krótka historia z mojego życia... pomoże ktoś?

krótka historia z mojego życia... Na początku był cud, miód i orzeszki... Teraz brak czasu, spóźnienia, odwoływanie spotkań 5 min przed, ciągła "praca". Oddaliliśmy się od siebie, czuje że nie zależy mu. Nie ma czasu nawet na głupie spotkanie raz w tyg, zero czułości, zinteresowania. Zerwanie, powrót, naprawianie... Tylko, że z tego ratowania nic nie wychodzi. Co zrobilibyście na moim miejscu...? Wiem, jedno: kocham:/

No chyba czas sie rozstac

jejku, jak dobrze, że nie jestem na Twoim miejscu...

dużo pytań rodzi się teraz... dlaczego? co zrobiłam, albo czego nie... czy jest inna... a miało być tak pięknie:/ nikt nie chce być pozostawianym, to byłby masochizm... co teraz? kolejna rozmowa? kolejne tłumaczenia?

pora powiedziec kocham cie ale zegnaj

dzieki za słowa pociechy tyle razy sobie tlumaczylam ze wazniejsze jest uczucie, ze mama i znajomi nie maja racji... najwidoczniej cos jest wazniejsze nie chce odchodzic a wiem ze musze...