matka-corka

witam.nie umiem poradzic sobie w relacjach z matka- osoba juz po 70. sama jestem po 40, mam skopane zycie- malzenstwo fikcyjne...bylo nas 2 ja i moj brat- oczko w glowie mamy. zycie mu poswiecila,omotala tak ze dopiero po 40 zdecydowal sie wyrwac i zalozyc swoja rodzine. ja zawsze bylam ta gorsza, pyskata,niedobra(choc wcale tak nie uwazam- po prostu ucieklam z toksycznego domu -i -nie umialam sobie swojego stworzyc)Dzis widze ze nie moglo sie udac -bo nie mialam zadnych ale to zadnych wzorcow.staralam sie ze wszech miar zyc inaczej- kochalam swoje dzieci i dawalam im temu wyraz, Pracowalam jak głupia-by swojej rodzinie zapewnic to -czego nigdy nie mialam w domu(mowie o podstawowych dobrach i tych troche bardziej luksusowych jak wakacje, studia dla dzieci itp)moj braciszek- pasozyt-zgadzal sie na luksus zycia na koszt matki i ta, poki mogla- pracowala na niego,, u mnie-zawsze byla chora i ządała zajęcia się nia.odkąd pamietam- mowila o chorobie. moj brat dostawal od niej samochody (2)- ja bukiecik kwiatkow z ogordka-,,dziekowalam i zagryzalam wargi, dzis- brat ma swoje zycie- ma matke w nosie -wiec probuje nawiazac relacje ze mna- ale- na jej zasadach..wydzwania,zada opieki nad nia,znowu chora bo ma katar,,,a ja nie umiem ,wciaz nie umiem odciac sie od tego, jest juz stara- moze faktycznie powinnam sie nia zajac?? a ja nie mam sily ,mam nerwice mam slub corki(oczywiscie- jestem bee bo :pozwolilam"doroslej corce isc za glosem serca a powinnam powiedziec ze to napewno zle sie skonczy itd... nie moge tego sluchac- nie moge tez z nia szczerze porozmawiac- bo boje sie ze sie rozchoruje.. przeze mnie macie takie doswiadczenia?? moze podpowiedziecie mi -jak z tego wybrnac?? p

psycholog ja ci radze uciać kontakty z matką do minimum nie pozwol jej kierowac swoim zyciem kiedy została na lodzi i wie ze moze toba manipulowac

powinnas ograniczyc kontakt z matka do minimum, niech sie zajmuje nia brat

jak sami nie byliście w takiej sytuacji... ja w takiej byłam , jak oliwka i rozumiem jak się czuje. Z tą różnicą, że nie mając żadnych wzorców, sama postanowiłam mieć idealne małżeństwo i rodzinę. Mam też dobry kontakt z córką, ale ty oliwka chyba też i tak trzymaj. Z mamą należało osłabić kontakty wcześniej, teraz coraz trudniej, prawda?

a skad wiesz ze nie bylismy?

no bo tak autorytatywnie i lakonicznie sie wypowiadasz;) mo

moze rozwiniesz?

a Ty co rozwinelas?....

tez tak mialam tylko jestesmy obie troszke młlodsze ale odciełam sie całkiem wiem co sie dzieje od rodzenstwa ktore wyjechało daleko tez zeby sie odciac nie mniej jednak maja z nia kontakt telefoniczny . Ja wogole sie nie kontaktuje nie chce , jak tylko o niej pomysle rece mi sie trzesa :O

ale juz moje kontakty z matka sa fatalne, mam starsza siostre, dla niej wszystko, oplacanie studiow - wieczorowych na uj, utrzymywanie jej w 100%, teraz mimo ze jest juz po 30 ciagla pomoc finansowa, ode mnie wymaga duzo wiecej, mam pracowac, studiowac i ciagle wysluchiwac ile na mnie wydaje, jaka jestem psykata, niedobra, podla, ze nie zachowuje sie jakbym byla jej dzieckiem, ze ja zawiodlam (nie wiem w jakiej kwestii tak naprawde) no ale ciagle tego wysluchuje. I juz widze, ze moja siostra mimo ze jest po 30 i ma juz swoja rodzine przyjezdza duzo duzo czesciej do domu niz ja. Musze ograniczac kontakty z matka do minimum (zreszta ona nie nalega na czestsze) bo inaczej bym zwariowala, i tak juz mam nerwice. Podejrzewam, ze moje zycie w przyszlosci bedzie wygladalo tak jak Twoje, bo nie mam totalnie zadnych wzorcow, jestem jeszcze bardzo mloda ale juz widze, ze nie jestem w stanie stworzyc normalnego zwiazku. Malzenstwo moich rodzicow bylo fikcyjne i czy bede tego chciala czy nie moje jesli w ogole wyjde za maz tez takie bedzie

matka musi sobie na szacunek i opiekę zapracować! Twoja nie zapracowała, więc niech teraz czuje to, co Ty czułaś od dziecka.