Ktoś tu jeszcze oprócz mnie ma święta do d...?

Wiesz ja mam to samo, zdana na siebie do granic mozliwosci, a siostra ma praktycznie wszystko. Moim marzeniem jest wyprowadzic sie stad i mies spokoj. Co do Wigilii podjadlam z siostra i mama, mam tak brzuch napchany, ze brak slow... Oplatkiem tez sie podzielilam i co..i po Wigilii.

czemu tak jest że w zwyczjny powszedni dzień człowiek jakoś żyje z tym wszystkim, a jak są święta to dopada go taki żal i smutek, że jest tak a nie inaczej, ja tak mam przynajmniej, a Wy?

Wiesz czemu? Bo niektorzy wsrod znajomych maja fajne rodziny, fajne swieta i wtedy czujesz zal, bo Ty nie masz a tez bys chciala... Ja tez czuje ogromny zal, ale moze to glownie przez faceta:(

a może nam się tylko tak wydaje, że inni mają ciepłe i rodzinne święta? Może w innych domach jest podobnie tylko my o tym nie wiemy? Rzadko kto przyznaje sie znajomym że nie układa mu się z rodzicami. Ja też nikomu o tym nie mówię i pewnie sporo z moich znajomych mysli że mam zajebiście. A prawda jest taka, że się wykańczam psychicznie.

"rodzice nie gadają, zrobiłam kolacje- stoi zimna, ojaciec se cwiartke kupił i juz zaczyna bełkotać, żal mi siorki bo jest młoda..." wez sie wyprowadz stamtad. ja, chociaz mi sie swiat zawalil, to rodzine jeszcze mam normalna...

no moja wigilia tez fajna ni ebyla...pierwsza godzina kolacji w placzu i smutku...tata jest chory wiec tylko lezal obok i wypil pare lyczkow barszczu... rok temu nie przypuszczalam ze tak bedzie w te swieta... :(

wyrwac....- moi znajomi wiedza jaka mam rodzinke it.p jednak kolezanki np. maja wigilie rodzinna, fajna i zawsze czuja "extase" jak tylko zblizaja sie swieta. Ellinka strasznie mi przykro:( Zycze duzo zdrowia dla taty...

przykro mi bardzo, współczuję ci, że masz chorego tatę, każdy ma swoje małe lub większe tragedie...

jak mozna rozstac sie z kims dzien przed wigilia? :(

podobno cierpienie innych sprawia, ze patrzymy bardziej obiektywnie na wlasne cierpienie, ale po przeczytaniu tego topicu jeszcze bardziej chce mi sie ryczec...

rozstania, choroby bliskich, śmierć, alkoholizm, samotność... to sobie nie wybiera dnia ani pory roku, ale w święta mamy chyba za dużo czasu żeby mysleć i bol istnienia przybiera na sile...

niuł brend powiedzial mi, ze nie chcial owijac w bawelne i chcial zeby sytuacja byla jak najszybciej jasna :( Zdarza sie...

a mi powiedzial 'mam tego dosc'. :( nie dociera to do mnie! co ja zrobie bez niego?! jak bedzie wygladac moje zycie?! przeciez ja juz nikogo nie mam, mam tylko pusta dziure w sercu, boli mnie cala moja psychika, cala 'dusza' mnie tak bardzo boli... :(

Wiem wiem... Zawsze poczatki sa najgorsze, ale jakos to bedzie. Ulozy sie... Ja sie rozstalam wczesniej po prawie 4 latach :( A teraz krotko trwalo, ale sie zaangazowalam i zaluje ze tak szybko...:o

dlaczego to zawsze sie konczy koncem... :o dlaczego zawsze jest tyle cierpienia, bolu, rozpaczy... cale moje zycie sie wiaze z tym czlowiekiem, wszystko, studia, mieszkanie, zdjecia na kompie, rzeczy, ktore razem wybieralismy, ciuchy, bielizna, ktora kupilam zeby mu sie w niej podobac, wszystko mnie teraz dreczy... wszystko mi go przypomina, to jest jak czastki jego zawarte w calym moim zyciu... co ja mam zrobic? spalic wszystko?! jestem za bardzo emocjonalnie z nim zwiazana, zeby przestac o nim myslec, zeby stal sie nagle niewazny, zeby od tak zaczac zycie od nowa!! nie moge zaczac zycia od nowa, bo on jest wszedzie! w calym moim zyciu, we wszystkim! ciagle o nim mysle, przy kazdej okazji! co by powiedzial na to, na tamto, ze z tego by sie smial, ze to mu bym mogla pokazac i razem bysmy sie smiali, ze moglabym sie z nim podzielic swoja radoscia, ze chcialabym mu cos powiedziec, zapytac, przytulic... ja nie umiem przestac myslec o nim w kategorii nieodlaczniej czesci mojego zycia!! przeciez ja zaraz zwariuje!!! co ja moge zrobic, zeby zupelnie sie nie zalamac ostatecznie i nieodwracalnie, bo jestem tego bardzo bliska!! ja ciagle go kocham, ciagle o nim mysle, on jest czescia calego mojego zycia, ale jednoczesnie juz go nie ma!! co robia ludzie w takich sytuacjach?! przeciez mi by jedynie pomogla utrata pamieci!!

na wszystko potrzeba czasu - banalne ale prawdziwe, też to przerabiałam, pozbierałam się dopiero po kilku miesiącach, sama, bez niczyjej pomocy, ale wtedy myślałam, że zwariuję albo się zabiję. Tylko czas ci pomoże

Dokladnie, tylko czas. Tez to przechodzilam i z czasem czlowiek zaczyna zyc. Nie ma nic od razu :(

hahahahahaa

a jesli razem studiujemy i bede musiala widziec go przez nastepne 3 lata 5 razy w tygodniu po kilka godzin? czy to tez sie da tak przezyc?

jak spędzicie jutrzejszy dzień?

w domu z rodzicami. :(

Moje też do dupy:( Byłam z kimś 9 lat,a dzisiaj nawet mi życzeń nie złożył:( Ja napisałam,bo święta i nie powinno się czuć do nikogo urazy,wybaczać krzywdy. A telefon wyłączony...Gupia pipa ze mnie!!!Nie wiem na co liczyłam:(

kiedy sie rozstaliscie? :(

Przeczytałam "świąteczne" historie z tego topiku z kręcącą się łezką w oku... Co mogę napisać? Chyba tylko tyle, że to jest koszmarnie niesprawiedliwe, że u jednych Święta wyglądają jak z bajki, a dla innych bywają koszmarem... Szkoda, że "magia Świąt" to często są tylko puste słowa, a nie rzeczywistość. Przesyłam serdeczne życzenia wszystkiego, co najpiękniejsze dla wszystkich wigilijnych smutasów

harhar - dziekujemy i rowniez zyczymy Ci wszystkiego najlepszego

a mi babcia dzis zyczyła samych 6 choc juz jestem dwa lata po studiach :) :O cudne zyczonka nie ma co...

Dziękuję:) U mnie te Święta też wcale nie są takie, jakie powinny być:( Ale mam taki sprawdzony sposób na poczucie magii Świąt. Idę na Pasterkę:) Dobrej nocki:)

aha i jakies 7lat po szkole sredniej po o ile pamietam tam sie dostawało(czasem) szóstki :)