ASERTYWNOŚĆ w relacjach z klientami, szefem itd. - przykłady

Czyli jak w sposób kulturalny: -odmawiać nieuprzejmemu klientowi - spławiać natrętnych telemarketerów (głuchych na ,,nie jesteśmy zainteresowani) - mówić NIE koleżankom czy przełożonym i nie pozwalać wejść sobie na głowę Heh, no właśnie... i cała sztuka w tym, żeby ludzie się nie poobrażali. Dla wielu osób stawiajacych w pracy pierwsze kroki i nie tylko jest to trudne. Co prawda są różne kursy czy szkolenia, ale teoria nie zawsze sprawdza się w praktyce:) U mnie to wygląda najczęściej tak: 1.Na propozycje współpracowników, które mi nie odpowiadają, mówię ,,nie, dziękuję". Efekt: 70% załapuje od razu i mam spokój, 30% udaje głuchych i ponawia propozycję jeszcze kilka razy, powtarzam do znudzenia ,,nie, dziękuję" albo ostentacyjnie okazuję brak zainteresowania. Te 30% mocno obraża się na mnie. 2. Prośby, propozycje czy polecenia przełożonych - z tym jest znacznie gorzej, najczęściej się zgadzam i jestem na siebie wściekła, bo jak tu odmówić bez narażania się, czy powiedzieć, że coś mi się zdecydowanie nie podoba i mieć pewność, że to nie odbije się na moim wynagrodzeniu? A wy jak sobie z tym radzicie? Opisujcie zarówno wasze sukcesy jak i porażki, pozdrawiam i z góry dziękuję.

Ponieważ po mojej twarzy i tak widać doskonale, że coś mi się nie podoba, od razu walę prawdę w oczy. Zdarzyło mi się usłyszeć od tzw. góry , że jestem "arogancka" - kiedy prosiłam o stosowanie się do procedur (lub o stworzenie procedur, gdy ich nie było). Nic się nie odbije na moim wynagrodzeniu. Wynagrodzenie nigdy nie podskakuje wyżej poziomu wynegocjowanego na wstępie. A z drugiej strony, nie ma szans spaść - niby jak to by można uzasadnić?