zniechecenie? jak to tak...

Prosze, niech ktos sie wypowie jak to jest? gdy osoba ktora kiedys zrobilaby dla was wszystko, nagle gasnie o co do cholery chodzi, niby kocha, mowi to- a czyny swiadcza inaczej zero oddania, ciagle oddalanie sie czy ktos z was przezyl to? naglą zmiane rzeczy o 180 stopni? co robic? skonczyly mi sie pomysly... dalej skakac wokol, tracic resztki godnosci? poswiecac siebie, tylko po co, gdy nie ma efektow czy to koniec?

nie no... bez takich

nikt z was tego nie przezyl, nie przezywa? nic tylko strzelic sobie w leb...

ja tak mam. znaczy sie mialam bo dalam sobie spokoj. czule slowka, telefony, skajpy, inne takie i raptem po 1 sprzeczce zero kontaktu. mimo prob kontaktu z mojej strony. bo duma meska urazona, jak doniesli mi jego usluzni koledzy. i jak chce to mam sie do niego odezwac. nie, dzieki, juz sie wczesniej odzywalam i jakos nie umial tej dumy przelamac. widac nie zalezalo.

ale my jestesmy 2 lata ze soba jest to "powazny" zwiazek nigdy nie sluchal zadnych kumpli, nigdy nie unosil sie meska duma nie potrafie tego zrozumiec wiem ze nie znalazl nikogo, w sensie ze nie robi bokow

wiesz nie ma dymu bez ognia. powod musi byc. pytalas?

bo z kobietami jest jak z praca jesli pokazesz cos to wkrotce stanie sie to twoim obowiazkiem.

niby musimy zaczac myslec zyciowo, bardziej dorosle to jakas paranoja, tak sie nie mowi czy milosc i glebpokie uczucie, oddanie to dziecinada?

no pytalas czy nie?

zyciowo??? tzn jak? co on przez to rozumie? bo ja nic

Laska, no ale o co ci w ogóle chodzi? Ludzie się zakochują i odkochują, przeżywają zauroczenie i znudzenie, no co się tak dziwisz?? Nie każda miłość jest po grób, po prostu.

ze nie mozemy ciagle spedzac czas ze soba, nie wiem jak to wytlumaczyc ze sie musimy realizowac

jestesmy zareczeni jak mam sie nie dziwic?

ze nie mozemy marnowac czasu ciagle przytulajac sie do siebie, ze mamy realizowac pasje przeciez nie zamykalam go w klatce

a moze zapytaj go wprost czy jeszcze mu na tobie zalezy i ile w takim razie czasu chcialby z toba spedzac. to raz. a dwa, moze faktycznie zaczeliscie sie ze soba nudzic? a moze on chce spotykac sie tez z innymi ludzmi, a tymczasem wy spedzacie tyle czasu razem ze nie ma na to czasu? albo nie ma czasu na swoje pasje tez wlasnie dlatego?

on sie nie spotyka z innymi ludzmi zabardzo nigdy nie nudzilismy sie ze soba pytalam sie czy nadal mu zalezy,on ze tak... badz tu madra...

nie wiem jak mam postepowac gdy sie staram jak moge, czytam w jego myslach zanim jeszcze czegos zachce- jest dobrze do momentu gdy ja o cos nie poprosze... gdy jestem bardziej "surowa", to juz w ogole sie oddala i znow musze wszystko naprawiac...

naucz sie rozumiec mezczyzn choc troche i wroc :)

logic -- nie rozumiem Twojej rady widocznie w ogole nie rozumiem mezczyzn

ty a moze on jest egoista i chlodnieje gdy przestaje byc najwazniejszy? jak bylo wczesniej? twoje potrzeby byly rownie wazne jak jego?

żądajac zmuszasz go do czegoś.. co u mężczyzn skutkuje odwrotnie

wczesniej bylo, jak pisalam, zupelnie inaczej czulam oparcie w nim, ze zawsze przy mnie jest, byl czuly i okazyla milosc gdy teraz o tym mysle to sciska mnie w gardle czasem niedocenialam tego, ale zna mnie dobrze, zawsze byl przy mnie wiem o czym pomyslicie, ale to nie bylo nadskakiwanie z jego strony ta zmiana jest zupelnie abstrakcyjna czlowiek sie tak nie zmienia

czy mozna nazwac "zadaniem" oczekiwanie na okazanie milosci? przeciez to jest w naturze zakochanego

moze on ma jakis problem o ktorym z jakichs powodow nie chce lub nie moze ci powiedziec, on zajmuje jego mysli wiec wypiera stamtad ciebie

nie robcie z mezczyzny kobiety.. nie patrzcie przez pryzmat siebie..

tez nie, wiem ze powiedzialby mi o tym, mowilismy sobie nawet o ciezkich rzeczach, trudnych... czy chcac ofiarowac siebie mozna kogos zniechecic? nie mam pomyslu, jestem skolowana, jak mam sie zachowywac? jak gdyby nigdy nic? serce mi ciagle sie lamie...

tylko ze nie on ci je lamie tylko twoje mysli..

nie moge sie z Toba zgodzic ja go potrzebuje, nie chce zamknac w zlotej klatce wiem jak wygladal nasz zwiazek na poczatku, wiem jak mnie kocha...kochal? mam go zostawic? mam wrazenie ze odsunal mnie na boczny tor, ze zmienil priorytety, nie czuje sie juz wazna dla niego

mam zapomniec o sobie? odsunac swoje potrzeby? (normalne, nie jakies wydumane) przeciez tak dlugo nie wytrzymam, moge udawac, ale czy o to chodzi?

zrobil z pewnej siebie, otwartej, wesolej osoby- kogos kogo sama nie poznaje, przestaje sie sobie podobac, trace skrzydla nie wiem czym zajac mysli, choc bardzo chce nie potrafie