rodzice mnie nie kochają

taka jest prawda. w domu od zawsze drwiny i poniżanie:(

Uzbroj się w walkę na całe życie bo to piętno pójdzie i dopadnie Cię wszędzie WSPÓŁCZUJĘ CI.

wiem cos o tym

ja też :o

więc gdy bedziesz miała swoje dzieci , daj im jak najwiecej miłosci....

Zawsze mnie bolalo ze znajomi oceniaja mnie przez pryzmat rodziny

henk ma rację, piętno juz jest... moze kiedyś zapiszę się na terapie

a w jaki sposob cie ponizaja?

to trudne zeby to tak opisywac.. po prostu wysmiewają, grają na moich emocjach, często tez lekcewazą, albo mowią ze do niczego w zyciu nie dojde, mają o mnie bardzo złe zdanie niesłusznie.. przezyłam koszmar chciałam się tylko wyzalic dziękuję ze ktos rozumie

zawsze w zyciu sa takie okresy ze zyc sie odechciewa, uniektorych nastepuja wczesniej, u innych pozniej. pociesz sie tym ze pozniej bedzie z gorki, kazdemu nalezy sie odrobina szczescia ile masz lat?

19 lat i od pewnego czasu powoli wychodzę z traumy.. niby jest ok, nikt nie pije w domu, ale po prostu ja nosze w sobie to... piętno, jak sobie przypomnę co się nie raz działo, jakie awantury bo ojciec myslał ze coś mu zabrałam (niesłusznie) itd.. trudno zapomniec o takim czyms i zyc normalnie, tym bardziej ze to ciągle trwa

ja mam 18 lat!!!! i mam jeszcze gorzej:(

:(

Przesyłam Tobie i zycze szczescia. Pamietaj ze zawsze znajdzie sie jakas osobka ktora Ciebie polubi i pokocha;) Uszy do gory Mala

;)

chyba wszedzie tak jest.

wszedzie sa problemy, ktore warto rozwiazywac.

o jak fajnie ze tylu ludzi miłych weszło na ten topik:) mam wspaniałych przyjaciół ( w realu) i wszystko jest ok, do szczescia mi tylko brakuje tej miłosci rodziców, takie moje marzenie- dom bez problemów. wszystko inne stoi przede mna otworem.. tylko ta jedna rzecz..