Czytam właśnie Mężczyźni są z Marsa... i dochodzę do wniosku...

... że to ja jestem złą partnerką, nie rozumiałam wielu rzeczy, wiele robiłam źle... ...i mam niejasne wrażenie, że daję się wpędzać w bezsensowne poczucie winy i przekonanie, że to nie ja jestem dość dobra... Odeszłam od faceta niedawno i jego wina wydawała mi się ewidentna i bezdyskusyjna, nie miałam żadnych wątpliwości... Teraz, owszem., zaczynam rozumieć pewne jego zachowania - i to jest dobre - ale zaczynam je też usprawiedliwiać - a to nie jest dobre... Jakie miałyście wrażenia po przeczytaniu tej książki? Miałyście poczucie winy? Takie myśli, że to Wy robicie coś nie tak...?

To się nazywa rozwój osobisty i uczenie się na błędach. Masz do tego prawo. A własnych refleksji na temat tej akurat książki nie mam, bo nie czytałam.

Do rozwoju osobistego absolutnie nic nie mam i popieram, ale poczułam się trochę zmanipulowana... ...bo zaczęłam się czuć winna, że to ja coś schrzaniłam, a chyba nie powinnam tak myśleć... (powtarzam, że jego wina w tym rozstaniu jest ewidentna, a moja - być może pewna jest, ale nie aż taka) Nawet gdybym pewne rzeczy robiła źle i czegoś nie rozumiała - zawsze jeszcze on ma wybór, jak zareaguje na to i co z tym zrobi... Chciałam zapytać kobiet, czy nie odniosły po tej książce takiego wrażenia, że mówi im się, że zachowania mężczyzn zależą od ich zachowań; taki schemat: one coś robią -> on reaguje (a więc to one i tak są odpowiedzialne) ???

nie. faceci (wbrew opiniom niektorych) takze maja swoj mozg i kazdy odpowiada za swoje czyny. oczywiscie zawsze w zwiazkach sa pewne zaleznosci zachowan, ale na pewno dzialaja w obie strony.

a masz to może w formie ebooka???

mam, daj maila :)

aniolek_malutki_85@o2.pl :D

W zwiazkach zazwyczaj wina jest po obydwu stronach, w koncu to co Ty zrobisz jest spowodowane jego zachowaniem, a to co on Twoim i tak kolo sie kreci. Zreszta nie nalezy tego nazywac wina, bo to po prostu pewien ciag zdarzen. Na pewno sa po drodze jakies bledy, a to ktos cos zle powie, a to oklamie, a to cos tam. Wazne miec zasady jakies- nie zdradzac, nie klamac, jakie kto woli. Poza tymi zasadami wydaje mi sie ze nie ma az tak powaznych bledow i to ze zwiazek nie wypalil traktowac jako..cos zdarza sie.

moge tez poprosic? :) polnik@o2.pl z gory dzieki

pelnaszklanka@gazeta.pl

Dziękuję bardzo :D Na pewno przyda mi się taka lektura :D

Może zbyt ogólnikowo piszę - odeszłam, bo mnie oszukiwał i jego wina mi się wydawała oczywista i bezdyskusyjna, nie miałam wątpliwości do tej pory... ...zaczęłam czytać tę książkę i nagle znalazłam w sobie sporo rzeczy, których nie rozumiałam, które robiłam nie tak... ...i zaczęłam myśleć - może gdybym była inna, rozumiała go, dostrzegała jego potrzeby, reagowała na nie, ble ble ble - to zachowywałby się inaczej? I nagle coś oczywistego nie wydaje mi się już tak oczywiste. Wkręcam sobie głupoty, prawda? Powiedzcie, że tak :) Wolę myśleć, że zrobiłam dobrze odchodząc i kij mu w oko ;) niż się obwiniać...

skoro stwierdzilas ze tez nie bylas idealan- a na pewno nie bylas, bo niewiele kobiet tak naprawde slucha i rozumie potrzeby faceta- to nie bylas bez winy. wez to sobie do serca i wykorzystaj w nastepnym zwiazku.

Nie wyrażałam akceptacji - to moje największe przewinienie, przyznaję się...