rozum czy serce?

Mam wazna decyzje do podjecia - czym nalezy sie kierowac w zyciu: sercem czy rozumem?wybrac miłosc,rodzine czy moze zycie w odizolowaniu,ktore przynosi kase na upragnione studia???????co wybrac?

czemu?

co sprawia ze ten organ jest wazniejszy niz nasze uczucia?

!!!!!!!!!!!!!!

widzisz gdybyś chciała wybrać rozum, to byś znała odpowiedź na swoje pytanie, a ty sama bardziej skłaniasz się ku sercu, nawet gdybyś wybrała rozum, to nie była byś pewna swojej decyzji, każdy powinien sam do tego dojść, może kiedyś ci się uda

ja znam odpowiedz na to dlaczego nie chce wybrac rozumu - nie da mi on komfortu takiego jak serce - ale sie waham - bo zycie nie jest czarno-białe...

pamiętaj: jeśli wybierzesz rozum, nigdy nie będziesz szczęśliwa!!! Jeśli wybierzesz serce, możesz również cierpieć, ale nie będziesz sobie wypominała"czemu nie poszłam za głosem serca??" ZAWSZE WYBIERAJ SERCE!!! ZAWSZE ZAWSZE ZAWSZE!!!!!!

paulijka, wybierz naukę! faceci przychodzą i odchodzą, czego Ci oczywiście nie życzę..... ale wyobraź sobie, że zakładasz rodzinę, masz faceta, dzieci, a pewnego dnia Twój mąż przeżywa kryzys wieku średniego i odchodzi do dwudziestolatki! co wtedy zrobisz? jak wyżywisz i wychowasz dzieci bez wykształcenia, co równa się brakowi pieniędzy? najpierw zadbaj o siebie, a potem dopiero się wiąż ..... no i napisz nieco więcej, dlaczego te dwie rzeczy się wykluczają?

no widzisz, czyli wiesz co oznacza dla ciebie "komfort" wiec daz do niego

chodzi o dwa zupełnie rozne miejsca na swiecie - w jednym ja a 3 tys km ode mnie moja ukochana rodzina,narzeczony i wszystko co mnie wzrusza.w jednym miejscu praca,ktora daje zarobki, w drugim - milosc i najlepsze wspomnienia.wiem,ze tam gdzie milosc tez znajde prace ale to juz nie to samo...nie to co chce.to jest zbyt trudne zeby to tlumaczyc,niektorzy omylnie to moga zrozumiec.a jesli chodzi o wykształcenie,zdobede je chocby nie wiem co...tu bardziej chodzi o to czy byc egoistycznym i stawiac zawsze na siebie czy tez byc dla innych?kiedys sobie powiedzialam ze moim sensem zycia jest bycie dla drugiego czlowieka.teraz sama sobie zaprzeczam!