Strach przed światem, ludźmi i porażką-czemu boimy sie próbować??

Witam, możecie mi wyjaśnić skąd ten wszechobecny strach przed niepowodzeniem??czemu ludzie nie próbują, z góry zakładając, że im się nie uda?? nawet jesli sie nie uda to co z tego??dlaczego nie potrafimy przyjąć do wiadomości ,że porażka jest zupełnie normalną sprawą??Czemu nie możemy zrozumieć , że jak życie kopie nas w d... to nie jest to nic nadzwyczajnego, kopnie nas jeszcze nie raz i wypadałoby w końcu nauczyc sie podnosic po takim upadku zamiast zamykać się we własnym świecie i stronić od jakiejkolwiek inicjatywy , bo przecież jak nam sie nie uda to moga nas wyśmiać, wmówic ,że jesteśmy beznadziejni.Wiecie co Wam powiem dalej możecie sobie marzyc jacy to chcielibyście byc , jakiego partnera chcielibyście mieć, ale bez wiary w siebie i podejmowania ryzyka pozostanie to na zawsze w sferze marzeń, jeśli tego chcecie , powodzenia.

\"zamykać się we własnym świeci\" dobrze mi z tym \"stronić od jakiejkolwiek inicjatywy \" z tym też \"arzyc jacy to chcielibyście byc\" nie chcę być :O \"jakiego partnera chcielibyście mieć\" tak szczerze to pewnie żadnego, nie nadaję sie do tego nie mam zamiaru próbować bo może się nie udać... ale tak naprawdę jeszcze gorsze było by jak by się udało :O

to ego powyżej..gosciu naprawde ejstes beznadziejny.po co piszesz w kazdym topiku to samo? po co?? złosliwe babsko--> no własnie,czemu boje sie porazki..nie wiem.nie ryzykuje i nie mam nic..a jakbym zaryzykowała to mozliwe ze by sie udało.więc dlaczego nie ryzykuje ...:(??

Ja raczej stosuje sie do zasad zalozyciela topiku i jest mi z tym dobrze :). Niestety (stety) juz zdazylam sie wielokrotnie przekonac, ze bez ponoszenia ryzyka i wiary w siebie, zycie moze miec niewiele dobrego do zaoferowania

bo ryzykowalem i nigdy sie nie udawalo. Po co dalej probowac?

nie zawsze sie udaje, poza tym warto ryzykowac w sytuacjach ktore daja chociaz nadzieje spelnienia :)

a ja się nie boję! a ja wygrałem życie, idź się powieś bo tylko powietrze marnujesz.

Ja takich nadziei nie widze

wybacz, ale jak ja widze Twoje podejscie, to jakos nie chce mi sie wierzyc, ze podejmowales jakiekolwiek sensowne ryzyko

wybaczam :P a moje podejscie nie wzielo sie z powietrza

Co dziala w obie strony -> przy chodzi nie bez powodu, ale i samo Cie nie opusci...

Sssilly maggot całkiem dobra sugestia pewnie kiedyś skorzystam :O

brukselkaa-> wiesz co jest najlepszym lekiem??rzuć się na głęboką wodę, tak żebyś była zmuszona coś zrobić. Robiłam tak w liceum, tez sie bałam, ze powiem coś nie tak ,ze wyjdę na idiotkę, ale w koncu sie wkurzylam i powiedzialam sobie nie, ile tak mozna??wiesz co zrobilam, taki najprostszy przykład:kiedy miałam coś do powiedzenia podnosiłam reke tak żebym już była zmuszona się wypowiedzieć:)żeby byc \"kimś\" dla innych najpierw musisz stać się kimś dla siebie:)trzeba sie wziac w garsc-to kim jestes i jakie masz zycie w głownej mierze zależy od Ciebie(dla złośliwych:nie mowie tu o skrajnych przykładach kalectwa czy totalnego ubóstwa).

