Czy czesto zastanawiacie sie nad sensem zycia?

Ja caly czas, to jest jakas obsesja, gdziekolwiek jestem, cokolwiek robie, wszystko postrzegam jakos w glebszym kontekscie, ciagle mysli i pytania jak to wszystko mozliwe i jakie to ogromne i nieodgadnione i skomlikowane - taki czlowiek na przyklad, od paznokcia, poprzez pluca, enzymy i mitochondria w komorkach, nie wspominajac o mozgu. Nie potrafie skupic sie na pierdolach tego swiata, tylko wszystko postrzegam przez wielki cud istnienia. I wiecie co? UWIELBIAM TO!

mam tak zawsze i tez to uwielbiam, kiedys mialam ostra depresje i tak szczerze..czasem mi jej brakuje

za często, do tego stopnia że sens ten straciłam

Mysle ze pytanie o sens zycia, o powod egzystencji zadaje sobie kazdy u kogo w najmniejszym stopniu rozwinela sie samoswiadomosc. Pytanie kim jestem i jakie jest moje miejsce we wszechswiecie jest o tyle wazne, ze czlowiek jest z natury osoba nastawiona na cel, poszukuje uzasadnienia dla swojego zachowania i celowosci swojego istnienia.

Ja bardzo czesto ! Zwlaszcza gdy sobie troche wypije...wowczas wszystko wydaje mi sie miec jakis sens. nie mowiac o tym jak sie zjaram:)

badz depresja zalezy ile czasu na to poswieca

ale sa ludzie ktorzy za duzo nie mysle, nie zastanawiaja sie...tak sobie gownianie zyja bez sensu

tacy którzy się nie zastanawiają żyją chyba szczęśśliwiej,za dużo myśleć też nie jest dobrze.

ja nie mam przez to depresji, bywa to czasem radosne, ale troche utrudnia codzienne kontakty z ludzmi, kiedy oni chca rozmawiac \"o pogodzie\", a u mnie w glowie jakies potezne mysli o wzbijaniu sie wpowietrze i o krwi w moich zylach, co jak wolna rzeka, eeech...

bardzo czesto:O chyba za często......bo doszłam do wniosku, że życie nie ma sensu.

utrudnia..to fakt lapie czasem taki stan ze siedze sama po pare godzin dziennie i mysle sobie

duzo mysli nad sensem zycia to mozna sie załamac:-(

jaki to zycie ma sens? no jaki ?

no własnie nie ma.......

no wlasnie taki ma sens, zeby sie nim zadziwic, to i nic wiecej.

ilekroc sie zastanawiam nad sensem życia wogole - tylekroc w momencie usypiam.

Wierze w zmiennosc losu, w jego wplyw na zycie czlowieka, w cos, co nazywamy szczesciem, powodzeniem, przeznaczeniem etc... Jednak rozmyslanie nad takimi sprawami odrywa mnie od zycia codziennego, chodze jak w amoku a to nie przynosi mi korzysci

Słyszałam że większość ludzi nie myśli o sensie życia, a Ci co rozmyslala sa potencjalnymi paxcjentami szpitala psyciatrycznego cos w tym jest, bo mozna zwariowac jak sie zacznie czlwoiek w siebie wglebiac i dobrze Endriu napisal, ze ludzie nie myslacy sa szczesliwi, zyja po to zeby pracowac, zarabiac, mysla o mezu, dzieciach, przyziemnych sprawach

a ja lubie te stany myslenia

tak, ale to nie jest sprawa swiadomego wyboru -myslec czy nie myslec, to przychodzi samo i jak sie zacznie to juz leci bez konca, jedna mysl za druga, wybujala wyobraznia, poczucie wolnosci, zaden maz, praca i dom nie zastapi tego odczucia...

ladacznica - wydaje mi sie, ze rozumujemy/odczuwamy podobnie

jednostka chorobowa, natretne mysli?

Dlatego najlepiej nie byc wrazliwym, nie rozmyslac, bo mozna pod samochod pasc, przejechac na czerwonym, spieprzyc wazne sprawy

a jakie to sa te ważne sprawy?

chyba tak czesto sie wylaczam z zycia codziennego choc nie powinnam...maz, dziecko.. uwielbiam siedziec sama w domu i sluchac muzyki wtedy nie ma nic, nic sie nie liczy..

bezsensu i lepiej sie w to niewgłebiac. Szkotka

http://www.youtube.com/watch?v=Vm0pXaAtVtY&NR=1

pomarańcza ja nie umiem o tym nie mysleć...po prostu sie nie da.

devil: a mieszkanie kto posprząta? a w szkole jedynki krzyczą! a ty pierdolisz wciąż o sensie życia... ech dziecię, weź podręcznik, idź się radośnie poucz matmy

Widzicie- Ja bardzo duzo mysle, do tego stopnia ze takie sprawy przyziemne w ogole stracily wiekszy sens dla mnie i jest to utrapieniem dla bliskich mnie otaczajacych