mamly z małych miejscowości, miasteczek, wsi, dziur- zwał jak zwał

Szczegolnie do tych adresuje topik, ktore mieszkaja same z mezem i dzieckim/dziecmi, bez rodzicow czy tesciow. Tych, ktore siedza z dziecmi w domu i caly Bozy dzien nie maja do kogo przyslowiowej geby otworzyc. Powiedzcie mi moje drogie- jak Wy sobie radzicie?? Co robicie cale dnie?? Ja przeprowadzilam sie z duzego miasta do malenkiego z nadzieja, ze bedzie spokojniej, zieleniej, fajniej. A okazuje sie, ze umieram tu z nudow. Nie ma parkow. Spacerowac mozna w kolko w te same miejsca. Nie znam tu nikogo. Zostaje cale dnie sama z dzieckiem, bo maz do pracy- z dojazdem nie ma go jakies 11 godzin. Zaczynam wariowac. Czuje sie jak wiezien :o Ciagle sama w tej beznadziejnej dziurze, gdzie nie ma nawet normalnego miejsca do spacerow. :O :O :O tak sie musialam wyzalic..

Nikamo wiem co czujesz - mnie czeka to samo za kilkanaście dni... opuszczamy rodzinne miasto /oboje mieszkamy w tym samym/ i bedziemy mieszkać przez przynajmniej rok w dziurze :o dwa sklepy na krzyż, nikogo znajomego na dodatek w styczniu rodzę więc chyba wogóle zwariuje sama ze strachu :( mąz pracuje na 3 zmiany to pomyśl jak to jesczcze samą być w nocy lub całe popołudnie :( Jestem załamana tą miejscowością ale musieliśmy coś taniego znaleźć i za bardzo nie było wyjścia. Zawsze nie mogłam sie doczekać wyprowadzki a teraz siedzimy u rodziców :D a po ślubie mieliśmy uciekać /2mc-e temu!/

ech.. My kupilismy tu mieszkanie, bo tu moglismy sobie na wieksze pozwolic, duzo wieksze niz w naszym miescie. Dojazd do miasta dobry, ale samochodem (ktory na szczescie mamy), no i nie w godzinach szczytu! Godziny szczytu to porazka :o Nic tu nie ma- kina itp. Nie mam tu kolezanek, wszyscy zostali tam :(. Przez to wszystkie kontakty mi sie urywaja. Bo w tyg nikt tu juz nie wpadnie, bo dojechalby na 19-sta, a w weekendy to wiadomo- wieksze zakupy, z mezem troche czasu chcemy spedzic, bo w tyg to nawet czasem nie widzi dziecka- czasem juz ja usypiam jak wraca, a to rodzicow trzeba odwiedzic itp. Ciezko sie zgrac ze znajomymi. Tak baaardzo brakuje mi tego wielkomiejskiego zycia. Po prostu cale zycie tam mieszkalam i nie przewidzialam, ze tak bedzie mi tu zle :(. Wczesniej mieszkalismy z moimi rodzicami kilka miesiecy, i tak jak sobie nie wyobrazalam mieszkac z nimi jakby bylo dziecko, tak teraz czasem mi sie wydaje, ze wolalabym juz na kupie, ale miec sie czasem do kogo odezwac, gdzies tam wyjsc, odetchnac..