Mój ojciec alkoholik wciska mi piwo mocne

Mam nerwicę. Ostatni tydzień w pracy był dla mnie bardzo ciężki. Dziś też miałam strasznego stresa. Nie radziłam sobie z paroma rzeczami. Boję się że stracę pracę. Od jakiegoś czasu kłuje mnie serce dosyć mocno. Boję się że wcześnie umrę bo przejmuje się doslownie wszystkim. A ten alkocholik - mój ojciec ma 55 lat. Pali jak lokomotywa od 30 lat, jak pije to na całego dzień w dzień całymi tygodniami a ma końskie zdrowie. Dzisiaj sobie kupuje piwa jak gdyby nigdy nic i mi wciska jedno mocne. Zupełnie jakby te blisko 30 lat użerania sie z jego pijaństwem nigdy nie istniało. Jakby te wszystkie koszmarne wspomnienia były tylko naszym wymysłem. Przynosi mi mozne i żebym je wypiła stosuje manipulacje słowną w stylu: Jak nie chcesz to sam je wypiję. A ja zdaję sobie sprawe że jak on już zacznie pić to może nie przestać przez conajmniej 2 tyg, więc lepiej wziąć to zasrane piwo, lepiej żeby wypił o jedno mniej to może jeszcze nadzieja że to tak tylko jest w dzisiejszy wieczór i na tym się skończy, że nie wpadnie w ciąg alkoholowy na najbliższe tygodnie. Tyle że ja nie mam najmniejszej ochoty pić bo jak wspomniałam mam już problem z sercem. Lekarz powiedział że jest nadwyrężone mimo że jestem jeszcze w stosunkowo młoda. Mogę schować to piwo i ściemnić że je wypiłam ale obawiam się mój stary w najmniej oczekiwanym momencie przyjdzie pod byle pretekstem żeby sprawdzić czy je piję. Czemu jak on ma ochote na te jebane piwa to kupuje też dla mnie ? No szlag mnie trafia. Od urodzenia przez ćwoerć wieku użeram sie z ojcem pijakiem. Jestem wrakiem człowieka. Jak pije alkohol to moje moje serce zdaje się jeszcze ciężej bić i jeszcze bardziej nieregularnie.Boje sie że pewnego dnia umre na serce, a jak on mi wpycha piwo to chyba po to żeby szybciej wyciągnęła kopyta, bo jak on sie rozpije to dom sie zamienia w piekło a on w potwora. Boję się mu sprzeciwiać bo on jest nieobliczalny i boje sie mu narazić. I do tego w pracy mam być jeszcze silna psychicznie, zaradna i obrotna. A najlepiej to żeby miała mocny charakter i żadnego poczucia że jestem śmieciem, bo inaczej mnie wyjebią. Zajebiście.

..i to ja mówie że mam problemy. Współczuję Ci... Wyobrażam sobie że niełatwo jest tak żyć.... Ale i tak już imponujesz tym że jakoś dajesz sobie z tym wszystkim radę. Podziwiam Cię... Będzie lepiej... Co Cię nie zabije to Cię wzmocni. Jesteś silną kobietą! Zasługujesz na wszystko co dobre! Walcz o to... i rób wszystko żeby być lepsza.. Pozdrawiam.

do psychologa, powinno troche Ci pomoc, pomysl moze o terapii DDA, wspolczuje sytuacji

Dziękuję wam za pocieszenie i wpisy. Zdaję sobie sprawe że nie jesteście w stanie mi pomóc, ale ja tak się chciałam tylko wygadać i nic więcej. A jak wyrzuciłam to z siebie ze świadomością że ktoś to przeczytał to paradoksalnie czuję jakąś ulgę.

a co z Twoja mama? jak Ona to znosi?

Ja miałam to samo ale z matka,tyle że ona mi nie wciskała,piłam z nia dlatego żeby ona miała mniej,jak nie widziała wylewałam do kwiatka.I tez przez 30 lat mojego życia tak było,koszmar:-( Leczyłam się psychologicznie ale to lipa, nikt nie jest w stanie mi pomóc ,bo przecież chocby nie wiem co mi psycholog powiedział to i tak pijana matka rozwalała wszystko.