bliźniaki-11 lat-nienawiść do siebie

Kocham swoje dzieci bardzo,jednakowo, ale sece mi pęka kiedy widzę ich nienawiśc do siebie,złośliwość....co zrobic??????

proszę o pomoc,rady-proszę

sama nie wiem czy karcić,jesli tak to którego? Obaj nie pozostaja sobie dłużni!!!!!

jak widze inne tematy tutaj cieszą sie "popularnościa" czyli dzieci siedza na kafeterii...myslałam,ze znajde tu nie pomoc,ale jakies rady:(

tekst brata do brata-zabije cię,jestes psychopata,nienawidze cie,i to co zabolała mnie najbardziej-mam nadzieje ze zachorujesz i umrzesz...Ludzie POMOCY!!!!!!!!!!

zdesperowana mama - czy ubierasz je tak samo? czy dostają wszystko po rowno lub tak samo?

Czego nie pomożecie dziewczynie? :O

nie,ubieraja sie jak chca

szukam pomocy tutaj,jutro pojde do psychologa,ale boli bolibardzo-przeciez to moje dzieci.

zdesperowana - pytam, bo tak naprawde nie mozna nic powiedziec po tym, ze \"nienawisc blizniakow\" nie znam twojej sytuacji w domu, metod wychowawczych, stosunkow z partnerem i stosunkach z dziecmi nikt nie ma magicznej rozdzki :) jesli chcesz, pisz tutaj lub do mnie na maila (w nicku), postaram sie pomoc

moje,jednakowo mojeikochane tak samo-serce mi pęka!!!!!!!!

a jak już naprawdę jeden miałby zabić drugiego, to jak byś wolała - który którego?

wyć mi się chce!!!!!!!!!!!!

kibel-beznadziejnośc twoja ,żenada!!!!!!!!

zdesperowana mama - rozumiem, że jesteś wściekła z bezsilności i przykro ci, że tak się traktują. ale wiesz, nic nie dzieje się bez przyczyny. napisałam - za mało danych.

Nie wiem, jaka dokładnie jest Twoja sytuacja, ale ja też się strasznie gryzłam z rodzeństwem. Przyczyną była ciasnota w domu, brak swojego kąta, za dużo ludzi na małej powierzchni. Jak się wyprowadziłam, od razu zrobiło się o niebo lepiej. Ale to oczywiście jedna z wielu możliwości.

ja mam parkę i bardzo się kochają. Nawet za bardzo czasami. Ech dzieciaki w okresie dojrzewania. Tylko jedno im w głowie. No ale to chyba lepiej niźli mieliby na siebie z nożami czatować, po cichutku, w nocy, kiedy spałabym spokojnym snem, nie przeczuwając niczego złego. A tu nad rankiem......

ok,jestem po rozwodzie,dawno,dawno,wiem jednak ze cała moja sytuacja zaciazyła na chłopcach,przeprowadzki,ale długo był spokój,chodziłam do psychologa,neurologa z Piotrusiem-wszystko oki,nagle,nagle zaczęło dziać sie zle,znowu...

\"ja mam parkę\" - a co to, chomiki?:O

zdesperowana - jeśli byłaś u psychologa i neurologa, to pewnie jakąś diagnozę postawił, prawda? dobrze, że się do niego ponownie wybierasz :)

nastolatkami potrafia targac silne emocje, wiem bo ze mna tez tak bylo, potrafilam wykrzyczec straszne rzeczy w przyplywie emocji rodzenstwo czesto sie kloci i walczy ze soba w okresie dojrzewania, czesto dochodzi nawet do przemocy fizycznej czesto jak juz zaczna dorastac i przyjdzie dojrzalosc zamiast walczyc bede sie wspierac przynajmnmiej ja mam takie doswiadczenia i zauwazylam to z mojego otoczenia co nie znaczy, ze uwazam ze nalezy cala sytuacje ignorowac, jezeli przeginaja moza faktycznie przydalby sie psycholog, moglby Ci jakies wskozowki jak sobie z tym radzic

nie postawił,wszystko ok,ale ja widze że nie

widze problem,znów,czy ja popelnilam bład,wychowawczy? nigdy ich nie karciłam,chciałam dac swoim dzieciom wszystko.....miłosc-...

no nie.... z Piotrusiem.... nie mów że te twoje bliźniaki to piort i paweł. jak supermarket jakiś. sie nie dziwię, że im psycha siada :o

zdesperowana mama - cóż, dziecko w tym wieku przede wszystkim oczekuje zainteresowania rodzicow. rozumiem, ze nie mieszkasz z ojcem dzieci. czy maja z nim kontakt?

zdesperowana - \"nigdy ich nie karciłam\" - to jest WIELKA pomyłka! i kazdy psycholog zwróci na to uwagę nie jesteś złą matką, przypadkiem tak nie myśl :), ale jeśli jest jak mówisz, że nie karcisz, to tak naprawdę twoje dzieci nie mają podtawowego poczucia bezpieczeństwa. niepewność przeradza się we frustrację, a frustracja we wzajemną agresję

nigdy nie chciał z nimi kontaktu a oni zaakceptowali mojego partnera jako tate,sami! a do tego kogos co napisało wczesniej-spadaj gdzies na inne forum-poużywac sobie!!!!

eee,mowiąc nie karce-nie biłam,ale kary były,tak ogólnie są wychowani,o wszystko sie pytaja, maja respekt

zdesperowana - jestes pewna tej akceptacji? i jak ktos tu napisal - czy dzieci maja wlasny kąt? pokój? wspólny czy nie? czy zgadzacie się z partnerem co do metod wychowawczych i wartości, które chcecie przekazac?