Kocham, ale jestem podła i niewierna

Jak w temacie. Zawsze taka byłam, ale nigdy nikogo nie kochałam i wtedy nie był to dla mnie problem. Teraz po raz pierwszy kocham, kocham bardzo, nie wyobrażam sobie życia z innym człowiekiem niż ten. Na początku znajomości byłam lepsza, myslałam nawet, że się zmieniłam, a raczej, że miłość mnie zmieniła. Teraz jest coraz gorzej. Nie mam siły sluchać jak płacze, widzieć, że przeze mnie cierpi, ale nie potrafię nic zmienić, nie potrafię zmienić siebie. Jest na to jakaś rada? Jakaś terapia pomogłaby ?

Nikt nie poradzi ? To dla mnie duży problem, chcę się zmienić.

że nie jesteś sama. też tak mam, choć zaraz ktoś powie że tak naprawde nie kocham. Wiem co czuje, wiem jak strasznie duzo dla mnie znaczy, ale nie potrafie przestać go ranić. Czuje sie wtedy silniejsza, jakby miłość była grą. Przynajmniej wiem skąd to sie bierze- strach przed odrzuceniem, przed skrzywdzeniem mnie. Moja obrona jest atak. :-o

i w dodatku nie wiem czy przyznać się do niewierności. Mam pewnosc, ze mi wybaczy, a ja poczuje sie lepiej. Wiec uwazam, ze byłoby to tylko obarczanie go problemem, dla wlasnego spokoju

nie mówi się 2 osobie o zdradzie. Teraz myślisz, że oczyścisz sumienie ale dopiero potem widząc jak cierpi ta 2 osoba będziesz żałowała że cokolwiek powiedziałaś... Lepiej pewne sprawy przemilczeć, zapomnieć o nich, wymazać z pamięci niż psuć ukochanemu człowiekowi życie. Wybaczy, bo kocha ale nigdy nie zapomni. I już zawsze będzie żył w niepewności czy czasem znów mu tego nie zrobisz. A brak zaufania w związku jest równoznaczny z jego końcem.

doskonale wiem, o czym mówisz. pierwszy raz dałam ponieść się uczuciom i przyznałam się przed sobą i przed Nim, że kocham. Ale co z tego, skoro ranię go miliony razy. O zdradzie się nie mówi (nie wspomnę już, że potępiam zdradę). Zdradziłam i powiedziałam mu o tym, żeby poznać jego reakcję. Wybaczył, zdradziłam drugi raz. Odchodziłam kilkakrotnie. Zawsze przyjmuje mnie z powrotem. Jestem dla niego straszna, mimo, że wiem, iż jest mężczyzną mojego życia. Czasami staję się inną osobą i robię to wbrew swoim postanowieniom. Że też on ma jeszcze siłę. ostatno jednak przeszliśmy trochę ciężkich chwil, i bardziej potrafię go docenić.

zatracona_makówka - wspolczuje Twojemu facetowi. Baba g zdradza, a ten nic nie robi :o

Tez tak mam. Z tym ze ja nikogo nie kocham, jestem totalna egoistka. Jesli zaczyna mi na kims zalezec, celowo go ranie, tak, aby mnie znienawidzil. Wiem, chore. Ale nie mam ochoty sie w nic angazowac, zyje sama dla siebie. Ktos moze byc obok, ale tak naprawde niegdy nie bedzie ze mna.

i nie mowie tego zlosliwie :o

gdyby ten tekst napisal facet to zostalby obrzucony blotem i wyzwiskamy, ze cham, huj, skonczony dziwkarz eccc. jak to pisza kobiety to nagle wspolnie sie usprawiedliwiaja bo maja kompleksy, sa niedowartosciowane, to tamto eccc. a prawda jest taka ze jestescie dziwkami, myslicie cipa a nie glowa i mam nadzieje, ze jak ktorys z waszych kochaci czyms was zarazi to sie opamietacie.

I nie ma na to zadnego usprawiedliwienia.

moim zdaniem musisz się leczyć, jesteś po prostu debilna :P

do ---> co za hipokryzja ale ja nie mam kompleksów, nie czuję się niedowartościowana i w ogóle nie szukam żadnego usprawiedliwienia siebie, w dodatku mam gdzieś ocenę innych, jedynym problemem jest teraz dla mnie, że ranię kogoś, kogo kocham, wcześniej tego problemu nie było Nie wyobrażam sobie pójść do lekarza/psychologa/psychiatry, bo co miałabym powiedzieć ? Może po prostu mam podły, wstrętny charakter i żadne leczenia nie pomogą, bo nie ma czego leczyć. Chciałabym tylko wiedzieć, co zrobić, żeby nie być przyczyną cierpienia ukochanej osoby, jak z tym walczyć, może którejś się udało ?

myslicie, że można być takim złym z natury ? i chyba gdyby się takim było, to nie martwiłoby ranienie innych

ponieśli i wilka............

Jestem z chlopakiem od 9 miesiecy bardzo kocham. Ale niestety zdradzilam go... i za pierwszym razem bylam pijana ale wiedzialam co robie. za drugim po prostu bo mialam na to ochote. teraz bardzo tego zaluje i mam wyrzuty sumienia chociaz od tych wydarzen minelo pol roku... nie wiem co robic... Powiedziec mu czy nie?

i tak by go blotem obrzucily, ze szkoda gadac a jak kobiety tak pisza, to sie okazuje, ze wiecej takich i sie rozumieja nawzajem i usprawiedliwiaja i jeszcze twierdza, ze kochaja, bo czasem pojawia sie wyrzuty sumienia... mam dla wias wiadomosc, tymi wyrzutami sumienia to sie mozecie podetrzec, nie wiecie co to milosc to ze kogos lubicie i wiecie, ze zle robicie raniac kogos to nie jest milosc

widocznie dopiero jak go skrzywdzisz uświadamiasz sobie , że go kochasz a na co dzień o tym zapominasz. Masz najprawdopodobniej jakieś zaburzenia więc idź do psychologa nie tyle dla siebie co dla niego.jesli go kochasz to przelam wstyd i tam pójdź. To , że się z nim rozstaniesz nie pomoże w Twoim problemie ponieważ będziesz robic tak samo tylko innemu.

co do hipokryzji-chyba można odróżnić w tym tekście problem natury psychicznej-emocjonalnej od zwykłego zdradzania aby sie dowartościowac lub dla odmiany nie? gdyby facet napisał ten tekst , w tym przypadku odpowiedziałabym tak samo.

jest podly i zdradza, to sie dowartosciowuje, a kobieta to ma problem natury psychicznej :D to jest wlasnie hipokjryzja i podwojne standardy ;)

to co wypisuja tutaj dziewczyny budzi u mnie zazenowanie :o nie dziwie sie panom, ze tak reaguja, bo zgadzam sie z nimi - hipokryzja