Nigdy nie poznama zadnego faceta bo trzesa mi sie rece.

a i jeszcze jedno - to chyba całkiem powszechny problem.

wypisać jedynie psychiatra

ja radzę tez psychologa piszesz ze w kontaktach z ludzmi drżą Ci ręce czyli boisz sie innych ludzi ich reakcji i tym trzeba się zająć... jedno w stresujacych sytuacjach mocno się pocą a u ciebie stres powoduje drżenie rak.

nie wim czy od lęku się zaczęło, ale na pewnym etapie to było zamknięto koło - miałam lęk przed drżeniem. Ja mam taką konstrukcję psychofizyczną, że wszystkie stresy i złe emocje wyłażą ze mnie w formie fizycznych niedomagań - natomiast dobry humor mnie nie opuszcza-wszystko idzie w "ciało"

nie tylko psychiatra -neurolog też.

Juz nawet nie chodzi mi o faceta ale o normalne sytuacje, jak siedze sobie ze znajomymi. Pamietam jak kiedys w liceum wyszlismy grupa na chinskie jedzenie. Zajelismy stolik, w sali bylo pelno osob, muzyka, smiech, rozmowy. Nie moglam zjesc salatki bo reka mi drzala przy unoszeniu widelca a raz jak sama poszlam to wrecz jedzenie wypadlo mi z widelca tak sie trzeslam.

idealnie byłoby leczyć przyczynę czyli nieśmiałość...

idealnie - tylko u mnie to było już naprawdę zamkniete koło - drżenie rąk roziwjało niepewność siebie , a potem niesmiałość. Najlepiej byłoby jednocześnie psycholog i neurolog, przynajmniej na początku. Albo psychiatra, który dla mnie jest skrzyzowaniem neurologa z psychologiem ;) (żart)

ja tez się boję tego drżenia, jak już wcześniej napisałam - wiem, ze to nastąpi i dlatego bardziej się denerwuję wywołując to tym samym - błędne koło - masz rację:(

ja nie żałuję swojej decyzji (porady u neurologa) i chyba niczym sie nie ryzykuje. tylko nie można iść do takiego, który szafuje lekami i wypisuje wszystko co chcecie.

trudno jest trafić na dobrego lekarza... leczyłaś się może w Warszawie?

niestety nie.

tez to miałam, ale z czasem mi to minęło, sama nie wiem kiedy. Na wszystko jest rada, nie przesadzaj. Przede wszystkim nie myśl o tym, że drżą tobie ręce, poza tym nie musisz jeść w restauracji, możesz pić kawę albo napój, jeść lody (zbliża się lato) ... :), koniecznie w domu jedz nożem i widelcem, przez to poczujesz się pewna w posługiwaniu sztućcami - wbrew pozorom to ważne :) A poza tym każdemu przy jedzeniu ma prawo cos "zlecieć" z widelca , to nic takiego, nie przywiazuj wagi do drobiazgów, pozdrawiam :)

ale pewnie jak zaczniesz pytać znajomych (nie musisz mówić po co i dla kogo ) to pewnie się okaże, że ktos albo słyszał, albo jego znajomi słyszeli o dobrym neurologu.

tylko czasami bardzo trudno się "nie przejmować" - ja nie byłam w stanie. Ale to kwestia indywidualna.

tak zrobię:)

lubie lizac pipki

powodzenia - ja byłam naprawdę bardzo trudnym przypadkiem (na oficjalnym obiadach słuzbowych potrafiłam "rozgrzebać" talerz jak przedszkolak , bo nie byłam w stanie podnieśc widelca do buzi - tk drżała mi dłoń, kłamałam nad tym upiornie wyglądającym talerzem, że się najadłam , kiedy wszyscy widzieli, że nie zjadłam nic-). Mi się udało.