Jak długo dochodziliście do siebie po rozstaniu?

Minęły 4,5 miesiąca odkąd rozstałam się z domniemaną miłością mego życia i dalej nie doszłam do siebie.Mało tego...jest coraz gorzej i zupełnie nie umiem dać sobie z tym rady.Nie moge myśleć i mówić o niczym innym,znajomi już chyba mają tego dosyć...Próbuje zająć się czymś innym,ale rzeczy wymagające skupienia np.nauka są teraz nie do przeskoczenia.Męczy mnie niesamowicie,to że dalej czuje coś do niego.Kiedy to przejdzie?:(

Czemu sie rozstałaś. Nadal go kochasz skoro tak cierpisz.

Ja potrzebowalem ponad roku, zeby dojsc do siebie... Tak czasami bywa.

Tak więc cierpisz, więc nie pisz \'domniemaną miłością\', tylko po prostu \'miłością\'. PS: Tak, jak mój poprzednik, potwierdzam: około roku. Pozdrawiam.

Ja potrzebowałam 2 lat.

10 lat i jeszcze kazdego porownuje z nim

2 lata

Ja po roku przestałam rozpamiętywać ale wszystkich mężczyzn nadal porównuję do Niego.

mi zajęło to ponad rok

Nie wytrzymam tyle :(.

Cholera wie, czasami myślę, że nigdy mi nie przejdzie :O Rozstaliśmy się ponad 3 lata temu, rok temu do siebie wróciliśmy, po czym facet elegancko wybrał wygodniejsze życie, choć tylko na papierku, od dwóch miesięcy się nie widzieliśmy i co? Dupa! Zamiast być coraz lepiej - jest mi coraz gorzej!

4.5 miesiaca. Mija teraz. Jest coraz gorzej. Nie spie, nie jem. Pozdrawiam. A spotykasz sie z nim?

Ja nie spotykam.Wyrzuciłam wszystkie zdjęcia,nawet ograniczyłam kontakt ze wspólnymi znajomymi,usunełam nr gg,bo nawet jego \'słoneczko\' wyprowadzało mnie z równowagi.Staram się w ogóle nie mieć o nim żadnych wieści,nie wiem jakbym zareagowała,gdybym dowiedziała się,że kogoś ma :/.

Minie, wszystko mija.... Po roku juz jest lzej...

4,5 miesiaca to niestety poczatek jak sie bardzo kochalo i mialo wielkie plany. No ale co nas nie zabije to nas wzmocni ;)

Anke moze sprobuj pochodzic do dobrego psychologa? moze Ci pomoze skrocic ten czas cierpienia, a przynajmniej pomoze przetrwac gorsze chwile

Z psychologiem to nie do konca tak.... No co wygadasz sie, to owszem, ale powie Ci, ze to co teraz przezywasz po prostu trzeba przetrwac, nikt Ci tego nie skroci, nawet najlepszy psycholog. Na pewno Ci ulzy, ale problem nie zniknie.

trzy lata, i uratowala mnie zmiana miasta, uczelni i kobiety i genialna mysl ze zycie jest tylko jedno i czas plynie w kierunku bardzo niemilym chyba dla wszyskich

czasem jest tak ciezko. ale chyba podstawa to uswiadomic sobie ze to KONIEC, nie czekac ze moze cos sie zmieni zeby nie bylo watpliwosci - ja wciaz sobie jakos tego nie uswiadomilam

dochodzilam do siebie pol roku, dzis moge z cala pewnoscia powiedziec ze byl bledem w moim zyciu, on twierdzi ze nadal mnie kocha i ze sie nie pozbieral. ale nie wierze w to :) (od razstania minie w styczniu rok)

ja pol roku ale jeszcze nie do konca czuję sie ok. myślę, że juz lepiej byc samemu, niz w jakims zwiazku, ktory niewiadomo kiedy sie skonczy i potem znowu cierpienie. chyba bede samotna juz.

mysle, ze jeszcze rok i juz bede calkowicie 'wyleczona'. czas czas i jeszcze raz czas koi rany... trzeba widziec siebie za rok jak juz jest sie wolnym od cierpienia.

a ile byliście ze sobą? mi trzeba było praktycznie roku, żeby do siebie dojść i o nim zapomnieć doszczętnie.. pomogła mi też.. nowa miłość. Prawdziwa, świeża i taka, która po prostu kompletnie przesłoniła mi byłego :) głowa do góry!

...:O ja też 4,5 miesiąca gg tez wywaliłam, ale to niewiele zmienilo bylam z nim ponad 4 lata mamy ciągle kontakt najgorsze są momenty gdy zwraca sie do mnie takim czulym glosem, uzywa slow jak kiedys... ale to oczywiscie gdy jest pijany na pewno nie dalam sobie jeszcze z tym rady ale life goes on

Początek?A tak cholernie trudno wytrzymać...Ale faktycznie,dopiero teraz można powiedzieć,że otrząsnęłam się z szoku i zaczyna być źle...Plany mialam,a raczej mieliśmy.Podchodziłam do tego bardzo poważnie. O psychologu myślałam,ale szczerze mówiąc nie wiem czy byłby w stanie powiedzieć mi w tej sytuacji coś innego niż rodzina,czy znajomi. Czasami chciałabym odezwać się do niego,bo nawet nie wyjaśniliśmy sobie do końca tej sprawy.Ale boję się,ze to by tylko wszystko pogorszyło.

16 pazdziernika 2007 ciezko jest tez nie spalam nie jadlam i wszytsko ale to tylko przez hormon zwany kortyzol hormon stresu znalazlam sobie zajecie, silownia boks i pracuje wiec czas na myslenie mi sie zdecydowanie ograniczyl , schowalam zdjecia , mam z nim kontakt codziennie mail gg , to moja pierwsza milosc bylam z nim 2 lata , bardzo ciezko jest czasem mozna do siebie dochodzic dlugie lata zalezy od uczuc itd. znajdz sobie zajecie i przestan rozmyslac ze z nim to to z nim to tamto naparwde jest tylu super facetow i oczywiscie tylu jest i takich co sa ch**mi .. ;/ ale ty juz wiesz co jest dla ciebie wazne wiec szukaj tego :) pozdrowienia

Byliśmy ze sobą \'tylko\' rok,ale zdążyłam bardzo zaangażować się w ten związek.Teraz z perspektywy czasu,wiem ze za szybko posżło to wszystko,ale byłam zupełnie zaślepiona.

No niestety to poczatek, choc czasem przechodzi szybko, ja jestem ponad rok po rozstaniu i rewelacji nie ma, ale jest juz jako taki spokoj, najwazniejsze to nie rozdrapywac.

dla mnie naprawde trudne jest to ze musze wszystko budowac na nowo przez 4 lata do tak wielu rzeczy mozna sie przyzwyczaic, nawet sie samemu tego nie wie - poki nie trzeba wszystkiego zmienic

No wlasnie PRZYZWYCZAJENIE, przemyslcie to... tak jak mozna bylo sie przyzwyczaic, trzeba sie odzwyczaic ;)