Pieniadze nigdy nie były dla mnie wazne.Może czas to zmienic?

Jestem przyzwyczajona do skromnego zycia, nie mam ani duzych wymagań ani zbyt wielkich oczekiwń i zawsze tak było. Taki minimalizm..Może czas to zmienic?

podejrzewam , ze rodziny na utrzymaniu jeszcze nie masz ?

Mam. I sama jestem na utrzymaniu, niestety.

zupelnie jak ja, moglabym nic sobie nie kupowac tylko rachunki oplacac:P

czy taka oszczędnosć to u nas zaleta czy wada?

mnie się wydaje , ze im więcej sie ma pieniedzy , tym bardziej rosną potrzeby

oj masz racje jajcara

nie wiem, dobre jest to ze moglibysmy "przetrwac w kazdych warunkach" niezaleznie od posiadanego "kapitału", ale z drugiej strony takie podejscie do sprawy moze spowodowac zmniejszenie ambicji zyciowych. Wiec w zasadzie to ani jedno ani drugie i oba zarazem;]

właśnie to zmniejszenie ambicji mnie niepokoi, bo wszyscy wokoło maja jeden temat - pieniadze. Jeszcze trochę i nie będzie normalnych tematów do rozmowy, tylko kasa.

w sumie to jeszcze zalezy od tego co kieruje takim podejsciem do zycia, bo jesli zwykłe skąpstwo to wtedy jak nie sobie zatrujesz tym zycie najblizszym i uzlaeznionym finansowo od ciebie, a jesli po prostu umiesz zaszalec i czasem nie zalujesz na "rozrzutnosc" ale po prostu ogolnie tego nie robisz bo nie czujesz takiego przymusu to raczej ok

Tu nie chodzi o to, zeby gadac tylko o kasie. Chodzi o to, ze cos z Toba jest nie tak, skoro przyjmujesz, ze nie potrzebujesz pieniedzy. Kazdy, kto siebei kocha chcialby dla siebie jak najlepiej. Jesli mozesz jezdzic lepszym samochodem, mieszkac w wiekszym domu, jesc smaczne potrawy to dlaczego nei masz tego dla siebie robic?

mnie niepokoi to ze wszyscy z gory zakladaja iz powinienes byc nastawiony na jak najwieksze zarobki i musisz dazyc do tego nawet kosztem wlasneo szczescia, tylko i wylacznie dla faktu posiadania stanowiska i bycia uznawanego za kogos pracowitego. Przeciez to nie o to zupelnie w pracy chodzi ale o przyjemność i pasję! A ludzie dosłownie wprowadzają się w jakiś obłęd. No, jesli czujesz sie na sile podjac jakas bardzo odpowiedzialna i zarazem dobrze platna prace to naprawdę świetnie, ale nic na siłę!

Pesłdo_Nim- wlasnie sam sobie odpowiedziales zdaniem "Kazdy, kto siebei kocha chcialby dla siebie jak najlepiej.". Jesli mam mozliwosc dobrych zarobkow a przy tym wiem ze prace polubie to ok, ale jesli mam to robic kosztem np. rodziny, bo bedac ciagle w rozjazdach nie bede mogla poswiecic czasu wlasnych dzieciom, albo kosztem swojego zdrowia bo wiem ze taka praca jest ponad mnie pomimo ze teoretycznie moglabym ja wykonywac gdyz mam np. kwalifikacje, to to jest wlasnie zamch na swoje szczęście

takie ograniczanie swoich potrzeb to jak ograniczanie rzeczywistości w której się egzystuje, można to też przenosić na inne osoby (ja nie potrzebuję, moje dzieci więc też nie), no i przerzucać ciężar odpowiedzialności za siebie (bo w końcu wiele się nie potrzebuje) na kogoś innego ot, strata potencjału i życia a w praktyce wołanie "zadbajcie o mnie (bo samej mi się nie chce)!"

ja mam ... ale ona nie pisze, ze nie robi tego przez rodzine, tylko robi tego przez wlasna psychike. A ten brak wysokich wymagan prawdopodobnie wyksztalcil sie podczas wychowania, zapewne rodzice jej nie uswiadomili, ze moze wszystko osiagnac i tak juz zostalo :(