Kasiasek - dobrze powiedziane ;(

Fcx-> po co dalej próbować??bo inaczej życie nie ma sensu, następuje stagnacja. Może postawiłeś sobie za wysoką poprzeczkę?Oobniż ja troszkę i spróbuj ponownie, może nie wyjdzie za pierwszym , drugim a nawet za 10 razem, ale w koncu sie uda;)powodzenia i troche więcej optymiznu:)

to zależy czego te porażki dotyczą, gdyby wszyscy się podnosili to psychoterapeuci nie byliby potrzebni a jednak chyba dobrze im się wiedzie...

masz rację złośliwe. Generalnie masz rację. Paru aspektów nie bierzesz jednak pod uwagę, jak chociażby: -depresja ( powiedzenie osobie w depresji weź się w garść to dodatkowy kamień do tych jakie dźwiga) -urazy z przeszłości pozbawiają dystansu. Ty jesteś do siebie zdystansowana. Niektórzy muszą się tego dopiero nauczyć

ja nie lubie byc kopana, nie lubie sie wciaz podnosic... Dlatego wlasnie boje sie probowac ;)

złośliwe babsko - racja, juz nie raz slyszalem "za wysoka poprzeczka". To wywodzi sie najprawdopodobniej z dziecinstwa :/

nie mam ostatnio energii.... i jak tu ryzykowac...nie jest fajnie:/

oolga->oczywiście ze uogólniam bo mówie do ogółu:) ciacho upiecz jakies-> a kto lubi byc kopany??znasz takich osobników??tylko masochiści to lubia. Wiesz dlaczego powinnaś próbować?bo zycie ucieka Ci przez palce...nawet nie wiesz ile przez to tracisz...tak naprawdę nie robiąc nic sama sie \"kopiesz\"-bo czy jestes z tym szczęśliwa??

hmmm tak czytam wasze posty i stwierdziłam, że zaryzykuje, od stycznia pzreprowadzam sie do krakowa, znajde nowa prace kto wie moze jakiegos facxeta (na dluzej). ale warto zaryzykowac inaczej zawsze bedziemy sie zastanawiac co by bylo gdyby.... a gdybac kazdy moze

sumaka-> BRAWO:) walcz;)a na pewno nie stracisz;)

złośliwe babsko---> Zalezy od czlowieka... Jeden lubi tak zyc, ze wciaz upada i sie podnosi. Ja wole nie przezywac wzlotow ani upadkow. I tak wkrotce umre, jak kazdy ;) Moge rzucic moja prace - calkim fajna i w zawodzie ale za 800zl i wyjechac - a noz by sie poszczescilo. Ale nie chce wyjezdzac, wole mieszkac w Polsce. Jak jeszcze moge zaryzykowac, by moc duzo zyskac? Moge skoczyc na bungee - a noz sie lina urwie i przyspieszy koniec - ale mam lek wysokosci

masz racje, jedni chca zaryzykować inni nie, jedni chca cos zmienic innym najwyrazniej wystarcza to co maja..to indywidualny wybór

a dlaczego ryzykujemy, próbujemy i podejmujemy nowe inicjatywy? chyba dlatego że oczekujemy że nasze życie zmieni się na lepsze, prawda? no i analogicznie dlatego nie ryzykujemy. bo nie mamy nadziei że nasze życie zmieni się na lepsze, bo wskaźnik risk-reward jest dla nas bardzo niekorzystny. prawdopodobieństwo porażki jest duże, prawdopodobieństwo sukcesu małe.

ja chyba zaryzykuje... przynajmniej teraz tak mysle,ze warto.a nie warto zyc złudnymi marzeniami.

A kto Ci dał prawo pisania w NASZYM imieniu? Czy wiesz, co myślimy, czy znasz motywy i sposób naszego postępowania? Pisz za siebie, proszę.

a skąd przypuszczenie że pisałem o tobie? pisałem oczywiście o sobie i ludziach mi podobnych. ryzykuję i podejmuję nowe próby tam, gdzie mogę oczekiwać sukcesu. gdzie sukcesu oczekiwać nie mogę, nie ryzykuję. To chyba już Sun Tzu w "Sztuce wojny" napisał: Jeżeli nie możesz zwyciężyć, nie walcz.

Ja się nie boję ryzykować a to dlatego,że jestem tchórzem. Paradoks? Być może. Wszystkie, no może prawie wszystkie moje ostatnie porażki wynikały z tego,że zaryzykowałam i wylądowałam z tyłkiem na bruku. Teoretycznie więc nie powinnam znów ryzykować, tym bardziej,że potwornie odchorowuję wszelkie kopy od życia. Bardziej jednak od ryzyka przeraża mnie tkwienie w maraźmie, w tym ciepłym bagienku, gdzie wszystko jest jasne i przewidywalne. Jestem tchórzem, ale zamykam oczy i hajda. Jak mawiają Niemcy \"Augen zu und durch\".