tak powaznie pytam czy sa tutaj niedoszli samobojcy...??

jesli tak too ile lat miałyscie/mieliscie,co was do tego skłoniło...jak to wszystko wygladało,jak sie skonczyło...

ja dawno temu nad tym rozmyślałam, ale żaden mój pomysł na wrobienie tego nie wydawał mi się w 100% skuteczny. bałam się że coś pójdzie nie tak i jeszcze zostanę kaleką, a to byłoby najgorsze co mogłoby mnie spotkać.

chyba jest tu wielu, bo juz nie raz widzialam topiki, ale dla mnie to bylo raczej jak wolanie o pomoc, bo jesli chcialby ktos to zrobic naprawde to nie informowalby wszystkich dookola o swoim zamiarze

witam... chcecie? to wam opowiem: wszystko zaczelo sie gdy bylam mala dziewczynko: problemy w domu, alkoholizm ojca i odolnie cala szara rzeczywistosc. Z czasem zaczelam sie ciac( sznytki byly i w sumnie sa dalej moim utrapieniem, a zyletka najblizsza mi przyjaciolka). Probowalam sie zabic jakis rok temu, duzo nie brakowalo... wiecie wystarczyla mi jedna klotnia i juz... wzielam cztery opakowania tabletek zaopilam spora iloscia wodki i ... co dziwne poszkam jeszcze o wlasnych silach pozegnac sie z kumpela, ktora cenilam sobie i nadal cenie. Wszystko byloby ok ale jednak cos poszko nie tak... matka zauwazyla ze zniknely leki( silne antydepresanty, po trzydziesci wpaczce) i wtedy ten caly szum... nie pozwolili mi umrzec..... a dlaczedo??? sama nie wiem... zrobie to znowu gdy ptzrstane bac sie smierci.. bo ostatnim razem strasznie sie jej przestraszylam..,