nie ma piekniejszego uczucia..

Cześć, Rybko, zmykam :-).

Do widzenia, Takkatamsobie :-)

Ryba jest od zawsze sama, kiedyś nawet napisała, że już włosy jej się przerzedziły na skutek upływu lat.

ych ja mam taką przykrą ceche,ze gdy ktos zaczyna odwzajemniac me uczucie to mnie odpychac zaczyna..:O to jest poworne, nagle tak mnie zniecheca ta osoba,mimo,ze moze byc naprawdw w porzadku... po prostu boje sie zranienia podswiadomie i stad to...mlody wiek nie ma nic do rzeczy tu.

Ryba nie ma męża czy narzeczonego, ale czy to oznacza, że jest sama?. :-P Dziewicą była ponad 28 lat życia. Włosy ma coraz bardziej przerzedzone. :-P Cześć, Pseudonim. Moja poczta chyba znów nie działa. Życzcie mi malo wody w kajaku! :D

No popatrz, popatrz, Ryba, jak się to w życiu człowiekowi zmienia... Jeszcze tydzień temu szloch z podowdu braku narzeczonego oraz męża. A kilka dni temu radość duszy, związana z usłysznaną deklaracją "kocham cię"...

Nadal nie mam męża, ani narzeczonego. :-P A deklaracje uczuć... no... teges... ech... :-)

Nie \"deklaracje\". Raczej wyznanie(a).

Marudzisz, Ryba, jak zwykle. To staje się już nieco nudne. Ile razy Ci wkładałem w głowę, że należy z P. porozmawiać szczerze o najgłebszych uczuciach? i co? Nie miałem racji? Nie pomogło? Nie zaradziło? Trzeba rozmawiać dalej, a wnet się okaże, czy P. zostanie Twoim narzeczonym a potem mężem. Jednego ode mnie, Ryba, jednak nie oczekuj. Nie mam zamiaru za P. robić i wychowywać Waszych dzieci...

Nie marudzę. :-) Precyzuję. :-P Nie bój się, nie mam względem Ciebie oczekiwań takich, o których tutaj piszesz. Możesz spać spokojnie.

cipka Cię swędzi?

Nie, nie ma powodu. Zdrowa jest.

A kto tutaj, Ryba, mówi o strachu? Gwoli ścisłości, to Ty nie odmówiłaś mi spotkania na IV peronie dworca kolejowego Warszawa Centralna. Pamiętasz?

Nie tylko wtedy, nie tylko tam.Akurat to był ten jeden raz, kiedy naprawdę nie mogłam z przyczyn niezależnych całkiem ode mnie. Aktualnie - jak dobrze wiesz, przeszło mi. Ale możesz mi czas przeszły wypominać do woli. :-P

Mogłaś. Wyraźnie napisałem, że może to być każdy inny dzień i pora, oraz każdy inny, choćby dwudziesty ósmy peron Warszawy Centralnej. Mogłaś, ale nie chciałaś. NIe chciałaś, ponieważ stchórzyłaś, Rybko.

Wtedy nie mogłam. O innych porach ówczesnego czasu nie chciałam. Ze strachu też, ale nie tylko, a nawet nie przede wszystkim. To wszystko czas przeszły, ale Ty chyba lubisz pławić się w przeszłości?...

Już nie. Szło mi jedynie o ustalenie i wyjawienie faktów, Ryba. Ówczesne Twoje wyjaśnienia były po prostu podejrzane, zatem niezbyt wiarygodne.

Ale czy to ma czemuś służyć?

Owszem, Ryba, służyć prawdzie. Mało co gorszego między ludźmi jak jakieś niedomówienia lub wręcz łgarstwa wprost. Tak sobie myślę.

Czy mam to rozumieć jako zarzut wręcz kłamstwa??

Nie.

To dobrze. Pogubiłam się w Twoim rozumowaniu. Ale nie szkodzi. W ramach \"odstresowania\" rozbiorę telefon komórkowy i pójdę po migdały w czekoladzie.

No tak, a jakby nie było czejkolady w migdałach albo migdałów w czekoladzie, po które należy właśne pójść, to pozostaje jeszcze usprawiedliwający kobietę słynny globus...

W ramach umartwiania poprzestałam na wstrętnej kawie z automatu. Globus nie jest mi do niczego potrzebny.

Czyżbyś, Ryba, nie była kobietą? Prwadziwa kobieta nigdy nie pozbywa się instytucji globusa świadomie... Tak, na wsijakij pażarnyj słuczaj - jak mawiają mieszkańcy Rzymu nr 3.

Najwyraźniej jestem mało kobieca. Na dodatek głowa mnie nigdy nie boli (zapewne na skutek wrodzonego niskiego ciśnienia). :-P

Poza tym, chciałem zawiadomić, że z niniejszą chwilą "zakańczam" na dzień dzisiejszy moją ulubiona zabawę, czyli nabijanie w butlę. Udaję się zaraz z garczkiem specjalnie zamacerowanych polędwiczek, boczków oraz swojskich kiełbasek do miejscowości Godki, gdzie w towarzystwie Kazińskiego oraz jej narzeczonej, czyli Śródziemnomorskiej Dziewczyny, poddam miąsa obróbce termicznej, a następnie spożyję z dużym zadowoleniem, jako że dzisiaj jestem jeszcze przed śniadaniem. Do widzenia.

Smacznego.

Dziękuję. Udało się pierwszorzędnie. Z braku odpowiedniego urządzenia, mięso się zapiekało w taczkach budowlanych, na kratce położonej na dwóch cegłach. :-) Kaziński mało jeść nie potrafi... Na koniec, zostałem pożegnany walcem na dwie tuby! Walc słyszalny był zapewne w całej Gminie Jonkowo. W samych Godkach roszczekały się wszelkie psy, ptaki ze strachem podrywały do lotu, byle szybciej i byle dalej, a krowy w sposób nagły odmówiły wieczornej laktacji. Miałem przeświadczenie, że biorę udział w czymś wielkim.

Cieszę się niezmiernie, że się udało. Miłego dnia!