Do dziewczyn planujących dzidziusia i tych, które zostały już matkami

Od paru miesięcy przygotowywuję się do ciąży (tzn. wizyty u lekarzy, kwas foliowy i takie tam). Z jednej strony bardzo chciałabym mieć już dziecko, ale z drugiej mam straszne wątpliwości czy dam sobie z tym wszystkim radę. Boję się, że nie podołam i będę kiepską matką. Wiem, że to egoistyczne, ale boję się też, że dziecko całkiem zmieni moje życie, że ugrzęznę w pieluchach z podpuchniętymi oczami z niewyspania i dopadnie mnie depresja poporodowa. Proszę podzielcie się ze mną dziewczyny czy wy też miałyście wątpliwości przed zajściem w ciążę, bo może to ja nie jestem jeszcze gotowa na dzieciaka, a może to normalny strach przed nieznanym. Z góry wam dziękuję i pozdrawiam

Myślę, ze jeśli nie wszystkie to na pewno większość z mam miała takie wątpliwosci jak Ty. Dziecko rzeczywiście wszystko zmienia, ale wcale nie na gorsze. Na początku zwykle jest ciężko, ale to mija. Oprócz przygotowań do ciąży, warto też przygotowywać męża/partnera na to, że będziesz potrzebowała pomocy. A już samo to, że martwisz się czy będziesz dobrą mamą znaczy, że nią będziesz:-) Głowa do góry i powodzenia!

Wielkie dzięki Mallinka za słowa otuchy

Myśle ze kazda z nas miewa takie wątpliwosci. Ja zawsze chcialam miec dziecko, nie myslalam czy bede dobra matka...zaszlam w ciąze dosc niespodziewanie, po prostu nie planowalam akurat;) Po urodzeniu synka bylo róznie, wpadlam w depresje(bo niestey lezalam bardzo dlugo w szpitalu w okresie świat Bozego Narodzenia i Nowey rok:( Ale po powrocie do domu, pomoc bliskich...Moj maz duzo mi pomagal i pomaga, czasami jak jestem zmeczona on zostaje z Malym a ja chwile odpoczywam:) Duzo daje pomoc bliskich. A momenty sa rozne wiadomo jak to w życiu...ale jak patrze na mojego synka i mysle jakie mnie spotkało OGROMNE SZCZESCIE!!!!!!!! Myśle ze bedziesz najwspanialsza mama dla swojego dziecka!!!

Chyba każda z nas miala takie dylematy. Ja również zastanawialam sie czy bedę dobra mamą ale jak juz bylam w ciąży, ponieważ w ciążę zaszłam wsześniej niz planowałam, ale w ogole tego nie załuję. Początki są trudne - nie da się ukryć - trzeba się dostosować do potrzeb dziecka. Pomoc męża i rodziny jest bardzo przydatna. Nawet jak będziesz padala na pysk ze zmęczenia czy miała jakieś dołki to uśmiech twojego maleństwa jest w stanie wszystko pokonać :) Moj synek ma w tej chwili 13 miesięcy i jest moim największym skarbem i nie cofnęłabym nigdy czasu żeby cokolwiek zmienić. Dziecko zmienia nasze cale dotychczasowe życie, ale to nie jest powiedziane że przez dziecko mamy rezygnować z przyjemności np takich jak wyskoczenie ze znajomymi do pubu czy z mężem do kina. Jeśli jest babcia która przypilnuje maleństa to jak najbardziej zachęcam. Nie można rezygnować ze wszystkiego :) Ja bardzo kocham swojego synka ale też czasami potzrebujemy gdzieś wyjść sami - wtedy moja mama z nim zostaje a my sie relaksujemy i milo spedzamy czas. Życzę owocnych staranek i na pewno będziesz dobrą mamą a nawet bym powiedziala że wspaniałą :):):)