Nie chce być w tak duzym stopniu uzależniona od rodziców.

O każdą złotówkę muszę się prosić Nie mam żadnych swoich pieniędzy bo niby skąd mam je wziasc. Męczy mnie ta sytuacja. Nie dostaję kieszonkowego. Żle sie czuję z tym, że proszę ciągle rodziców o pieniądze. Poza tym, wiem, że Oni je mają jednak nigdy nie pozwolili mi tego odczuc. Nie obieram sie w drogich sklepach. kupuje to co najtańsze. Chodze w 3 parach spodni. Zreszta każda moja prośba o pieniadze na ubrania kończy sie wykładem na ten temat i czuje, że dostaje te kase z łaska. Obecnie musze kupic nowy telefon bo stary jest na wykonczeniu staruszek ciagle umyka od tego pomysłu a ja musze się prosic. Mam tego dosc. Chce sama zarobic na kosmetyki, miec kase zeby pójsc ze znajomymi do baru...no własnie dzisiaj andrzejki a ja w domu. Mam 17 lat...ucze sie. Boję sie, że gdy poszukam jakiejs pracy zawale szkołe a i tak nie mam z tym łatwo. I co to robic...? Ja wiem, że pieniadze nie sa najwazniejsze. Ciesze sie że mam wspaniała rodzine jednak żyć na całkowitej łasce rodziców nie jest łatwe.