moge troche pomarudzic?czuje sie nieakceptowana w spoleczenstwie

cholera niby wszystko jets ok, ale nie do konca, nie wiem czy ja sobie to wymyslam, czy co..jak przebywam z ludzmi to nie lubie ciagle gadac ale z drugiej strony wiem, ze tacy ludzie sa lubiani, otwarci, rozmowni, ktorzy daja sie poznac, niby przebywam z ludzmi ale jak jestem z nimi a dlugo to chce mi sie do domu..boje sie, ze moglabym tak sie maxymalnie odizolowac, czego nie chce.to dziwne ale jestem rozdarta miedzt 2 swiatami z jednej strony lgne do ludzi ale z drugiej uciekam od nich.ciezko mi to wytlumaczyc..chce byc normalna ja pierdziele.dobra skonczylam, pa

mam to samo, chociaż nie wiem czy z tych samych powodów mam naturę samotniczą i lubię być sam ze sobą trochę się lękam ludzi, ich potencjalnej ingerencji w moje sprawy i tego jak mnie ocenią większość osób po prostu mnie nudzi ergo intensywne życie towarzskie to nie dla mnie, bo mimo dobrej zabawy mam pewien limit i powyżej już tracę zainteresowanie w ten sposób trudno mi utrzymać z jakąś grupą towarzyską stały kontakt, ja nie przychodzę, oni o mnie zapominają ciekawe jednak, że w grupie, nie jestem nieśmiały, raczej lubiany i rozmowny, skłonny do żartów i wygłupów co jak ulał pasuje do nastroju imprezowego mimo to jednak bawi mnie to na krótko wydaje mi się, że ważne aby spotkać odpowiednie osoby z którymi chcemy utrzymywac kontakt, i którzy zrozumieją, że my się nie nadajemy na imprezy w każdy piątek i sobotę...

mam tak samo. nie potrafie/ nie lubie gadac z ludzmi o jakichs totalnych pierdolach, podtrzymujac rozmowe na sile. zeby dobrze mi sie z kims gadalo musze albo natychmiast zlapac z ta osoba swietny kontakt, albo troche sie poprzygladac, troche poobserwowac, poznac i dopiero wtedy jestem w stanie sie otworzyc na tyle, zeby moc normalnie pogadac. wszyscy moi najlepsi znajomi to ludzie, ktorych poznalam w podstawowce, ewentualnie w liceum. na studiach sa moze ze 2 osoby, z ktorymi moglabym bez obaw pojsc na piwo. rada jest jedna - trzeba polubic siebie, w calosci - razem z samotniczym trybem zycia, razem z lekka mrukowatoscia i brakiem umiejetnosci prowadzenia lekkiej i milej konwersacji. trudno, taki charakter - co robic. mozna zwalic na tajemniczosc ;)

teraz taka moda ze wszyscy maja byc glosni itp.rozumiem sama lubie otwartych ludzi, ale kurde wkurzylam sie ostatanio jak jedna dziewczyna caly czas sie mnie pytala czemu nic nie mowie, a odzywalam sie moze nie jakos super czesto ale nie milczalam clay czas..nie potrzebuje clay czas paplac.a problemem u mnie jets to, ze moze nie chce zaakceptowac i powiedziec na glos, ze taka wlasnie jestem tylko na sile wmawiam sobie cechy ktorych nie posiadam, ktore sa pozadane w dziesiejszych czasach.. u mnie wszystko zalezy od dnia, czasem mam z kims ochote pogadac czasem mam ochote po prosto pomilczec a ludzie chca gadac gadac, rozumiem w sumie ich..bo poprzez rozmowe mozna sie poznac..eh chyba jestem wysrodkowana i taka i taka;)