Stara miłość / przyjaźń nie rdzewieje? A może jednak...

Witajcie! Chciałabym się poradzić... 8 lat temu, przez pół roku byłam związana z pewnym mężczyzną. Po rozstaniu zostaliśmy przyjaciółmi. Przez ostatnie lata oboje przechodziliśmy przez różne miłosne burze - każdy swoje, ale byliśmy w stałym kontakcie, nieregularnym, ale jednak. Dużo rozmawialiśmy, zwierzaliśmy się sobie, pocieszaliśmy się nawzajem i udzielaliśmy sobie rad. W zeszłym roku pomógł mi po uwolnieniu się z toksycznego związku. Od tamtej pory jestem sama, ale kontak z Nim się przez ten czas trochę zacieśnił. Tzn. częściej się ze sobą kontaktujemy, widujemy, nawet niedawno razem wyjechaliśmy na kilka dni. I tu zaczyna się problem. Bo ja coraz bardziej przywiązuję się na nowo do Niego. A tymczasem on traktuje ten kontakt raczej niezobowiązująco. Mówił mi co prawda wiele miłych rzeczy, o tym jaka jestem dla niego wyjątkowa. O mały włos nie wylądowaliśmy kilka miesięcy temu w łóżku, ale powstrzymałam siebie i jego. Teraz znajomość jest w 100% platoniczna, a jego kontakt ze mną coraz bardziej sporadyczny. Wybaczcie ten chaos w opisie sytuacji, ale odpowiada on chaosowi, jaki mam teraz w głowie. Tęsknię za nim, czekam na kontakt, czasem odzywam się sama, ale gdy wyczuwam z jego strony brak entujazmu, odsuwam się. I tak w kółko. Nie wiem co robić. Co o tym sądzić. Jakie mamy szanse na powrót so siebie? Czy w ogóle jakieś jeszcze są? Sama już nie wiem... Nie ulega wątpliwości, że lubimy się, dobrze rozumiemy i pewnie, gdybym miała odwagę z nim szczerze porozmawiać, wszystko by się wyjaśniło - wóz, albo przewóz. Problem w tym, że nie mam odwagi. Taki skutek uboczny tego, że mi na nim zależy... PLS HELP!!!

ja mam ta sama sytuacje moj byly jest w mojej paczce, ma do mnie miete nawet pare razy wyskakiwal do mnie z jakims tekstem, ale ja nie bylam zaiteresowana bo...wiem ze juz nic by z tego nie bylo takze mysle ze ten nagly naplyw pozytywnych emocji jest chwilowy, minie...nie pakuj sie w nic skoro raz nie wyszlo nie wyjdzie juz raczej

My zawsze byliśmy sobie bliscy, ale jakoś nie potrafiliśmy poskładać się w całość... :-( Zawsze coś nas do siebie ciągnęło i gdybym nie miała klapek na oczach, będąc w moim ostatnim związku, pewnie rzuciłabym wszystko i pobiegła do Niego. Bo to wspaniały facet. Prawdopodobnie najwspanialszy, jakiego znam. Ale tego nie zrobiłam, bo chciałam być lojalna. A teraz... czuję się jak zakochana nastolatka ;-)