odwagę... Przy tej różnicy wieku przed wami mnóstwo trudności. A swoją drogą dorosły facet a zachowuje się trochę jak dziecko...

Dziękuję za słowa wsparbia i otuchę:)

brick--> nie wiem czy jest jakieś \"przed nami\" :o