PYTANIE SKIEROWANE DO MAM

nie wiem czemu,ale czesto mysle o tym co by sie ze mna dzialo jakby moja córeczka umarla(tfu,tfu,wypluc). mam tak szczegolnie,gdy slysze o porwaniach,albo smierci dzieci.ostatnio czytalam o smierci lozeczkowej i zaczelam myslec o mojej corci i sie rozpłakałam.ale za chcwile sie opanowalam,bo powiedzialam sobie ze to tylko moje chore filmy.wiem ze bym wylądowala w wariatkowie albo sama bym sie zabila gdyby mojej niuni cos sie stalo. czy wy tez sie martwicie i niepotrzebnie sobie wyobrazacie tak okropne rzeczy? tylko prosze bez zbednych komentarzy "madrych" ludzi na tym forum

Mam dokladnie tak jak ty. Wiec nie jestes sama, zreszta moje kolezanki ktore maja dzieci tez miewaja takie glupie mysli.

Ja też tak mam, ale ponoć to charakterystyczne dla matek.... martwią się o dziecko całe życie myślałam, że mi przejdzie, jak córka podrośnie, ale gdzie tam :(

Już myślałam że tylko ja tak mam, Nieraz nachodzą mnie takie myśli i muszę się mocno klepnąć\" żeby nie rozpłakać się na dobre. to straszne uczucie ale chyba wynika z bezgranicznej miłości do naszych skarbów

ja tak nie mam ale w zamierzchłej przeszłości miałam

ja tez tak mam

jejku, ja też tak ma!!! a myślałam, ze tylko ja i ze jestem nienormalna

a mnie bardzo czesto staje przed oczami obraz co by bylo jakbym spadla ze schodow niosac malego!!!!cholerne schody...a mam takie domu z piwnicy na parter z parteru na pitreo i jeszcze jedne na strych i pokonuje je z malym kilkadziesiat razy dziennie...schizy juz czasem dostaje

no,a ja mam 3 pietra do pokonania a najgorsze jak mam zakupy,to musze dzwigac niezle ciezary z nia na rekach.czasem tez jak z niunia patrze przez okno,to pozniej sobie wyobrazam ze mogla mi spasc(choc to niemozliwe,bo ja tule z calych sil i nie wychylam sie z nia)a z 3 gdyby spadla to...nie,wole nie myslec o tym.

tez tak mam...

wiec sie nie denerwuj:) a juz zwlaszcza jesli chodzi o smierc lozeczkowa;) Niektore mamy caly czas stoja nad dziecmi i trzymaja palcec kolo nosa sprawdzajac czy oddycha:) Nie martw sie

Zawsze jak oglądam film, w którym porwano dziecko lub dziecku stało się coś strasznego, to płaczę. Chcąc nie chcąc wyobrażam siebie w sytuacji rodziców a potem nie mogę spać całą noc, bo męczą mnie durne myśli, że mojemu synkowi też może się przydarzyć coś takiego. A potem sobie obiecuję że nigdy więcej takiego filmu...czyli do następnego razu. Jak widać jesteśmy matkami z wyobraźnią. Ale to pewnie pozwoli nam na zwiększenie bezpieczeństwa naszych dzieci. pozdrowienia:)

no proszę a ja myślałam że jestem jakaś nie normalna bo mam tak samo, cieszę się że ktoś rozpoczął ten temat, bo przynajmniej wiem że takie zachowanie jest normalne

No to mnie pocieszyłyście, bo ja też tak mam. Myślałam, że coś że mną nie tak. Choc ja raczej nie obawiam się porwania tylko chorób. Może dlatego, ze córka znajomych w wieku 2 lat zachorowała na białaczkę.

ja tez tak mam

staram sie tak nie myśleć.Trzeba myśleć pozytywnie .Przez złe myślenie to owo ZŁO sprowadzamy na siebie.U mnie tak niestety było pare razy :(

heh to ja się dopisuję do listy :-) tez tak mam.

mam to samo !!!

Ja tak miałam jeszcze w ciąży. Ciągle wyobrażałam sobie,że mi mój dzidziuś wypada z rąk. Obecnie mam schiza, że się zachłyśnie w nocy i cały czas do niego zaglądam i podpieram go poduszkami żeby się nie przekręcił z boku na plecki w nocy. To zaczyna być bardzo uciążliwe bo nie mogę spać w nocy. Cieszę się, że nie jestem sama. Pozdrawiam wszystkie przewrażliwione mamy z wyobraźnią :)