CZY SĄ TU MAMY KTÓRE JESZCZE NIGDY NIGDZIE NIE PRACOWAŁY?

Czy jestem jedyna? :( Mam 25 lat i zero stażu pracy (prócz wakacyjnych dorywczych na czarno za granicą). Zaraz po licencjacie zanim zdązyłam znaleźć parcę okazało się, że jestem w ciazy. Ciężarnej nikt nie zatrudni a poźniej zostałam z dzieckiem w domu. Synek ma 2 latka, finansowo sobie radzimy bo mąz dobrze zarabia i postanowilismy, że do 3 lat, doki nie pójdzie do przedszkola to będe z nim w domu... Ale czasem łapię doły. :( Szczególnie jak przychodzą kolezanki i sie pytaja "A do pracy sie nie wybierasz?", "A co planujesz robić jak dziecko pójdzie do przedszkola?" A ja po prostu nie wiem. Nie mam pomysłu co ze sobą zrobić. :( Przez to wszytko czuje się gorsza... :( Chetnie pogadam i zaprzyjaźnie się z mamami w podobnej sytacji. :)

ja :-) tylko praktyki w szkole średniej.

Hej. Miło, że nie jestem sama. Zewsząd, jak kogos spotkam to sie sypia pytania "Czemu nie pracuję", "Czemu się marnuje w domu" itp Wędza mnie to w straszne kompleksy bo nie uwazam, bym sie marnowała przy dziecku... Pózniej zaczynająmi gadac o latach pracy, emeryturze i w ógóle łapię takie dołki, ze szkoda gadać. Poza tym nie wiem gdzie jak znajdę pracę bez żadnego doświadczenia zawodowego. :(

ja naprawde nie miałam okazji pracować,jak tylko skończyłam szkołe,zdałam mature-zaszłam w ciąże.Mam taki zamiar iść do pracy,ale gdy synek bedzie już odchowany :-) Mąż pracuje i narazie starcza nam na wszystko,jak bedzie tak dalej to nawet nie ebde musiala iść do pracy,ale chce dla siebie-żeby przebywać z ludzmi.

Ja skonczylam studia zaczelam pracowac mam 29 lat i dopiero zdecydowalam sie na dzieciatko, spotkalam wlsaciwego dla mnie mezczyzne w ktorym widze ojca dla mojego dzieciatka:)

karina Super, że Ci się ułozyło. A tez miałam taki plan ale czasem życie planuje za nas. Więc proszę nie mądrzyj się bo zamiast pomóc wpedzasz mnie tylko w dodatkowe doły. :O

natka To tak jak u mnie. Fiansowo sobie radzimy więc nie było presji, zrezstą wszycy mi mówili, że dziecko najwazniejsze. A teraz jakby się im odwidziało i zadręczają mnie pytaniami o pracę i dobijają czarnymi wizjami emertury i wpedzają w taka deprechę, że zyć się nie chce itp. :( Mam kolezanke w moim wieku. Też 25 lat i zero doświadczenia zawodowego. Ma już 6 letnią córkę, która poszła w tym roku do szkoły więc mogłaby już iśc do pracy... a wczoraj Ona do mnie dzwoni, że ma teramin na kwiecień. I pytam ją czy tez ma takie dylematy jak ja i cz ie boi się, że pracy nigdzie później nie znajdzie... to powiedziała, że ma to gdzieś i nie bedzie się martwic na zapas... i nie bedzie szukac pracy dopóty nienarodzone dziecko nie pójdzie do przedszkola. Chciałabym być taka odporna na presje z zewnątrz jak Ona.

ja mam 25l w tym roku skonczylam studia, pracowalam przez 6lat, teraz jestem na L4, zaraz rodze, pojde na macierzynski, potem chcialabym wrocic do pracy, ale nie chce zostawiac malenstwa z dziadkami:( wiec chyba wezme wychowawczy.Nie chce stracic tych najpiekniejszych chwil z malenstwem:)

dobrze, ale napewno Ci sie uda, powodzenia, jesteś z wawy????

ja też niewiele pracowałam; też mam 25 lat; tyle co sezonowe albo dorabianie do studiów i praktyki; przede mną jeszcze rok studiów; na razie mąż mnie utrzymuje, jakoś dajemy sobie radę choć nieraz czuję się tak cholernie bezproduktywna; a przecież przed ciążą nie leniłam się; nie łam się Arlenko :)

nie ma co sie zadreczac, najwazniejsze ze jestescie ze swoimi malenstwami:)

ja dopiero jestem w ciąży, 16tc :) ale też myślę tak jak ty Agnieszko :)

Nie, nie jestem z Warszawy... ale z jednego z wiekszych miast. :) Nawet zaczęłam myślec o tym, by wyjechac za granice na rok czy półtorej jak synek pójdzie do przedszkola. Zarobić na kawałek ziemi (wtedy moglibysmy sprzedać mieszkanie w bloku i za te pieniądze postawić malutki domek) i moze zostałoby troszke pieniedzy na rozruch jakiegos własnego, niewielkiego interesu. Tylko serducho mi peknie moich chłopców samych zostawić. :(

oto streszczenie No właśnie ja też na utrzymaniu meża. Tylko mi się nie udało zrobić mrg. Tylko licencjat. Bo jak zaszłam w ciążę to musiała nam wystarczyc jedna wypłata. A mąz wtedy zaczął zaocznie studiować i On jeszcze licencjat kończy. A nie stać nas płacić 10 tys PLN rocznie za dwa kierunki. Dlatego On korzytając, że ja siedze z dzieckiem robi licencjat i w planach było, że jak skończy to ja dorobie magisterkę. Ale zanim to się stanie to wypadałoby jakąś pracę znaleźć. A cięzko tylko z licencjatem i bez doświadczenia. agnieszko dziękuję. czasu spędzonego z dzieciem za żadne skarby świata bym nie oddała.

jestescie beznadziejne

sam/a jestes beznadziejny/a. ja tez nie pracuje.w domu z dwuletnim synkiem siedze.i nieoddam tego za zadne skarby.mam21 lat i mysle ze jeszcze wiele przede mna... pracowalam przez krotki okres w fabryce,ale pozniej moj facet dostal lepiej platna prace i ja wrocilam do domku-do dzidzia,zreszta moje zdrowie mi teraz nie pozwala pracowac.martwie sie co bedzie dalej,ale kiedy niewiem co sie dzieje z synkiem,to nieprzestaje myslec o tym i dostaje deprech...:-(