Intuicja podpowiada....

....odejdz...z nim nie bedziesz szczesliwa...

i co teraz?:)

No własnie? :) Nic... przeciez nie odejde ot tak bo mam przeczucie... to dla mnie za mało by z niego zrezygnować. Momentami głos rozsadku mówi, że wystarczajaco :)

Intuicja to jest jedyne, co tak naprawdę nie zawodzi. Zawsze jej ufam i nigdy sie nie nacięłam, natomiast wiele razy przejechałam się zarówno na rozsądku jak i na emocjach.

mysle sobie, ze skoro intuicja cos takiego podsuwa to nie wszystko jest w porzadku;)

Bo nie jest! Ale zalic sie nie lubie :) Tylko tak pogdybyc... gdybu...gdybu...gdyb... :)

gdyz to jest tak: skoro nie zamierzasz nic zmieniac to bez sensu jest zalenie sie, czyz nie?:)

Otóż to! :) Chociaz... zmienic - zmienie, zaczne od siebie konczac na Nim ( mam nadzieje ze zmiana na \"lepszy\" model nie bedzie musiala wejsc w gre :P )

trudno tak zmienic cos w sobie:)

Miałam się nie żalić... Rozchodzi sie o to, ze od pewnego czasu do pewnego czasu (blizej okreslonego na szczescie ) zyjemy z dala od siebie... Ja jestem kobieta ktora potrzebuje dotyku, ciepła, rozmowy... no nie wazne... obecnosci! ( w zasadzie jak kazda ;) ) Telefony, smsy i spotkania co drugi weekend, jak sie spodziewalam, to dla mnie za mało :) Odnoszac sie do powyzszego, gdy zbyt dlugo jestem sama rozmyslam, wymyslam, analizuje... ( nastepuje to zawsze po weekendzie spedzonym samotnie - zatem analogicznie.. co drugi weekend hehe :P ) Stad tez owy topic.. To tak w ramach wyjasnien i malego ekshibicjonizmu :)