A mialo byc tak pieknie...

Mam 25 lat. Moja historia wydaje sie z poczatku byc nielogicznie NIE poukladanym chaosem. Zaczne od poczatku. 2 lata temu wyjechalam z Polski na "tulaczke" do USA. Przez 2 lata spotykalam sie z cudowny facetem, z ktorym planowalam wspolna przyszlosc. Pech albo kto woli los tak chcial ze i ja i on wyjezdzalismy w tym samym czasie, na zarobek za granice , tylko w inne strony. Ja dostalam wize, wiec chcialam sprobowac czegos nowego. On jako zolnierz zawodowy musial wyjechac na misje do Iraku. Obiecal ze po powrocie przyjedzie do mnie do stanow, tylko na troszke zeby tylko zobaczyc jak jest, a w razie czego zostac juz tu ze mna na stale. Jednak dzien przed wyjazdami (odjezdzalismy w te same dni (19 lipiec) on oznajmil mi ze nie przyjedzie, a ja pobedac tu 6 miesiecy (bo tak przewaznie daja wize w usa)wroce do niego. Upieralam sie,ze nie stanie sie tak jak on chce, bo tak szczerze nie mialam do czego wracac(przerwane studia, zwolnienie z pracy, i dom rodzinny, w ktorym panowal, tylko krzyk i obwinianie siebie nawzajem). Prosilam, blagalam...nic nie dalo. Dlatego jechalam z rozdartym sercem i miloscia ktorej nastapil kres. Dlatego gdy pojawil sie inny nie opieralam sie zbyt dlugo. Brakowalo mi tutaj przyjaciela, a Grzes (ten drugi) dal mi przyjazn. Po 3 miesiacach zamieszkalismy razem. Ten pierwszy ("zielony") dzwonil do mnie dosc czesto. Bedac w Iraku nie bylo dnia zeby nie przyslal mi emaila, czy nie zadzwonil. Upewnial ze mnie kocha i czeka na mnie. Nie powiedzialam mu tak szybko ze jestem z innym, ale po jakims roku gdy tamtem mi sie oswiadczyl, powiedzialam prawde. myslalam, ze da mi spokoj, zebym wreszcie mogla o nim zapomniec, ukladac sobie zycie z Grzesiem, ale nie!! Wciaz dawal mi o sobie znac, i tylko czekal zeby byla jakas potyczka miedzy nami. Rok pozniej, (czyli teraz) zaszlam w ciaze i wzielismy malutki slub cywilny. "Zielony"troszke sie uspokoil,ale za to ja nie moge poradzic sobie z tym wszystkim. A mianowice to, ze gdy poznalam Grzesia obdarzylam go tylko uczuciem przyjacielskim, nigdy nie miloscia!! Myslalam,ze tak sie stanie...Bo czasami milosc przychodzi z czasem.Ale nie...Ja wciaz kocham Zielonego...i nigdy nie przestalam...Wiem, jest teraz za pozno, zeby cokolwiek zrobic, odwoloc itp. Ale moje zycie leglo w gruzach, bo nie wyszlam za maz z milosci... kocham moje dzieciatko jeszcze nie narodzone, i jest to fantastyczny stan, czuc w sobie malutka istotke, ale tak bardzo bym chciala zeby to malenstwo bylo tamtego...jestem w rozpaczy, bo milosc i serce moje zostalo w Polsce, przy innym. Zmarnowalam swoje zycie i szczescie...

wiesz wspolczuje ci...rzeczywiscie zwalilas sobie zycie. Ale tez i wspolczuje twojemu...obenemu partnerowi... Obys tylko urodzila zrowe dziecko, i zakochala sie w nim bez pamiecie. Milosc moze rzeczywiscie przyjdzie z czasem... pozwol \"pogrzebac\"mysli o tamtym..i pozwolic mu zyc swoim zycie...i tobie tego samego zycze. Pozdro :)

http://tiny.pl/xg1n

oj głupia ty głupia ty :o

A moze wroc do kraju spotkaj sie z tamtym, wskocz mu do lozka i wcisniij mu kit ze to jego dziecko? a tak na powaznie-zamiast sie uzalac nad soba przekaz ta cala milosc swojemu mezowi...

Ale chwileczke, nie rozumiem czegos.... Dlaczego niby jestem glupia...Chcialam zeby tamten przyjechal do mnie, chcialam ulozyc sobie zycie z tamtym,to on mnie odrzucial, bo wiedzial ze ni mam po co wrcac do kraju. Obiecywal ze przyejedzie, a pozniej nic... To moje serce jest glupie...rozum jednak mowi co innego...chcialam dac mu wszystko, nie chcial...dalam innemu-tylko ze bez tego serca. Ale jak ja teraz bede zyla? malzenstwo bez milosci???:(

rzeczywiscie treudna sytuacja..moze jeszcze nie jest wszystko stracone..macie tylko slub cywilny :)

Tak, ale nie chce byc rozwodka z dzieckiem...:( no trudno, nawarzylam sobie piwa to bede musiala go sama wypic

oj nie mów tak....zycie roznie sie uklada...

a z tymi Grzesiami to samo utrapienie :)

hehe ...:) dzieki za pocieszenie :) a z mundurowymi podobno tez ciezkie zycie :)

cieżkie...ale wiesz jak miedzy wami jest prawdziwa milosc to kiedyś znów bedziecie razem..to nie jest stracone..tylko oboje musicie do tego darzyć :*

Wiem... On na razie sporadycznie sie do mnie oddzywa...Dowiedzial sie ze wzielam slub, ale nic nie wie o ciazy :( zadko teraz mam z nim kontakt...wogole bym chciala,zeby juz zapomniec, ale chyba nie dam rady, bo boje sie ze bede szukac jakiegos kontaktu...