moj mezczyzna krwawi...!!!/Przeniesienie

27.01] 17:42 Joasia1985 (whatever85@o2.pl) czy wie ktos co moze byc przyczyna krwawienia penisa? chodzi o to ze moj chlopak podczas stosunku nie odczuwa bolu, tylko kiedy jest juz po wszystkim, prezerwatywa jest pelna krwi. dzis rano odkrylam rowniez slady krwi na przescieradle (podczas snu takze troche krwawil). krew wydobywa sie z cewki, to nie problem wedzidelka. a on iechce isc do lekarza!!! pomozcie prosze....

Męski układ rozrodczy Jedna z najbardziej rozpowszechnionych grup chorób męskich narządów płciowych są choroby zapalne. Choroby zapalne Ostre zapalenie cewki moczowej powstaje w dużym odsetku przypadków na skutek zakażenia dwoinką rzeżączki, czyli jest chorobą przenoszoną drogą płciową. Przyczyny mogą być również odmienne: inne bakterie, wirusy czy rzęsistek pochwowy, uszkodzenia mechaniczne czy drażniące związki chemiczne. Chorzy skarżą się na ból i pieczenie szczególnie podczas oddawania moczu. Ujście cewki moczowej jest obrzęknięte i zaczerwienione, wydobywa się z niego ropna wydzielina. Rozpoznanie jest przeprowadzane przez lekarza na podstawie wywiadu i badania lekarskiego oraz badania wydzieliny w kierunku podejrzanych drobnoustrojów. Leczenie zależy od rodzaju "winowajcy" - zwykle stosuje się antybiotyk. Ważne jest okresowe powstrzymanie się od stosunków płciowych. Ostre zapalenie stercza (prostaty) ma również tło infekcyjne. Zakażenie może pochodzić z odległego narządu (np. zatok przynosowych). W przebiegu choroby pojawiają się bóle w kroczu, częste oddawanie moczu, pieczenie w cewce moczowej, parcie na mocz i ropny, śluzowy bądź krwisty wyciek z cewki. Rozpoznanie stawia lekarz na podstawie wywiadu i badania pacjenta przez odbytnice (per rectum), w czasie którego wyczuwa się bolesny i powiększony gruczoł. Wykonuje się również badanie moczu i krwi. W leczeniu stosuje się antybiotyki, środki rozkurczowe i przeciwbólowe. Ból łagodzi też nagrzewanie krocza. Przewlekłe zapalenie stercza. Ostre zapalenie stercza przechodzi niekiedy w postać przewlekłą, która rozwija się też w przebiegu rzeżączki. Objawy są podobne jak w zapaleniu ostrym (bóle w kroczu, pieczenie i wyciek z cewki, częste oddawanie moczu), choć słabiej wyrażone. W postawieniu diagnozy ponownie pomocne jest badanie przez odbytnicę. Terapia, podobnie jak w postaci ostrej, obejmuje podawanie antybiotyków, środków przeciwbólowych oraz nagrzewanie. Zapalenie najądrza i zapalenie jądra. Zapalenie cewki lub stercza przenosi się niekiedy na najądrze, a nawet jądro. Pojawia się wtedy bardzo silny ból, połączony z gorączką i miejscową bolesnością tych narządów. Skóra moszny jest obrzęknięta i zaczerwieniona. Z zapaleniem jądra spotykamy się także w przebiegu świnki (jako jej powikłanie). Jest to groźny ze względu na następstwa (niepłodność) stan wymagający szybkiego rozpoznania i leczenia. W leczeniu stosuje się środki przeciwbólowe, a mosznę unosi się podpaską mosznową. Jeśli winowajcami są bakterie czy pierwotniaki, to stosuje się chemioterapeutyki (antybiotyki). Skręcenie jądra U młodych chłopców i niemowląt zapalenie jądra należy odróżnić od jego skręcenia. Pojawiające się wtedy zadzierzgnięcie naczyń krwionośnych doprowadza w ciągu kilku godzin do martwicy tego narządu i późniejszej niepłodności. Objawy są podobne jak w zapaleniu jądra: silny ból, zaczerwienienie, obrzmienie, podwyższona temperatura. Mogą pojawiać się nudności i wymioty. Takie dziecko musi bardzo szybko trafić na oddział urologiczny, gdzie dokonuje się tzw. derotację, ratującą często narząd przed martwicą. Chociaż skręcenie jądra występuje w przeważającej mierze u nastolatków, to stan ten należy podejrzewać również w późniejszym i wcześniejszym wieku. Nowotwory jąder Inną ważną grupą chorób jąder są nowotwory tego narządu. Prawie zawsze są one złośliwe i - co charakterystyczne - występują u młodych mężczyzn (między 25. a 35. rokiem życia). Najważniejszą kwestią jest tutaj wczesne rozpoznanie. Dlatego każde powiększenie zawartości moszny powinno stanowić sygnał alarmowy, szczególnie dla młodych mężczyzn. Przy wczesnym rozpoznaniu szanse wyleczenia sięgają prawie 100%. Wychwycenie nowotworu jest tym trudniejsze, że guzy są często niebolesne i traktowane przez chorych jako niegroźne. Jądro jest powiększone, twarde, gładkie lub nierówne. Przerzuty szerzą się drogą naczyń chłonnych do węzłów chłonnych oraz drogą krwionośną do płuc i wątroby (najczęściej). Rozpoznanie należy oczywiście do lekarza. W razie podejrzenia nowotworu, jądro należy odsłonić, a przy wstępnym potwierdzeniu podejrzeń w całości usunąć i dokładnie zbadać pod mikroskopem. Dalszy sposób postępowania zależy od typu nowotworu. Metody obejmują: chirurgiczne usunięcie różnej liczby węzłów chłonnych, radioterapię i chemioterapię; w niektórych typach nowotworów te ostatnie metody są bardzo skuteczne. Rak stercza Innym nowotworem jest często występujący rak stercza. Zajmuje trzecie miejsce pod względem zachorowań na nowotwory złośliwe u mężczyzn (po raku płuc i żołądka). Jest to choroba starszych mężczyzn (po 50. r.ż.). W jego powstawaniu ważny jest wpływ męskich hormonów płciowych (androgenów). Charakteryzuje się dosyć długotrwałym przebiegiem. Kiedy wystąpią już przerzuty, to umiejscawiają się głównie w kościach (miednicy, żebrach, trzonach kręgów, w kościach udowych). Często zdarza się tak, że objawy związane z przerzutami (bóle kości) są pierwszymi symptomami choroby. Zazwyczaj jednak rak stercza daje o sobie znać częstym i bolesnym oddawaniem moczu, parciem na mocz. Dopiero później pojawia się ból w kroczu, a rzadziej krwiomocz (krwisty mocz). Rozpoznanie ustala urolog na podstawie wywiadów, badania palcem przez odbytnicę, biopsji cienkoigłowej i ultrasnonografii. Wykonuje się również badania laboratoryjne (m.in. poziom kwaśnej fosfatazy czy specyficznego antygenu sterczowego). Szuka się przerzutów i ocenia stopień zaawansowania nowotworu na podstawie badań rentgenowskich (często z podaniem kontrastu), tomografii, ultrasonografii. W rozpoznaniu ważne jest też rozróżnienie pomiędzy rakiem a jeszcze częściej występującym rozrostem stercza. W leczeniu stosuje się metody operacyjne (wycięcie stercza i okolicznych tkanek, radioterapię, hormonoterapię i chemioterapię. Kiedy rak jest na tyle zaawansowany, że nie można już go całkowicie usunąć, wykonuje się tzw. zabiegi paliatywne, czyli łagodzące objawy związane z rozrośniętym nowotworem, np. przezcewkową resekcję stercza (tzw. TUR) czy usunięcie jąder, które są źródłem androgenów pobudzających nowotwór do wzrostu. Łagodny rozrost stercza Łagodny rozrost stercza (albo gruczolak stercza) to bardzo rozpowszechniona choroba występującą również głównie po 50. r.ż. W jego rozwoju, podobnie jak w raku stercza, odgrywają rolę męskie hormony płciowe, a szczególnie pochodna testosteronu określana skrótem DHT. Łagodny rozrost stercza objawia się na początku częstym oddawaniem moczu i trudnościami w jego oddawaniu (cienki strumień moczu) oraz parciem na mocz. Później dochodzi do częściowego i całkowitego zatrzymania moczu. Na szczęście dzieje się tak rzadko, ponieważ wcześniej wdraża się już odpowiednie leczenie. W rozpoznaniu bardzo ważny jest wywiad i badanie palcem przez odbytnicę (per rectum). Gruczoł jest tutaj powiększony, gładki, elastyczny i niebolesny. W ocenie rozwoju choroby ważne jest także określenie stopnia zalegania moczu. Istotne jest też rozróżnienie (na podstawie tych i ewentualnie innych badań) pomiędzy łagodnym rozrostem stercza a rakiem tego gruczołu (dającym podobne objawy). W leczeniu stosuje się środki zmniejszające produkcję niepożądanych androgenów oraz leki ziołowe, blokery receptorów alfa-adrenergicznych i inne. W bardziej zaawansowanych stadiach stosuje się metody operacyjne.

