kolejny glos

Nasuwaja mi sie pewne analogie....czy nieladne i dehumanizujace pojecie "dziwki" nie jest pewnego rodzaju archetypem w naszej kulturze typowo katolickiej?Tzw "dziwką" jest przeciez czesto i chetnie nazywana kobieta,ktora miala nie tylko wielu partnerow,ale tez kilku,albo nawet jednego,co wiecej, taka kobieta ktora "zbrukala" sie seksem z przyszlym mezem przed slubem.Czy to nie takie oceny samych siebie narzucane sa kobietom wspolzyjacym przed slubem,oceny narzucane przez kosciol? W tamim kontekscie kazda kobieta ktora nie pozostala dziewica do nocy poslubnej jest gdzies tam we wlasnej lub innej ludzkiej podswiadomosci ta "dziwką"...a nawet mezatka uprawiajaca seks czesto tak sie wlasnie czuje czy mysli o sobie... W takim wypadku my wszystkie potrzebujemy przebaczenia,zrozumienia,wejrzenia w nasza sytuacje z ematią,bo przeciez za czynami kazdego pojedynczego czlowieka stoją jeszcze oczywiscie setki powodow,przyczyn,uwarunkowan. Sorin,ktory przebaczy swojej zonie,w pewnym sensie przebaczy tez nie jednej z nas,ktore na ta jego decyzje oczekują i wierza w mezczyzne,czlowieka :)

powyzszy wpis mial sie pojawic jako komentarz do juz istniejacego topiku,wkliknal sie jednak jako nowy temat,czy to dobrze czy zle...