nie wiem, co robic...

wszystko mi sie wali... coraz bardziej gubie sie w tym swiecie, coraz mniej rozumiem ludzi, ktorzy mnie otaczaja, ten galop i huk... zatracam wlasna osobowosc, przylapuje sie na tym, ze robie zwykle to, co trzeba robic, co chca inni, a nie ja chcialabym robic... nie wiem, po co zyje... przestaje chciec zyc...

super.... wszyscy jestescie szczesliwi.... jestem chora chyba...

świat podąża w złym kierunku.... tu nie powinno tak być, że ludziom odechciewa się żyć... a tak jest... rozumiem Cię w pełni

Ja niestety też. Czuję się ostatnio jak robot spełniający tylko prośby innych i obowiązki :( Trzeba będzie wybrać się do psychiatry chyba :(

koleżanki :) deprim i dużo radosnego seksu

zagubione w dżungli współczesnego świata, ble, ble, ble...banał.

Tak jest niestety. Moj kuzyn ma obecnie na gg opis pasujacy do Twojego nastroju: Demokracja: mówisz co chcesz, robisz co ci każą ;) To samo mozna powiedziec o zyciu. Jestesmy zalezni od wielu osob i tak jak mozesz sobie myslec o innych co Ci sie tylko podoba, to na pewno 80% z tych przemyslen nigdy im nie powiesz prosto w twarz;)

ale powinnaś/nieneś być odpowiedzialny za swoje słowa. Osoby, które tu piszą mogą być w depresji i takie słowa mogą im tylko zaszkodzić! Widać, że absolutnie nie znasz się na psychice ludzkiej!!!!

hahaha deprim :P kurwa skad sie tacy ludzie biorą ? :) tego pierwszego mi nie potrzeba, bo nie... a 2gie mam ;]

Niektorzy wlansie maja zlota rade na wszystko \"Wez deprim\", \"Pomasturbuj sie troche\", itd:D;) Trzeba wybaczyc takim ludziom, ktorym obce sa przemyslenia natury psychologicznej;) Niektorzy mysla tylko o tym czy zolty sweter pasuje do zielonej spodnicy a czy tipsy zelowe sa lepsze niz akrylowe

dziekuje tym, ktorzy mnie rozumieja... ciezko mi. tak chyba jeszcze nie bylo, choc juz dwa razy przez depresje przechodzilam i wiem, co to znaczy byc na 'dnie'... czuje sie jak automat :( mieszkam w duzym miescie, pelno ludzi, samochodow. chory ped (dzis jakis facet mnie prawie rozdeptal nie zauwazajac na swojej drodze...), wszedzie glosno, wszystko sie swieci, kolorowe - daje po oczach...... czuje sie chora w tym swiecie - conajmniej, jakbym nacpala sie czegos, choc nie cpam :/ czuje sie taka mala i... samotna w tym.......... choc mam rodzicow i rodzenstwo.... i meza, ktory mnie kocha........ :( nie chce dalej tak zyc...

nie potrafie odnalezc autorytetow w srodowisku, w ktorym sie obracam, wciaz zawodze sie na ludziach, ktorym zaufalam.... kazdy dba o wlasny interes... znajomych mam wtedy, gdy to oni maja ochote BYC dla mnie, najczesciej wtedy, jak jestem im do czegos potrzebna... koncze studia, ktorych wartosc - niestety - bardzo przeliczylam... nie wiem, czy skoncze je, nie widze sensu w tym... nie chce pracowac w tym zawodzie, bo... marze o pozostaniu czlowiekiem, przede wszystkim..... a w tym zawodzie nie ma na to miejsca.... rodzina.... przez nerwy zwiazane z codziennoscia, mam klopoty ze zdrowiem, stres mnie wykancza i... nie daje zajsc w upragniona ciaze.... :( po co zyc dalej?.... jesli zyc, jak zyc dalej?.....