Rozpoznanie ustala urolog na podstawie wywiadów, badania palcem przez odbytnicę, biopsji cienkoigłowej i ultrasnonografii. Wykonuje się również badania laboratoryjne (m.in. poziom kwaśnej fosfatazy czy specyficznego antygenu sterczowego). Szuka się przerzutów i ocenia stopień zaawansowania nowotworu na podstawie badań rentgenowskich (często z podaniem kontrastu), tomografii, ultrasonografii. W rozpoznaniu ważne jest też rozróżnienie pomiędzy rakiem a jeszcze częściej występującym rozrostem stercza. W leczeniu stosuje się metody operacyjne (wycięcie stercza i okolicznych tkanek, radioterapię, hormonoterapię i chemioterapię. Kiedy rak jest na tyle zaawansowany, że nie można już go całkowicie usunąć, wykonuje się tzw. zabiegi paliatywne, czyli łagodzące objawy związane z rozrośniętym nowotworem, np. przezcewkową resekcję stercza (tzw. TUR) czy usunięcie jąder, które są źródłem androgenów pobudzających nowotwór do wzrostu. Łagodny rozrost stercza Łagodny rozrost stercza (albo gruczolak stercza) to bardzo rozpowszechniona choroba występującą również głównie po 50. r.ż. W jego rozwoju, podobnie jak w raku stercza, odgrywają rolę męskie hormony płciowe, a szczególnie pochodna testosteronu określana skrótem DHT. Łagodny rozrost stercza objawia się na początku częstym oddawaniem moczu i trudnościami w jego oddawaniu (cienki strumień moczu) oraz parciem na mocz. Później dochodzi do częściowego i całkowitego zatrzymania moczu. Na szczęście dzieje się tak rzadko, ponieważ wcześniej wdraża się już odpowiednie leczenie. W rozpoznaniu bardzo ważny jest wywiad i badanie palcem przez odbytnicę (per rectum). Gruczoł jest tutaj powiększony, gładki, elastyczny i niebolesny. W ocenie rozwoju choroby ważne jest także określenie stopnia zalegania moczu. Istotne jest też rozróżnienie (na podstawie tych i ewentualnie innych badań) pomiędzy łagodnym rozrostem stercza a rakiem tego gruczołu (dającym podobne objawy). W leczeniu stosuje się środki zmniejszające produkcję niepożądanych androgenów oraz leki ziołowe, blokery receptorów alfa-adrenergicznych i inne. W bardziej zaawansowanych stadiach stosuje się metody operacyjne.

chłop się puścił w tango i czymś się zaraził :D Ciebie przy okazji zapewne też :O

szybko do dorbeog urologa, np we wrocku multimedica